Η΄ Σταυροφορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Δημιουργήθηκε από μετάφραση της σελίδας "Eighth Crusade" |
ολοκλήρωση επέκτασης με πρότυπο, εικόνα και συνδέσμους |
||
Γραμμή 1:
{{Σταυροφορίες}}
Η '''Όγδοη Σταυροφορία''' ήταν μια [[Σταυροφορίες|σταυροφορία]] την οποία ξεκίνησε ο [[Λουδοβίκος Θ΄ της Γαλλίας]] κατά της δυναστείας των Χαφσιδών το 1270. Η όγδοη σταυροφορία μερικές φορές υπολογίζεται ως η έβδομη σταυροφορία αν καταμετρηθούν μαζί η [[Ε΄ Σταυροφορία|Πέμπτη]] και η [[ΣΤ΄ Σταυροφορία|Έκτη Σταυροφορία]] του [[Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν|Φρειδερίκου Β΄]] ως ενιαία Σταυροφορία. Η [[Θ΄ Σταυροφορία|Ένατη Σταυροφορία]] μερικές φορές υπολογίζεται επίσης ως μέρος της όγδοης. Η σταυροφορία θεωρείται αποτυχία αφού ο Λουδοβίκος πέθανε λίγο μετά την άφιξή του στις ακτές του [[Τυνησία]], με τον στρατό του να επιστρέφει στην [[Ευρώπη]] λίγο αργότερα καθώς επλήγη από επιδημίες.<ref>{{Cite web|url=http://www.britannica.com/EBchecked/topic/144695/Crusades/235540/The-Crusades-of-St-Louis#ref1184386|title=The Crusades of St. Louis|publisher=Britannica|accessdate=28 May 2015}}</ref>▼
[[Αρχείο:SmrtLudvika91270.jpg|μικρογραφία|Αναπαράσταση του θανάτου του Λουδοβίκου Θ΄ της Γαλλίας και της πολιορκίας της Τύνιδας, σε ζωγραφιά των μέσων του 15ου αιώνα.]]
▲Η '''Όγδοη Σταυροφορία''' ήταν μια [[Σταυροφορίες|σταυροφορία]] την οποία ξεκίνησε ο [[Λουδοβίκος Θ΄ της Γαλλίας]] κατά της [[Δυναστεία των Χαφσιδών|δυναστείας των Χαφσιδών]] το 1270. Η όγδοη σταυροφορία μερικές φορές υπολογίζεται ως η έβδομη σταυροφορία αν καταμετρηθούν μαζί η [[Ε΄ Σταυροφορία|Πέμπτη]] και η [[ΣΤ΄ Σταυροφορία|Έκτη Σταυροφορία]] του [[Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν|Φρειδερίκου Β΄]] ως ενιαία Σταυροφορία. Η [[Θ΄ Σταυροφορία|Ένατη Σταυροφορία]] μερικές φορές υπολογίζεται επίσης ως μέρος της όγδοης. Η σταυροφορία θεωρείται αποτυχία αφού ο Λουδοβίκος πέθανε λίγο μετά την άφιξή του στις ακτές
== Παρασκήνιο ==
Γραμμή 7 ⟶ 9 :
Ο Λουδοβίκος πήρε επίσημα το σταυρό στις 24 Μαρτίου 1267 σε μια συνέλευση των ευγενών του. Μια δεύτερη τελετή έλαβε χώρα στις 5 Ιουνίου 1267 με την παρουσία ενός παπικού εκπροσώπου στη [[Παναγία των Παρισίων]]. Ο γαμπρός του Λουδοβίκου, ο βασιλιάς [[Θεοβάλδος Β΄ της Ναβάρρας|Θεοβάλδος Β΄ της Ναβάρας]], ο οποίος έλαβε επίσης τον σταυρό, ήταν επίσης παρών.{{Sfn|Narbaitz|2007}} Η απάντηση του κοινού ήταν λιγότερο ενθουσιώδης σε σχέση με την έβδομη σταυροφορία του 1248, αν και η έλλειψη απήχησης για την σταυροφορία ίσως να έχει να κάνει και με τις υπερβολές του χρονικογράφου του [[Ζαν ντε Ζουανβίλ|Ιωάννη ντε Ζουανβίλ]] ο οποίος ήταν κατά της νέας Σταυροφορίας. Το σταυροφορικό στράτευμα ήταν έτοιμο για να αποπλεύσει από το Εγκ-Μορ στις αρχές του καλοκαιριού 1270 με πλοία των Γενουατών και των Μαρσελλιωτών. Ένα [[Βασίλειο της Αραγωνίας|Αραγονικό]] τάγμα υπό τον [[Ιάκωβος Α΄ της Αραγωνίας|Ιάκωβο Α΄ της Αραγονίας]] απέπλευσε από την [[Βαρκελώνη]] τον Σεπτέμβριο του 1269, αλλά κατά την διάρκεια του πλου του έπεσε σε καταιγίδα και υπέστη σοβαρές ζημιές. Οι περισσότεροι από τους επιζώντες επέστρεψαν στην πατρίδα, ενώ μια μοίρα κάτω από τους φυσικούς γιους του βασιλιά Πέδρο Φερνάνδεθ και Φερνάν Σάντσεθ έφτασαν στην [[Άκρα (πόλη)|Άκρα]]. Η μοίρα ήταν πολύ αδύναμη να αντιμετωπίσει το στρατό του Μπαϊμπάρς και απέπλευσε για την Αραγονία.{{Sfn|Riley-Smith|2005}}
Το αρχικό σχέδιο του Λουδοβίκου ήταν να αποβιβαστεί στα σταυροφορικά κράτη μέσω της [[Βασίλειο της Κύπρου|Κύπρου]]. Ωστόσο, το 1269 αναπτύχθηκε ένα νέο σχέδιο, κατά το οποίο ο στόλος θα αποβιβαζόταν στην [[Τύνιδα|Τυνησία]], κάτι που δεν είχε ξαναγίνει πριν. Συχνά οι ιστορικοί αποδίδουν την αλλαγή πλεύσης στον αδελφό του βασιλιά Κάρολο του Ανζού, καθώς μετά την πρόσφατη κατάκτηση του, το βασίλειο της Σικελίας θα επωφελούταν από την ανανέωση της παραδοσιακής επιρροής του στην Τύνιδα. Ωστόσο, οι λεπτομέρειες των προετοιμασιών του Καρόλου για τη σταυροφορία υποδηλώνουν ότι δεν γνώριζε εξαρχής για την αλλαγή των σχεδίων, η οποία προήλθε έπειτα από απόφαση της γαλλικής αυλής. Ο Λουδοβίκος μπορεί να πίστευε ότι η Τύνιδα ήταν μια σημαντική βάση προμηθειών για την Αίγυπτο. Ο [[Ζοφρουά του Μπωλιέ]] πίστευε ότι ο [[Χαλιφάτο|Χαλίφης]] της Τύνιδας, [[Μουχαμάντ Α΄ αλ-Μουστανσίρ]], θα πειθόταν να βαπτιστεί Χριστιανός εάν του δινόταν στρατιωτική υποστήριξη.{{Sfn|Riley-Smith|2005|p=210}}
Ο χαλίφης της Τύνιδας Μουστανσίρ αρνήτο να πληρώνει φόρ ο υποταγής στον Κάρολο, όπως έκανε με τον προηγούμενο βασιλιά. Επίσης είχε προσφέρει άσυλο σε εχθρούς του Καρόλου. Δεν ήταν όμως φανατικός μουσουλμάνος. Οι χριστιανοί είχαν πλήρη θρησκευτική ελευθερία και είχε επιτρέψει την ίδρυση χριστιανικού μοναστηριού στην πρωτεύουσα. Κυκλοφορούσαν και φήμες, ότι είχε προσηλυτιστεί κρυφά στο χριστιανισμό.
Ο Πάπας Κλήμης παραχώρησε το ένα δέκατο του εισοδήματος της εκκλησίας από την Ναβάρα στον βασιλιά Θεοβάλδο για τη χρηματοδότηση της Σταυροφορίας. Ο ηγούμενος του Ρονσεβάλ και ο κοσμήτορας της Τουδέλας επελέγησαν να επιβλέπουν τη συλλογή του δέκατου. Το κήρυγμα της Σταυροφορίας στη Ναβάρα αναλήφθηκε κυρίως από τους [[Τάγμα των Φραγκισκανών|Φραγκισκανούς]] και τους [[Τάγμα των Δομινικανών|Δομινικανούς]] της [[Παμπλόνα|Παμπλόνας]].{{Sfn|Narbaitz|2007}}▼
▲Ο Πάπας Κλήμης παραχώρησε το ένα δέκατο του εισοδήματος της εκκλησίας από την Ναβάρα στον βασιλιά Θεοβάλδο για τη χρηματοδότηση της Σταυροφορίας. Ο ηγούμενος του [[Ρονσεβάλ]] και ο κοσμήτορας της [[Τουδέλα|Τουδέλας]] επελέγησαν να επιβλέπουν τη συλλογή του δέκατου. Το κήρυγμα της Σταυροφορίας στη Ναβάρα αναλήφθηκε κυρίως από τους [[Τάγμα των Φραγκισκανών|Φραγκισκανούς]] και τους [[Τάγμα των Δομινικανών|Δομινικανούς]] της [[Παμπλόνα|Παμπλόνας]].{{Sfn|Narbaitz|2007}}
== Εκστρατεία και πολιορκία ==
Ένας μεγάλος και καλά οργανωμένος στόλος υπό τον Λουδοβίκο Θ΄ απέπλευσε από το [[Εγκ-Μορ]] περίπου ένα μήνα αργότερα, την 1η Ιουλίου 1270. Την επόμενη μέρα ένας δεύτερος στόλος υπό τον βασιλιά της Ναβάρας έπλευσε από την [[Μασσαλία]]. Οι δύο στόλοι ενώθηκαν στο [[Κάλιαρι]] στη νότια ακτή της Σαρδηνίας.{{Sfn|Narbaitz|2007}} Ο Λουδοβίκος Θ΄ ενθουσιάστηκε από την ιδέα να κατακτήσει μια ολόκληρη χώρα και τον βασιλιά της, στο όνομα της πίστης. Προσγειώθηκαν στις ακτές της Τυνησίας στις 18 Ιουλίου χωρίς να αντιμετωπίσουν μεγάλη αντίσταση. Ο μουσουλμανικός στρατός οχυρώθηκε στην Τύνιδα. Οι Σταυροφόροι έχτισαν ένα στρατόπεδο κοντά σε ένα φρούριο χτισμένο πάνω στην [[Καρχηδόνα]] και περίμενε την άφιξη του σικελικού στρατιωτικού σώματος υπό τον Κάρολο του Ανζού.
Λόγω των νέων επιδημιών που ξέσπασαν η πολιορκία της Τύνιδας εγκαταλείφθη στις 30 Οκτωβρίου και συνήφθη η [[Συνθήκη της Τύνιδας]] με τον σουλτάνο. Σε αυτή τη συμφωνία οι Χριστιανοί απέκτησαν το δικαίωμα του ελεύθερου εμπορίου με την Τύνιδα και η διαμονή για μοναχούς και ιερείς στην πόλη ήταν εγγυημένη. Αφού ενημερώθηκε για τον θάνατο του Λουδοβίκου και την αποχώρηση των σταυροφόρων από την Τύνιδα, ο Σουλτάνος [[Μπαϊμπάρς]] της Αιγύπτου ακύρωσε το σχέδιό του να στείλει αιγυπτιακά στρατεύματα για να πολεμήσουν τον Λουδοβίκο στην Τύνιδα.<ref>Al-Maqrizi, p. 69/vol.2</ref> Ο Μουστανσίρ αναγκάστηκε να πληρώσει τα έξοδα του πολέμου, να πληρώνει φόρο υποταγής στον Κάρολο. Η συνθήκη ήταν αρκετά επωφελής για τον Κάρολο του Ανζού, ο οποίος έλαβε το ένα τρίτο μιας πολεμικής αποζημίωσης από τους Τυνήσιους και έλαβε εγγυήσεις ότι οι πρόσφυγες από τη δυναστεία των Χοενστάουφεν που ζούσαν στο Σουλτανάτο θα εκδιωχθούν.{{Sfn|Riley-Smith|2005|p=211}}
Ο [[Εδουάρδος Α΄ της Αγγλίας|πρίγκιπας Εδουάρδος της Αγγλίας]] έφτασε με αγγλικό στόλο την παραμονή της αποχώρησης των Σταυροφόρων από την Τύνιδα. Οι Άγγλοι επέστρεψαν στη Σικελία με τους υπόλοιπους Σταυροφόρους. Ο κοινός στόλος υπέστη σοβαρές ζημιές από μια καταιγίδα έξω από το [[Τράπανι]]. Στα τέλη Απριλίου του 1271, οι Άγγλοι συνέχισαν με κατεύθυνση προς την Άκρα διεξάγοντας την [[Θ΄ Σταυροφορία|Ένατη Σταυροφορία]]. Ο [[Ερρίκος Ε΄, κόμης του Λουξεμβούργου]], πρώτα εντάχθηκε στη σταυροφορία του Λουδοβίκου Θ΄ και στη συνέχεια εντάχθηκε στην σταυροφορία του Εδουάρδου της Αγγλίας αφού η όγδοη Σταυροφορία απέτυχε.<ref>Gilbert Trausch, Histoire du Luxembourg, p. 126</ref> Όταν ο Άγγλος πρίγκιπας [[Εδουάρδος Α΄ της Αγγλίας|Εδουάρδος]] έφτασε αργότερα στη Τύνιδα, απογοητεύτηκε, όταν έμαθε ότι οι μάχες είχαν τελειώσει. Έδωσε οδηγίες στον εξάδελφό του [[Ερρίκος της Κορνουάλης|Ερρίκο της Κορνουάλης]] να επιστρέψει με το γαλλικό στρατό, ενώ ο ίδιος συνέχισε για τους [[Άγιοι Τόποι|Αγίους Τόπους]].
== Λογοτεχνική απάντηση ==
Ο [[Μπερτράν ντ'Αλαμανόν]], διπλωμάτης στην υπηρεσία του Καρόλου του Ανζού, καθώς και ο [[Ρικώ Μπονό]], επέκριναν την Παπική πολιτική της επιδίωξης πολέμων στην Ιταλία, επειδή χρηματοδοτούνταν με χρήματα που θα έπρεπε να είχαν αξιοποιηθεί στο εξωτερικό.
Η αποτυχία της όγδοης Σταυροφορίας, καθώς και των προηγούμενων σταυροφοριών, έλαβε τη προσοχή των [[Οξιτανική ποίηση|Οξιτανών]] [[Τροβαδούρος|τροβαδούρων]]. Ο θάνατος του Λουδοβίκου της Γαλλίας τράβηξε την προσοχή των τροβαδούρων, λόγω και της έχθρας που έδειχναν για τους Γάλλους μονάρχες κατά την διάρκεια της [[Σταυροφορία των Αλβιγηνών|Σταυροφορίας των Αλβιγηνών]]. Συντέθηκαν τρία [[Πλαν (τραγούδι)|πλαν]] (τραγούδια θρήνου) για τον θάνατο του Λουδοβίκου Θ΄.
Ο [[Γκιλιέμ ντ'Ωτπόλ]] συνέθεσε το {{Lang|pro|Fortz tristors es e salvaj'a retraire}} για τον Λουδοβίκο. Ο [[Ραιμόν Γκωσέμ ντε Μπεζέρ]] συνέθεσε το
Μετά τη Σταυροφορία, ο ηλικιωμένος τροβαδούρος [[Πέιρ Καρντενάλ]] έγραψε το τραγούδι {{Lang|pro|Totz lo mons es vestitiz et abrazatz}} (περισσότερο ή λιγότερο: ολόκληρος ο κόσμος πολιορκείται και περιβάλλεται [από ψεύδος]), ενθαρρύνοντας τον κληρονόμο του Λουδοβίκου, Φίλιππο Γ', να πάει στους Αγίους Τόπους για να βοηθήσει τον [[Εδουάρδος Α΄ της Αγγλίας|Εδουάρδο Α΄ της Αγγλίας]].
Στην Τύνιδα γράφτηκαν σατιρικοί στίχοι για το νέο σχέδιο του Λουδοβίκου να εισβάλει στην Τύνιδα: "Ω Λουδοβίκε, η Τύνιδα είναι η αδελφή της Αιγύπτου! Έτσι περιμένετε τη δοκιμασία σας! θα βρείτε τον τάφο σας εδώ αντί για την οικία του ιμπν Λοκμάν. Και εδώ ο ευνούχος Σομπίχ θα αντικατασταθεί από τον Μουνκίρ και τον Νακίρ.".<ref>Verses by a contemporary Tunesian named Ahmad Ismail Alzayat (Al-Maqrizi, p.462/vol.1) – House of Ibn Lokman was the house in Al-Mansurah where Louis was imprisoned in chains after he was captured in Fariskur during the 7th Crusade and where he was under the guard of a eunuch named Sobih. According to Muslim creed Munkir and Nakir are two angels who interrogate the dead.</ref>
| |||