Μάχη του Καπετρόν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Παρ' όλα αυτά, η Βυζαντινή άμυνα στα ανατολικά αποδυναμώθηκε και πάλι καθώς στρατεύματα μεταφέρθηκαν στα [[Βαλκάνια]] για να αντιμετωπίσουν τις εισβολές των [[Πετσενέγοι|Πετσενέγων]], που ξεκίνησαν εκείνη την εποχή. {{Sfn|Vryonis|1971|p=87}} Η σελτζουκικές επιδρομές ξανάρχισαν σε μεγάλη κλίμακα το 1054, με τον ίδιο τον Τογκρούλ-Μπεγκ να τους διοικεί: οι πόλεις της [[Μπαϊμπούρτ|Παϊπέρτ]] και Πέρκρι λεηλατήθηκαν, και το [[Μαλαζγκίρτ|Μαντζικέρτ]] [[Πολιορκία του Μαντζικέρτ (1054)|πολιορκήθηκε]]. {{Sfn|Vryonis|1971|p=86}} Οι τουρκικές επιδρομές συνεχίστηκαν, με αυξανόμενη επιτυχία, καθώς τα γηγενή Βυζαντινά στρατεύματα μειωνόταν από την παραμέληση της κεντρικής κυβέρνησης. Αντικαθίσταντο ολοένα και περισσότερο από αναξιόπιστους μισθοφόρους και οι λανθασμένες πολιτικές επιδείνωσαν τις αντιπαλότητες και τις διαφορές μεταξύ Ελλήνων, Αρμενίων και Συρίων στην ανατολικές επαρχίες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Καθώς η ισορροπία δυνάμεων άλλαξε, οι Σελτζούκοι άρχισαν να καταλαμβάνουν μεγάλα αστικά κέντρα στην Αρμενία, κυρίως το Άνι. {{Sfn|Vryonis|1971}} {{Sfn|Leveniotis|2007}} Αυτό έθεσε τη βάση για την καταστροφική [[μάχη του Μαντζικέρτ]] το 1071, η οποία άνοιξε τον δρόμο για τη σελτζουκική εισβολή και ο επόμενος Βυζαντινός εμφύλιος πόλεμος διευκόλυνε την κατάκτηση της Μ. Ασίας την επόμενη δεκαετία. {{Sfn|Vryonis|1971}}

 

== Bιβλιογραφικές αναφορές ==