Εδουάρδος ο Μάρτυρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

==Προστριβές για την διαδοχή του πατέρα του==

 

Μετά τον θάνατο του Εδμόνδου νόμιμος κληρονόμος του θρόνου έγινε ο μικρότερος αδελφός του Έθελρεντ.<ref>Miller, "Edgar"; Higham, Death of Anglo-Saxon England, p. 7. Williams, Æthelred the Unready, p. 8, dissents from this view.</ref> Σε ένα καταστατικό στο Ουίντσεστερ εμφανίζεται το όνομα της Έλφθραιθ και του γιου της Έθελρεντ χωρίς να εμφανίζεται το όνομα του Εδουάρδου, όταν πέθανε ο Έντγκαρ ο Ειρηνικός στις 8 Ιουλίου 975 ο Έθελρεντ ήταν περίπου 9 ετών και ο Εδουάρδος λίγα χρόνια μεγαλύτερος. <ref>Miller, "Edward the Martyr".</ref>

Ο Ένγκαρ αποδείχτηκε ισχυρός βασιλιάς ο οποίος είχε πραγματοποιήσει σημαντικές θρησκευτικές μεταρρυθμίσεις με την βοήθεια κορυφαίων κληρικών όπως ο Δουνστάνος, αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι, ο Όσβαλντ του Ουόρκεστερ, αρχιεπίσκοπος της Υόρκης και ο Έθελγουλντ του Ουίντσεστερ. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές είχαν αφήσει δυσαρεστημένους τους ευγενείς οι οποίοι δεν τολμούσαν να τις αμφισβητήσουν την περίοδο που ο Έντγκαρ ήταν ακόμα ζωντανός, με τον θάνατο του βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία για να τις ανατρέψουν. <ref>John, Reassessing Anglo-Saxon England, pp. 113–9; Hart, "Edward", pp. 783–4; Miller, "Edgar"; Higham, Death of Anglo-Saxon England, pp. 2–4; Fisher, "Anti-Monastic Reaction", pp. 254–255 & 266.</ref> Οι βασικοί θρησκευτικοί ηγέτες παρόλα αυτά οι οποίοι υποστήριξαν τις μεταρρυθμίσεις δεν παρέμειναν ενωμένοι μετά τον θάνατο του Έντγκαρ, οι σχέσεις μεταξύ των αρχιεπισκόπων Δουνστάνου και Έθελγουλντ βρέθηκαν σε μεγάλη ένταση. <ref>Hart, "Edward", 784.</ref> Ο Δουνστάνος ο οποίος υποστήριζε τον Εδουάρδο έφτασε στο σημείο να αμφιβάλει ακόμα και για την νομιμότητα του γάμου του Έντγκαρ με την Έλφθραιθ συνεπώς με την νομιμότητα του Έθελρεντ. <ref>Higham, Death of Anglo-Saxon England, pp. 7 & 8.</ref>