Σόλιδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

==Η εξέλιξη των παραστάσεων==

Σόλιδοι κοβόταν σε πολλά νομισματοκοπεία του κράτους: Κωνσταντινούπολη (CON), Ρώμη, [[Τριρ]], Μιλάνο, Ραβένα, Συρακούσες, Καρχηδών, Θεσσαλονίκη (THES), Αλεξάνδρεια, κά. Τα πρώτα νομίσματα έφεραν συνήθως την προτομή του αυτοκράτορα με στρατιωτική εξάρτηση (θώρακα, ασπίδα, δόρυ, περικεφαλαία) σε κατατομή (προφίλ) ή 3/4 στη μία όψη τους. Στην άλλη όψη στην αρχή υπήρχε πτερωτή Νίκη, που αργότερα έγινε άγγελος που κρατά σταυρό· οι σόλιδοι του Τιβερίου Β' έχουν στην οπίσθια όψη σταυρό επί βαθμιδωτής βάσης, ίσως ο σταυρός του Γολγοθά. Οι semissis είχαν σταυρό επί σφαίρας και οι tremissis σταυρό σκέτο. Η μορφή του αυτοκράτορα είναι τυποποιημένη και δεν διαφοροποιείται ανάλογα με το πρόσωπο. Από την εποχή του Φωκά όμως τα πρόσωπα είναι αναγνωρίσιμα, διαφορετικά μεταξύ τους. Ο Ηράκλειος και ο εγγονός του Κώνστας Β' εμφανίζονται ολόσωμοι με μακριές γενειάδες και μακρούς μύστακες. Συνοδεύονται από τους γιους τους, προβάλλοντας έτσι τους διαδόχους τους. Ο εγγονός του Κώνστα Β', ο Ιουστινιανός Β' θα βάλει για πρώτη φορά στη μία όψη τη μορφή του Χριστού (στον τύπο του παντοκράτορος). Στην άλλη όψη ο αυτοκράτορας ολόσωμος κρατά σταυρό επί βαθμιδωτής βάσης (ή επί σφαίρας για τους semissis). Οι επόμενοι εικονομάχοι αυτοκράτορες αντικαθιστούν τη μορφή του Χριστού με τη μορφή του πατέρα τους. Η κακή ποιότητα στις κοπές της περιόδου της Εικονομαχίας έκαναν τις μορφές όμοιες· ο γιος έχει μικρότερο μέγεθος από τον πατέρα για να ξεχωρίζει. Το 842 αποβιώνει ο τελευταίος εικονομάχος αυτοκράτορας, ο Θεόφιλος και το επόμενο έτος η σύζυγός του αναστηλώνει τις εικόνες, έτσι η μορφή του Χριστού επαναφέρεται στα νομίσματα.

 

Οι κατακτητές που βρέθηκαν σε εδάφη της αυτοκρατορίας μιμήθηκαν τους σόλιδους, όπως οι Οστρογότθοι, οι Άραβες υπό τους Ομεϋάδες, κά. Τον 8ο αι. ο [[Πιπίνος ο Βραχύς|Πεπίνος ο βραχύς]], πατέρας του Καρλομάγνου, υιοθέτησε το παλαιό Ρωμαϊκό νομισματικό σύστημα. Οι λαοί εκτός των ορίων της Αυτοκρατορίας (Φράγκοι, Άγγλοι, κά) δεν είχαν χρυσό, έτσι το αντίστοιχο του solidus (γαλλ. sou, αγγλ. shilling) παρέμεινε θεωρητικό νόμισμα, ως πολλαπλάσιο του αργυρού ''δηναρίου'' τους (γαλλ. denier, αγγλ. penny<ref>συμβολίζεται με d.</ref>). Βάση ήταν η λίβρα '''αργύρου''' (γαλλ. livre, αγγλ. pound<ref>συμβολίζεται με lb.</ref>). Ήταν 1 λίβρα αργύρου (livre/pound) = 20 sous/shillings και 1 sou/shilling = 12 deniers/pence. Στη Δ. Ευρώπη κυκλοφορούσαν μόνο αργυρά και χάλκινα κέρματα ως τον 13ο αι. Τα μόνα χρυσά που κυκλοφορούσαν ήταν της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κομμένα στην Κωνσταντινούπολη. Τα εκτιμούσαν για το σταθερό τους βάρος και τη σταθερή περιεκτικότητα σε χρυσό. Τα πρώτα χρυσά νομίσματα εκτός της Αυτοκρατορίας κόπηκαν μετά την Δ' Σταυροφορία, από τη Φλωρεντία το 1252 (φλωρίνι) και τη Βενετία το 1284 (δουκάτο). Οι Άραβες, που μετά την κατάκτηση της Αιγύπτου είχαν πρόσβαση στα μεταλλεία χρυσού του Β. Σουδάν, έκοψαν χρυσά νομίσματα αντιγράφοντας τους σόλιδους. Οι Σταυροφόροι έλεγαν bezant τα ρωμαϊκά και τις αραβικές μιμήσεις.

 

 

==Πηγές==