Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις [[11 Ιανουαρίου]] του [[1923]], ο Κωνσταντίνος Α΄ πέθανε σε ξενοδοχείο στο [[Παλέρμο]] της [[Σικελία|Σικελίας]] από ανακοπή καρδιάς. Ο Κωνσταντίνος ήταν από καιρό άρρωστος καθώς έπασχε από διάφορες ασθένειες: με βάση το αρχείο του Ανδρέα Αναστασόπουλου, γιατρού της βασιλικής οικογένειας, οι παθήσεις του ήταν πνευμονιοκοκκική λοίμωξη του αναπνευστικού, με συνοδό πλευρίτιδα, που εξελίχθηκε σε εμπύημα του υπεζωκότος, η αποθεραπεία του οποίου χρειάστηκε περισσότερο από τρία χρόνια και επανειλημμένες χειρουργικές επεμβάσεις, υποδερματίτιδα γύρω από το χειρουργικό τραύμα, σπειραματονεφρίτιδα, η οποία βαθμιαία εξελίχθηκε σε νεφρική ανεπάρκεια, χρόνια πνευμονοπάθεια λόγω αδιάκοπου καπνίσματος και των πλευρεκτομών και τέλος, σοβαρή αρτηριακή υπέρταση, με αποτέλεσμα την πρώιμη καρδιοαγγειακή επιβάρυνση και την εκδήλωση αγγειακής εγκεφαλοπάθειας, η οποία ευθύνεται για τις κρίσεις επιληψίας και τελικά για το θάνατό του από εγκεφαλική αιμορραγία.<ref>Γιώργος Μαυρογορδάτος, Τα γράμματα στην Πάολα. Τι μας λένε για τον Κωνσταντίνο Α΄, εκδ. Πατάκης, Αθήνα, 2018, σελ.121-122</ref> Το καλοκαίρι του 1921, όταν βρισκόταν στην Κιουτάχεια, υπέστη καρδιακή προσβολή που τον είχε αφήσει αναίσθητο για ώρες. <ref>[[Γρηγόρης Δαφνής]], Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων 1923-1940, τόμος πρώτος,εκδ.Κάκτος, Αθήνα, 1997, σελ.64</ref> Ο Βενιζέλος ζήτησε με τηλεγράφημά του να μεταφερθεί η σορός στο Τατόι αφού αποβιβασθεί στον Ωρωπό, χωρίς την τέλεση επίσημης κηδείας. <ref>[[Γρηγόρης Δαφνής]], Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων 1923-1940, τόμος πρώτος,εκδ.Κάκτος, Αθήνα, 1997, σελ.65</ref> Ενταφιάστηκε στην κρύπτη της ρωσικής εκκλησίας της [[Φλωρεντία|Φλωρεντίας]] στην [[Βασίλειο της Ιταλίας|Ιταλία]]. Με την αποκατάστασηπαλινόρθωση της Βασιλευομένης Δημοκρατίας το [[1935]], τέθηκε το θέμα της επιστροφής της σορού του στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση απέστειλε το θωρηκτό «[[Γεώργιος Αβέρωφ (θωρηκτό)|Αβέρωφ]]» στο Μπρίντιζι για να παραλάβει τα οστά του Κωνσταντίνου, της μητέρας του, Βασίλισσας Όλγας, και της συζύγου του [[Σοφία της Ελλάδας| Βασίλισσας Σοφίας]], οι οποίες είχαν πεθάνει επίσης εκτός Ελλάδας. Το πλοίο κατέπλευσε στον Πειραιά στις [[17 Νοεμβρίου]] [[1936]], από όπου με επίσημη πομπή οι σοροί μεταφέρθηκαν στη [[Μητρόπολη Αθηνών]] για λαϊκό προσκύνημα έξι ημερών. Ακολούθως, ενταφιάστηκαν στο βασιλικό κοιμητήριο στο [[Τατόι]].

Ορισμένες πληροφορίες για την προσωπικότητα του βασιλιά Κωνσταντίνου λαμβάνουμελαμβάνονται από τη συνέντευξή του με τη δημοσιογράφο [[Μαίρη Μπόιλ ο' Ρέιλι]] της εφημερίδας ''[[The Day Book]]'' του [[Σικάγο]], τον Ιανουάριο του 1914. Η δημοσιογράφος, γενικώς πολύ εντυπωσιασμένη από το Βασιλιά, τον περιγράφει ως "ένα γεννημένο ηγέτη των ανδρών, ξύπνιο, παρορμητικό, ιδεαλιστικό, με ελκυστική προσωπικότητα" και θαυμαστή της Αμερικής. Η δημοσιογράφος επίσης κάνει λόγο εντυπωσιασμένη για την απλότητα του χαρακτήρα του, η οποία διέφερε από το Ευρωπαϊκό τυπικό, καθώς περιγράφει πως όταν τον συνάντησε στο γραφείο του, ο Κωνσταντίνος χωρίς σκέψη σηκώθηκε για να της σφίξει το χέρι, μια συμπεριφορά σπάνια για βασιλιά της εποχής. Επίσης σχολίασε την απλότητα του ντυσίματός του, την οποία χαρακτήρισε ως την "πιο απλοϊκή στο ίδιο του το παλάτι".