Γαλήνη (μυθιστόρημα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[μυθιστόρημα]] '''''Γαλήνη''''' του Έλληνα συγγραφέα [[Ηλίας Βενέζης|Ηλία Βενέζη]] εκδόθηκε τοτον [[1937]]. Σε αυτό ο συγγραφέας αναλαμβάνει να αποδώσει την προσπάθεια των Ελλήνων της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] που έφθασαν πρόσφυγες στην ΕλλάδαΣεπτέμβριο νατου ριζώσουν1939 στηαπό νέατις τουςεκδόσεις πατρίδα«Πυρσός».<ref>

Το μυθιστόρημα αρχίζει με την επική πορεία ενός πλήθους εξαντλημένων και απογοητευμένων ανθρώπων, Μικρασιατών προσφύγων του 1922, που κατευθύνονται προς κάποια έρημη ακτή της [[Αττική]]ς, την οποία θα προσπαθήσουν να μεταβάλουν σε κατοικήσιμο χώρο. Στο κεντρο του έργου τοποθετείται η οικογένεια του γιατρού ΒέννουΒένη, η τύχη της οποίας συμβολίζει σε κάποιο βαθμό και την τύχη όλων των προσφύγων, με καθένα από τα μέλη της να αντιπροσωπεύει και μία ομάδα τους.

Ο ίδιος ο γιατρός ΒέννοςΒένης ζει με το όνειρο να καλλιεργήσει ροδώνες στο ξερό και άνυδρο έδαφος της [[Ανάβυσσος Αττικής|Αναβύσσου]]. Πρόκειται για μια χίμαιρα, που θα αποδειχθεί απραγματοποίητη, χωρίς αυτό να είναι ικανό να τον απογοητεύσει. Η σύζυγός του, απογοητευμένη από τον νεανικό της έρωτα και τον ξεπεσμό της οικογένειάς της που την οδήγησε σε έναν καταναγκαστικό γάμο με τον αρκετά μεγαλύτερό της Βένη, θα ζητήσει την έξοδο από την αφόρητα πεζή καθημερινότητα, μέσα στην οποία υποχρεώνεται να ζήσει, στην αγκαλιά ενός περαστικού μηχανικού. Η γιαγιάαδελφή της ζει με το όνειρο της επιστροφής του χαμένου στα τάγματα εργασίας της Ανατολίας αγοριού της. Στη θεία Μαρία προσφέρεται μία παράταση της αγωνίας της με τη δημιουργία ενός μύθου. Τέλος, η κόρη του ΒέννουΒένη, ένα πραγματικά αγγελικό πρόσωπο, βρίσκει τραγικό θάνατο μετά από τον [[Βιασμός|βιασμό]] της στο δάσος της Αναβύσσου. Δίπλα στα κύρια αυτά πρόσωπα του μυθιστορήματος κινούνται και πολλά άλλα, αγωνιζόμενα (το καθένα με τον δικό του τρόπο) να επιβιώσουν και να δημιουργήσουν συνθήκες μιας ανεκτής διαβιώσεως σε μια νέα πατρίδα.

Η ''Γαλήνη'' αποτελεί μέρος μιας άτυπης τριλογίας που ξεκίνησε με ''[[Το Νούμερο 31328]]'' το 1931, συνεχίστηκε με την ''Γαλήνη'' και έκλεισε το 1943 με την ''[[Αιολική Γη]]''. Καθώς συμβαίνει και στο μυθιστόρημα ''[[Το Νούμερο 31328]]'', παντοδύναμη εμφανίζεται και εδώ η μοίρα, σκληρή και αδυσώπητη, εναντίον της οποίας ματαίως αγωνίζονται οι άνθρωποι, που πάντα ελπίζουν να βρουν τη γαλήνη και πάντα διαψεύδονται, αλλά και συνεχίζουν την πάλη τους. Με την πάλη αυτή βρίσκουν τη δικαίωση και από αυτή αποκτούν τη συμπάθεια του συγγραφέα. Οι ήρωες αποτελούν περισσότερο σύμβολα, παρά ζωντανά πρόσωπα. Δεν συνθέτουν έναν «πίνακα της ζωής», αλλά αρκούνται στο να αποκαλύπτουν αποσπασματικές όψεις του εσωτερικού τους τοπίου. Αν και αντικειμενικό στη μορφή του, το μυθιστόρημα μοιάζει περισσότερο με εξομολόγηση.