Αρθούρος Ρεμπώ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{Προβεβλημένο λήμμα}}{{Πληροφορίες προσώπου|ημερομηνία θανάτου ={{ηθηλ|1891|11|10|1854|10|19}} }}OΟ '''Αρθούρος Ρεμπώ''' (''Arthur Rimbaud'', {{IPA|aʁ.tyʁ ʁɛ̃.bo}}, πλήρες όνομα '''Ζαν-Νικολά-Αρτύρ Ρεμπώ''', [[20 Οκτωβρίου]] [[1854]] - [[10 Νοεμβρίου]] [[1891]]) ήταν [[Γάλλοι|Γάλλος]] [[ποιητής]]. Θεωρείται ένας από τους μείζονες εκπροσώπους του [[συμβολισμός|συμβολισμού]], με σημαντική επίδραση στη μοντέρνα [[ποίηση]], παρά το γεγονός πως εγκατέλειψε οριστικά τη [[λογοτεχνία]] στην ηλικία των είκοσι ετών. Από το σύνολο του έργου του ξεχωρίζουν οι ποιητικές συλλογές ''Εκλάμψεις'' και ''Μια Εποχή στην Κόλαση''. Η τελευταία υπήρξε το μοναδικό βιβλίο του Ρεμπώ που δημοσιεύτηκε κατόπιν επιθυμίας και ενεργειών του ίδιου, ενώ σημαντικό μέρος των ποιημάτων του δημοσιεύτηκαν ενόσω ήταν εν ζωή αλλά χωρίς τη συγκατάθεσή του ή εν αγνοία του.

OΟ Ρεμπώ επέστρεψε στο [[Παρίσι]] και θεωρείται πιθανό πως βρέθηκε εκεί στο αποκορύφωμα των γεγονότων της [[Παρισινή Κομμούνα|Κομμούνας]], στα τέλη Απριλίου του [[1871]]. Η σχέση του με την παρισινή Κομμούνα είναι εν γένει αμφιλεγόμενη, όπως και το αν βρισκόταν στην πόλη κατά τη διάρκειά της, ωστόσο κάτι τέτοιο φαίνεται να βεβαιώνεται από ισχυρισμούς του [[Πολ Βερλαίν|Βερλαίν]], καθώς και από μία αστυνομική έκθεση του [[1873]], σύμφωνα με την οποία ήταν «μέλος των ατάκτων της Κομμούνας».<ref name="robb">ό.π. σελ. 101.</ref> Τρία ποιήματά του θεωρούνται επηρεασμένα από την Κομμούνα και πρόκειται για τα ''L’Orgie parisienne'', ''Les Mains de Jeanne-Marie'' και ''Chant de guerre parisien''. Πιθανώς απογοητευμένος από τις αντίξοες εμπειρίες του, ο Ρεμπώ έστειλε στις [[13 Μαΐου]] του [[1871]], από τη Σαρλβίλ, μία επιστολή στον Ιζαμπάρ που περιείχε επίσης το ποίημα ''Le Cœur volé'' («Κλεμμένη καρδιά»).<ref>Αρχικός τίτλος ''Le Cœur supplicié'' («Βασανισμένη καρδιά»)</ref> Το γράμμα προκάλεσε την αντιπάθεια του πρώην δασκάλου του, που θα το χαρακτήριζε αργότερα ως «κακόηθες» στα απομνημονεύματά του. Δύο ημέρες αργότερα, έγραψε μία δεύτερη σημαντική μακροσκελή επιστολή στον Πωλ Ντεμενύ, γνωστή ως η «Επιστολή του προφήτη» (''Lettre du voyant''), μέσα στην οποία εξέθετε το ποιητικό του όραμα και τις αισθητικές του θεωρίες, αναφερόμενος στο ρόλο του ποιητή ως «προφήτη» και της ίδιας της ποίησης ως ένα μέσο που θα έπαυε να συμβαδίζει με την πραγματικότητα αλλά θα την ξεπερνούσε.

TουςΤους μήνες που ακολούθησαν την εκτύπωση του ''Μια Εποχή στην Κόλαση'' oο Ρεμπώ έζησε στο [[Λονδίνο]], όπου για ένα διάστημα συγκατοίκησε με τον ποιητή [[Ζερμαίν Νουβώ]], ενώ κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών του [[1874]], δέχθηκε την επίσκεψη της μητέρας του και της αδελφής του, Βιταλί. TηνΤην ίδια περίοδο αναζήτησε επίμονα εργασία ως δάσκαλος [[γαλλική γλώσσα|γαλλικών]]. Σύμφωνα με μία αγγελία στους ''Times'', βεβαιώνεται πως ο Ρεμπώ εργάστηκε για ένα διάστημα ως δάσκαλος στη βιομηχανική πόλη του [[Ρήντιγκ]], όπου θεωρείται επίσης πιθανό πως επεξεργάστηκε μέρος των ''Εκλάμψεων''. Παρέμεινε εκεί για περίπου τρεις μήνες, πριν επιστρέψει στο σπίτι της μητέρας του, στις [[29 Δεκεμβρίου]] [[1874]].

Στις [[7 Απριλίου]] του [[1891]] ο Ρεμπώ εγκατέλειψε το Χαράρ με την υγεία του σε κακή κατάσταση και την δεξιά κνήμη του πρησμένη. Στο νοσοκομείο του Άντεν διαγνώστηκε λανθασμένα αρθροορογονίτιδα σε προχωρημένο στάδιο. Στις [[20 Μαΐου]] μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Κονσεψιόν της [[Μασσαλία]]ς όπου η αρχική διάγνωση έκανε λόγο για «νεόπλασμα στο γοφό», ενώ οι επόμενες ιατρικές αναφορές παραπέμπουν σε ένα είδος [[καρκίνος|καρκίνου]] στα οστά. Μία εβδομάδα αργότερα, οι γιατροί του νοσοκομείου ακρωτηρίασαν το δεξί του πόδι. OΟ Ρεμπώ παρέμεινε στο νοσοκομείο για τους επόμενους δύο μήνες και στη συνέχεια επέστρεψε στο οικογενειακό αγρόκτημα της Ρος, όπου λάμβανε τη φροντίδα της αδελφής του Ιζαμπέλ. Στις [[23 Αυγούστου]] αναχώρησε ξανά για τη Μασσαλία, καθώς μία δεύτερη επέμβαση ήταν επιβεβλημένη. Η κατάστασή του επιδεινώθηκε και σύντομα παρέλυσε το αριστερό χέρι του κατά τα τρία τέταρτα.