Μονή Σταυρονικήτα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ιστορία της μονής αρχίζει το 10ο αιώνα οπότε λειτουργεί σαν μονύδριο που φέρει την ονομασία Σταυρονικήτα. Μια υποθέση κάνει λόγο για δυό μοναχούς που την ίδρυσαν, τον Σταύρο και τον Νικήτα. Άλλη υποθέση -λόγω του γεγονότος ότι σε πολλά έγγραφα ([[11ος αιώνας]]), αναφερόταν ως Στραβονικήτα, ότι την ίδρυσε κάποιος μοναχός Νικηφόρος ο Στραβονικήτας. Στη συνέχεια, σαν μονύδριο περιέπεσε σε αφάνεια και ερημώθηκε περνώντας στην ιδιοκτησία του Πρώτου το 1287. Κατόπιν παραχωρήθηκε ως Κελί το [[1287]] στην [[Μονή Κουτλουμουσίου]] και αργότερα στην [[Μονή Φιλοθέου]], από την οποία την αγόρασε το [[1533]] ο ιερομόναχος Γρηγόριος Γηρομεριάτης που αναλαμβάνει την ανοικοδόμηση της μονής, χωρίς να τη φέρει σε πέρας λόγω κοιμήσεώς του. Κατόπιν προσκλήσεως της Ιεράς Κοινότητος, ο [[Οικουμενικός Πατριάρχης]] [[Πατριάρχης Ιερεμίας Α΄|Ιερεμίας ο Α΄]], το [[1540]], αναλαμβάνει προσωπικά την ανοικοδόμησή της. Ο ίδιος την εφοδιάζει με όλα τα απαραίτητα προς λειτουργία, την κατατάσσει στα ήδη υπάρχοντα μοναστήρια και την ιστορεί με τις περίφημες τοιχογραφίες του ζωγράφου [[Θεοφάνης ο Κρητικός|Θεοφάνους του Κρητός]].<br /> Στα χρόνια όμως της Ελληνικής επανάστασης δοκιμάστηκε σκληρά, ενώ αλλεπάλληλες πυρκαγιές, των οποίων η τελευταία του 1879, την κατέστρεψαν σε μεγάλο βαθμό. Μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα κατάφερε να επανακάμψει.