Ο '''Τραϊανός Λιαντζάκης''' γεννήθηκε στα μέσα του 19ου αίωνα στο [[Ανταρτικό Φλώρινας|Ζέλοβο (Ανταρτικό)]] [[Πρέσπες|Πρεσπών]] του [[Νομός Φλώρινας|νομού Φλώρινας]]. Ήταν πρόκριτος του χωριού και μαζί με τα αδέρφια του, Γεώργιο, Σίμο και Μιχαήλ αγωνίστηκαν για να απωθήσουν τις [[Βούλγαροι|Βουλγαρικές]] πιέσεις<ref name="University Studio Press 2008">Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος (επιστημονική επιμέλεια), Αφανείς, γηγενείς Μακεδονομάχοι, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008, σσ. 163 - 164</ref><ref>[{{Cite web |url=http://www.e-istoria.com/266.html |title=Γενικό Επιτελείο Στρατού, Διεύθυνσις Ιστορίας Στρατού, Ο Μακεδονικός Αγών και τα εις Θράκην γεγονότα, Αθήνα 1979] |accessdate=2011-01-19 |archive-date=2011-05-25 |archive-url=https://web.archive.org/web/20110525050444/http://www.e-istoria.com/266.html |url-status=dead }}</ref>. Υπήρξε μέλος της ''Εθνικής Επιτροπής Ζελόβου''. Μαζί με τον Ναούμ Κύρου και [[Παύλος Κύρου|Παύλο Κύρου]] σκότωσαν τον [[Μακεδονικός Αγώνας#Κομιτατζήδες|κομιτατζή]] Λάζο Ποπτράικωφ, ανώτατο στέλεχος του [[Βουλγαρία|Βουλγαρικού]] κομιτάτου στις περιοχές [[Νομός Φλώρινας|Φλώρινας]] και [[Νομός Καστοριάς|Καστοριάς]] στα τέλη του [[1903]], όταν η εξέγερση του ''Ίλιντεν'' έβαινε στο τέλος της.<ref name="University Studio Press 2008"/><ref name="ReferenceA">Γενικό Επιτελείο Στρατού, Διεύθυνσις Ιστορίας Στρατού, Ο Μακεδονικός Αγών και τα εις Θράκην γεγονότα, Αθήνα 1979, σελ. 106</ref> Στις 14 Σεπτεμβρίου του [[1904]] ο Ευθύμιος Καούδης με το σώμα του μπήκε στο Ζέλοβο, όπου συναντήθηκε με τους αδερφούς Αναστάσιο και Φίλιππο Στέφο, στο σπίτι των οποίων φιλοξενήθηκαν και αποθήκευσαν οπλισμό. Οι Ζελοβίτες όμως, παρόλο που ο [[Παύλος Κύρου]] εγγυήθηκε για τον Ευθύμιο Καούδη, ήταν καχύποτποι και δεν τους επέτρεψαν να διαμείνουν στο χωριό. Την παρεξήγηση ανέλαβε να ξεκαθαρίσει τότε ο Τραϊανός Λιαντζάκης, ο οποίος ως προύχοντας του χωριού μετέβη στο [[Μοναστήρι (Βόρεια Μακεδονία)|Μοναστήρι]] και πήρε τη διαβεβαίωση από τον [[Ελλάς|Έλληνα]] πρόξενο, [[Δημήτριος Καλλέργης|Δημήτριο Καλλέργη]] ότι ο Καούδης ενεργούσε βάσει οδηγιών των Ελληνικών αρχών.<ref>[http://www.gistor.gr/istoria/2008-11-07-17-57-01/1--1904/487--1904 Gistor, Τα σώματα του Καούδη και Μελά (Αύγουστος 1904)]</ref> To ίδιο έτος ο Τραϊανός Λιαντζάκης συγκρότησε δική του ένοπλη ομάδα όπου τέθηκε επικεφαλής και έδρασε στην περιοχή [[Πρέσπες|Πρεσπών]] και [[Δήμος Κορεστίων|Κορεστίων]] κατά των Βουλγαρικών ενόπλων σωμάτων έως το [[1908]]<ref name="University Studio Press 2008"/><ref name="ReferenceA"/>.
