Βέλιγκραντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Σπήλαιο Λεπένιτσα: Μεταφορά σε "Σημειώσεις ιστορικού" |
μ Λειλίπαν [ και τα λινκς δε λειτουργούσαν Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 13:
Το 46 π.Χ. οι [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαίοι]] κατέλαβαν τη [[Ροδόπη]]. Αρχισε τότε μια περίοδος Θρακορωμαϊκού πολιτισμού, που διήρκεσε μέχρι την άφιξη των [[Σλάβοι|Σλάβων]]. Αρχαιολογικό αντικείμενα που βρέθηκαν στα χωριά και τις οχυρώσεις μαρτυρούν την εποχή εκείνη, ιδιαίτερα στις τοποθεσίες Μπιβολίτσινο και Ρέμοβο. Είναι κυρίως υπολείμματα σωλήνων από άργιλο για τη μεταφορά του νερού των θερμών πηγών, οδοστρωσίας, οχυρώσεων, μαρμάρινων πλακών καθώς και νομισμάτων.
Στα τέλη του 5ου αιώνα η περιοχή του Τσέπινο κατοικήθηκε από τους Σλάβους. Σύμφωνα με το Βούλγαρο ιστορικό [[Μαρίν Ντρίνοφ]] (1838-1907) στην περιοχή εγκαταστάθηκε η φυλή των Ντραγκοβίτσι, που υιοθετήσε τον τρόπο ζωής και τα έθιμα των Θρακών, αλλά τους προσέδωσε τυπικά Σλαβικά χαρακτηριστικά. Αργότερα σε αυτούς προστέθηκαν οι <nowiki>[[Βούλγαροι|Πρωτοβούλγαροι]]</nowiki>. Η κοιλάδα του Τσέπινο προσαρτήθηκε στην [[Πρώτη Βουλγαρική Αυτοκρατορία]] υπό το χαν Μαλαμίρ (β. 831–836) και το διάδοχό του Πρεσιάν Α΄(β. 836–852). Η περιοχή, όπως το σύνολο του ορεινού όγκου της Ροδόπης) ήταν μεγάλου στρατηγικού ενδιαφέροντος για αυτό διεκδικήθηκε επί μακρόν από τη Βουλγαρική και τη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]]. Επί του τσάρου [[Καλογιάν της Βουλγαρίας|Καλογιάν]] προσαρτήθηκε οριστικά στη Βουλγαρική Αυτοκρατορία. Απομεινάρια οχυρώσεων από αυτή την εποχή σώζωνται στις θέσεις Στράτζα (2,5 χλμ. νότια της πόλης του Βέλιγκραντ) και Γκράντοτ (2 χλμ. βόρεια). Την εποχή που ακολούθησε τη βασιλεία του Καλογιάν το φρούριο της Τσέπινα υπήρξε πρωτεύουσα του [[Δεσπότης|δεσπότη]] Αλέξιου Σλάβου, πριν τη μεταφέρει στο [[Μελένικο]].
Στην περιοχή του Τσέπινο βρέθηκαν νομίσματα, χρονολογούμενα από τη βασιλεία του τσάρου [[Ιβάν Αλεξάνταρ]]. Οι ιστορικοί δέχονται ότι το φρούριο της Τσέπινα και όλη η περιοχή του Τσέπινο πέρασαν στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανική κυριαρχία]]
μεταξύ 1371 και 1373. Αυτό προκάλεσε πολλές σημαντικές αλλαγές στη ζωή του τοπικού βουλγαρικού πληθυσμού. Η [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] είχε ανάγκη συμμάχων στην περιοχή αυτή και για το λόγο αυτό άρχισε να προσηλυτίζει τους πληθυσμούς στο Ισλάμ με κάθε τρόπο από το 16ο αιώνα. Το Οθωμανικό αρχείο της χρονιάς 1516-1517 δείχνει την εμφάνιση των πρώτων Μουσουλμάνων κατοίκων στην περιοχή. Από τα 624 σπίτια της περιοχής τα 12 ήταν μουσουλμανικά.
Επί του σουλτάνου [[Μωάμεθ Δ΄]] τμήμα του πληθυσμού αναγκάστηκε να υιοθετήσει το Ισλάμ γιατί, σύμφωνα με το Βούλγαρο ιστορικό Βασίλ Κάντσοφ (1862-1902), ο Έλληνας επίσκοπος Φιλιππούπολης Γαβριήλ πήγε να διαμαρτυρηθεί για τον τοπικό χριστιανικό πληθυσμό στον πασά, ότι δηλαδή αρνούντο να πληρώσουν όταν προσπαθησε να τους επιβάλει υπερβολική φορολογική επιβάρυνση. Οταν ο πασάς έφθασε στην κοιλάδα του Τσέπινο συγκέντρωσε τους προύχοντες και απείλησε να τους σκοτώσει. Ωστόσο, εκείνοι προτίμησαν να ασπασθούν το Ισλάμ, από το να πληρώνουν φόρους στην Ελληνική Εκκλησία. Παρά αυτό τον προσηλυτισμό σχεδόν όλοι οι κάτοικοι της κοιλάδας διατήρησαν τη βουλγαρική τους ταυτότητα. Οι Μουσουλμάνοι αυτοί διατήρησαν μεγάλο μέρος των χρστιανικών τους παραδόσεων. Ετσι σε όλες τις μουσουλμανικές κοινότητες εορτάζουν τον [[Άγιος Γεώργιος|Άγιο Γεώργιο]]. Ο πληθυσμός της κοιλάδας δεν απείχε από τις εξελίξεις της Βουλγαρικής Αναγέννησης (1762-1878) και τους αγώνες για τη βουλγαρική ανεξαρτησία. Το 1816 οι κάτοικοι του χωριού Καμένιτσα έχτισαν μια νέα εκκλησία, την εκκλησία της [[Αγία Τριάδα|Αγίας Τριάδας]] (''Σβέτα Τρόικα''), που έγινε το κύριο κέντρο για τη δημιουργία βουλγαρικής πολιτικής συνείδησης στην περιοχή. Ενα σχολείο εξαρτώμενο από την εκκλησία λειτούργησε το 1823.
Κατά το <nowiki>[[Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1877-1878)|Ρωσοτουρκικό Πόλεμο (1877-1878)]]</nowiki> ο μουσουλμανικός πληθυσμός διέφυγε στην ορεινή ζώνη ή στα νοτιότερα χωριά της Ροδόπης. Ορισμένα χωριά όπως το Λάτζενε ερήμωσαν τελείως.▼
▲Κατά το [Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1877-1878)|Ρωσοτουρκικό Πόλεμο (1877-1878)]] ο μουσουλμανικός πληθυσμός διέφυγε στην ορεινή ζώνη ή στα νοτιότερα χωριά της Ροδόπης. Ορισμένα χωριά όπως το Λάτζενε ερήμωσαν τελείως.
| |||