Λύρα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ο όρος "λύρα" (Λατινικά: lȳrā) χρησιμοποιούταν για να περιγράψει ένα αχλαδόμορφο μουσικό όργανο που παιζόταν με [[δοξάρι]], αντίστοιχο του [[ραμπάμπ]] (rabab) που παιζόταν στον Αραβικό κόσμο της εποχής. OΟ Πέρσης γεωγράφος Ibn Khurradadhbih του 9ου αιώνα, αναφερόμενος στην λεξικογραφική καταγωγή των μουσικών οργάνων της εποχής κατέγραψε την λύρα με δοξάρι (lūrā), μαζί με το [[εκκλησιαστικό όργανο]] (urghun), το shilyani (πιθανότατα ένα είδος [[άρπα]]ς), το salandj σαν τα χαρακτηριστικά όργανα των Βυζαντινών <ref>Margaret J. Kartomi: ''On Concepts and Classifications of Musical Instruments'' (''Chicago Studies in Ethnomusicology''), University of Chicago Press, 1990.</ref>. Όμοια τρίχορδα όργανα με δοξάρι, απόγονοι της βυζαντινής lūrā εξακολουθούν να παίζονται μέχρι σήμερα σε μετα-Βυζαντινές περιοχές, όπως για παράδειγμα, η [[Γκαντούλκα]] της Βουλγαρίας, η [[Κρητική λύρα]] της Κρήτης και των Δωδεκανήσων, η [[Λύρα Καλαβρίων|λύρα της Καλαβρίας]] Ιταλίας, η [[Ποντιακή λύρα]] και η [[Πολίτικη λύρα]] ή (Πολίτικος [[κεμεντζές]]) στην Κωνσταντινούπολη, Τουρκία.

*''Θεόδωρος I. PηγινιώτηςΡηγινιώτης,'' HΗ ιστορική παρουσία της λύρας στην KρήτηΚρήτη από το 10ο ή το 12ο αιώνα μέχρι σήμερα'', Κρητολογικά Γράμματα, τόμ. 19 (2004), σελ.203-230''