Λούντβιχ βαν Μπετόβεν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά τη διάρκεια της δεύτερης δημιουργικής περιόδου του ο Μπετόβεν έχει αναγνωριστεί σχεδόν σε ολόκληρη την [[Ευρώπη]] ως συνθέτης και πιανίστας. Παράλληλα αναπτύσσει ένα περισσότερο προσωπικό ύφος, το οποίο χαρακτηρίζεται συχνά ως ''"ηρωικό"''. Η περίοδος αυτή ξεκινά με την ''3η Συμφωνία'' (ή ''Ηρωική Συμφωνία''), η οποία είναι πολύ μεγάλη σε διαστάσεις για τα πρότυπα της εποχής και χαρακτηρίζεται από αρκετές παρεκτροπές από την κλασική δομή των συμφωνιών. Το δεύτερο μέρος (''Πένθιμο Εμβατήριο'') έχει εμβατηριακό χαρακτήρα και θεωρείται αναφορά στη [[Γαλλική Επανάσταση]]. Αφιερώθηκε αρχικά στον [[Ναπολέων Α΄ Βοναπάρτης|Ναπολέοντα Α΄ Βοναπάρτη]].

 

Την ίδια περίοδο ο Μπετόβεν συνθέτει και τη μοναδική του [[όπερα]], τη ''[[Φιντέλιο]]''. Κεντρικός χαρακτήρας της είναι η Λεονόρα, η οποία μεταμφιεσμένη σε άνδρα σώζει το σύζυγο της από τη φυλακή. Η όπερα παραπέμπει επίσης στη Γαλλική Επανάσταση, με τη Λεονόρα να ενσαρκώνει τα ιδανικά της. Η πρώτη παράσταση της όπερας δόθηκε το 1805, αλλά ακολούθησαν άλλες δύο εκδοχές της το 1806 και το 1814.