Σούφι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ συμπλήρωση βιβλιογραφίας |
μ λατικοί -> ελληνικοί χαρακτήρες, αντικατέστησε: Oι → Οι, Tζ → Τζ (2) |
||
Γραμμή 6:
== Ετυμολογία και προέλευση ==
Η ανθρώπινη ύπαρξη αισθάνεται την ανάγκη υπέρβασης των νοητικών σχημάτων, των όποιων θρησκευτικών κανόνων και νόμων προς βιωματική συνάντηση του ''θείου''. Η τάση αυτή που εντοπίζει την αληθινή ευσέβεια όχι στην τυπική εφαρμογή κανόνων λατρείας, αλλά στην «αγαπητική προσέγγιση του Θείου», ονομάζεται [[σουφισμός]], (tasawwuf).
* Ετυμολογία ονομασίας: Şũfî (σούφι) στην [[αραβική γλώσσα]] σημαίνει αυτούς που φοράνε απλά μάλλινα ενδύματα και το όνομα αυτό υιοθετήθηκε ευρύτερα από το [[815]] για τους [[μουσουλμάνοι|μουσουλμάνους]] [[ασκητισμός|ασκητές]].
* Πηγές επίδρασης: Αυτό καθ'αυτό το υπέδαφος του [[Ισλάμ]] έδωσε τις αφετηρίες διαμόρφωσής του. Η προσδοκία του τέλους, η αίσθηση ότι ο κόσμος είναι παροδικός και η ζωή χωρίς νόημα αν δεν σχετίζεται με τον Θεό γέννησαν την διάθεση φυγής. Η περί εσχάτων διδασκαλία του Ισλάμ καθώς τονίζει τον φόβο της κρίσης του [[Αλλάχ]], τις νηστείες, τις λιτανείες, προσέφερε το αναγκαίο πλαίσιο ανάπτυξης των σουφικών τάσεων. Τα πρώτα κηρύγματα του [[Μωάμεθ]] στη [[Μέκκα]] τόνιζαν την ανάγκη μετανοίας ενόψει της επερχόμενης ημέρας της κρίσεως: «Όχι δεν πρέπει να (παραπλανηθείς)! Και όμως διαψεύδετε την Κρίση» (Κοράνιο 82,9)·«και αγαπάτε τον πλούτο με υπερβολική αγάπη» (Κοράνιο 89,20) [...] «Ότι έχετε μαζί σας εξαφανίζεται, ό,τι όμως έχει ο Αλλάχ παραμένει» (Κοράνιο 16,96). Τα αγαθά του κόσμου κατανοούνται ως δώρο του Θεού αλλά ταυτόχρονα και εμπόδιο δυνατό να θέτει σε πειρασμό τους πιστούς ώστε να κινδυνεύουν να χάσουν το φόβο της μέλλουσας κρίσης.<ref>Αλέξανδρου Καριώτογλου, Σπουδή στη θρησκειολογία, εκδ.Γρηγόρη, Αθήνα, 2005, σελ.177-178</ref> Υπήρξαν στίχοι του Κορανίου, οι οποίοι ερμηνεύθηκαν κατάλληλα ώστε να στηρίξουν θεολογικά έναν τέτοιο τρόπο ζωής. Ο Θεός δεν είναι μόνο πανταχού παρών, αλλά και με έναν μυστικό τρόπο πολύ κοντά στον άνθρωπο: «Εμείς είμαστε που πλάσαμε τον άνθρωπο και γνωρίζουμε τι εισηγήσεις του ψιθυρίζει η ψυχή του, γιατί είμαστε πιο κοντά σ' αυτόν παρά η φλέβα του λαιμού του» (Κοράνιο 50,16).<ref>όπ.π. σελ.178</ref>
Γραμμή 34:
* Αναστάσιος Γιαννουλάτος, Ισλάμ. Θρησκειολογική επισκόπησις, Αθήναι 1990, σελ.253-263
* Γεράσιμος Μακρής, «σουφισμός», Θρησκειολογικό Λεξικό, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα,2000, σελ.501-504
* A.
* Κάρλ Ερνστ, Σουφισμός. Η φιλοσοφία και η πρακτική της μυστικής παράδοσης του Ισλάμ, εκδ. Αρχέτυπο, Αθήνα, 2001
* Dominique Sourdel, To Ισλάμ, μτφρ.Μαγδαληνή Σύρου, εκδ.Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη-Το Βήμα-γνώση,Αθήνα 2007, σελ.97-105
* Αλέξανδρος Καριώτογλου, Σπουδή στη θρησκειολογία, εκδ.Γρηγόρη, Αθήνα, 2005, σελ.176-184
* Ward Mc Afee,
* Μυστακίδου Ελένη, Νεοπλατωνικά στοιχεία στο "Μεσνεβί" του Τζελαλεττίν Ρουμί και η κοινωνία των μεβλεβηδών, 2002, Πάντειο Πανεπιστήμιο Πολιτικών και Κοινωνικών Σπουδών (διδακτορική διατριβή), σελ. 40-46.
| |||