Αττικισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag |
μ λατινικοί -> ελληνικοί χαρακτήρες, αντικατέστησε: H → Η (2), Aτ → Ατ (3) |
||
Γραμμή 3:
Ο '''αττικισμός''' ως φαινόμενο ξεκίνησε από Ρωμαίους και Έλληνες λογίους και δασκάλους του 1ου αι. π.Χ.<ref name=":1">{{Cite book|title=''Ασιανισμός'', Ιστορία της ελληνικής γλώσσας|last=Κοπιδάκης|first=Μ.Ζ.|publisher=Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο|year=2015|isbn=978-960-250-435-5|location=Αθήνα|page=112-114}}</ref> οι οποίοι θεωρούσαν πως η καθομιλουμένη [[Ελληνιστική Κοινή|ελληνιστική κοινή]] της εποχής αποτελούσε παρηκμασμένη και εκβαρβαρισμένη μορφή της [[Αττική διάλεκτος|αττικής διαλέκτου]] και μη μπορώντας να αποδώσει ικανοποιητικά τον πνευματικό λόγο έπρεπε να αποφεύγεται η χρήση της.<ref>Τσαντσάνογλου Κ., 2000, «Αττικισμός και Αντιαττικισμός» στο Μ.Ζ. Κοπιδάκης (επιμ.) ''Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας'', Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο, Αθήνα, 115.</ref> Το ρεύμα του αττικισμού ενισχύθηκε και διαδόθηκε με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσουν και εγχειρίδια με οδηγίες για τη ορθή χρήση της Αττικής. Ένα τέτοιο γράφτηκε και από τον γραμματικό [[Φρύνιχος Αράβιος|Φρύνιχο]], [[Λεξικογραφία|λεξικογράφο]] της [[ρωμαϊκή αυτοκρατορία|ρωμαϊκής εποχής]].<ref>Τσαντσάνογλου Κ., 2000, «Αττικιστικά λεξικά» στο Μ.Ζ. Κοπιδάκης (επιμ.) ''Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας'', Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο, Αθήνα, 117.</ref>
Με αρχικό έναυσμα την αντίθεση τους στο λογοτεχνικό και ρητορικό φαινόμενο του [[Ασιανισμός|ασιανισμού]], οι αττικιστές επέκτειναν την αντίθεση τους στο σύνολο της ελληνιστικής κοινής και εισήγαγαν συνειδητά τη διγλωσσία στον ελληνικό κόσμο, καθώς επέβαλαν μια απομίμηση της κλασικής
Μετά τις κατακτήσεις του [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Μεγάλου Αλεξάνδρου]], το κράτος των Μακεδόνων βασιλέων του υιοθέτησε την αττική διάλεκτο για τις διοικητικές, εμπορικές και διπλωματικές του ανάγκες. Η αττική διάλεκτος διαμορφώνεται σταδιακά σε νέα μορφή ελληνικής γλώσσας, την Ελληνιστική ή Κοινή, η οποία καθόρισε αργότερα τη γλώσσα των μεσαιωνικών χρόνων και τη [[νεοελληνική γλώσσα]].
Γραμμή 15:
== Βιβλιογραφία ==
* Browning, R.,
* Κοπιδάκης Μ.Ζ. (επιμ.), ''Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας'', Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο, Αθήνα.
* Κορδάτος Γ., ''Ιστορία του Γλωσσικού μας Ζητήματος'', Γ. Λουκάτος, Αθήνα: 1943.
| |||