Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Έγινε η πρώτη ελεύθερη [[δημόσια βιβλιοθήκη]] όταν επέτρεψε, το 1793, την πρόσβαση του κοινού στα τεκμήρια και στα αρχεία της. Βρίσκεται στην πρωτεύουσα της Γαλλίας, το [[Παρίσι]], και από το 2007 έως και το 2016 πρόεδρος της ήταν ο Μπρυνό Ρασίν (Bruno Racine) <ref>[http://www.bnf.fr/fr/acces_dedies/anx_bnf_partenariats/a.defi_num_bruno_racine.html Bruno Racine, président de la BnF (2007-2016)]</ref> μετά από τον οποίο ανέλαβε η Laurence Engel<ref>[http://www.bnf.fr/fr/la_bnf/missions_bnf/a.organisation_bnf.html Organisation de la BnF]</ref>. Ο χώρος της βιβλιοθήκης αποτελείται από μια μεγάλη οβάλ αίθουσα με σταθμούς εργασίας για τους αναγνώστες. Σε αυτή την αίθουσα όπως επίσης και σε κάθε όροφο υπάρχουν τα χιλιάδες τεκμήρια που ανήκουν στην [[βιβλιοθήκη]], ανάμεσά τους και μεγάλος αριθμός ελληνικών χειρογράφων. Ως [[εθνική βιβλιοθήκη]] περιέχει και όλη την εκδοτική παραγωγή της Γαλλίας. Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας δεν περιορίζεται μόνο στην συλλογή υλικού και την παροχή αυτού στους χρήστες. Μέσα στον χώρο της βιβλιοθήκης υπάρχουν αρκετοί χώροι ειδικά διαμορφωμένοι για παρουσίαση εκθέσεων, οργάνωση εκδηλώσεων και άλλες δραστηριότητες σχετικές με το [[βιβλίο]]. Καθημερινά ο αριθμός των χρηστών του ηλεκτρονικού καταλόγου της βιβλιοθήκης αλλά και ο αριθμός των επισκεπτών στους χώρους της αυξάνεται.