Άβαι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{coord|38|35|N|22|56|E|type:city|display=title}}

'''Άβαι''' (επίσης '''Άβες''', '''Άβα''', και '''Αβαί'''<ref>{{Λεξικό Ελληνικής Αρχαιολογίας|Ἄβαι}}</ref>), ονομάζονταν πόλη της αρχαίας Φωκίδας στα όρια με τη σημερινή Βοιωτία, κοντά στο χωριό Έξαρχος Φθιώτιδας. Βρισκόταν πάνω στη συμβολή των ποταμών Άσσου και Κηφισού.<ref name="Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα">Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα</ref> Την πόλη φέρεται να είχε ιδρύσει ο μυθικός βασιλιάς του Άργους, [[Άβας]], εγγονός του [[Δαναός|Δαναού]] και γιος του [[Λυγκεύς|Λυγκέα]] και της [[Υπερμνήστρα]]ς, όπως αναφέρει ο Παυσανίας (Φωκ. 35, 1).<ref name="Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα"/><ref name="Δομή">Δομή</ref> Αντίθετα, κατά την άποψη του [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]] και, με πηγή τον [[Στράβων]]α, (Στράβ. 10, 1, 3), η πόλη ιδρύθηκε από το θρακικό πρωτοελληνικό φύλο των [[Άβαντες|Αβάντων]], οι οποίοι αργότερα αποίκησαν την Εύβοια.<ref name="Πάπυρος Λαρούς">Πάπυρος Λαρούς</ref>

Η πόλη ήταν φημισμένη στους αρχαίους Έλληνες για το ναό και το μαντείο της, αφιερωμένη στον [[Αβαίος|Αβαίο Απόλλωνα]]. Σύμφωνα με τον [[Στέφανος ο Βυζάντιος|Βυζάντιο]], εκεί «ην μαντείον προ του εν Δελφοίς» και, «πλούσιον, θησαυροίσι τε και αναθήμασι πολλοίσι κατεσκευασμένον» (Ηρόδ. Η, 33).<ref name="Πάπυρος Λαρούς"/> Οι Φωκείς, και μόνον, μετά από τη νίκη τους κατά των Θεσσαλών, είχαν αφιερώσει στο μαντείο 2000 ασπίδες και ανδριάντες (Ηρόδ. Η, 27).