Πενικιλίνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 0 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0.8
Γραμμή 24:
 
Στις Η.Π.Α. η μαζική παραγωγή του φαρμάκου αυτού κατέστη δυνατή μόνο μετά την ανάπτυξη ενός φυτού κατάλληλου για ζύμωση βαθιάς δεξαμενής (deep-tank fermentation) το 1945 από την χημικό μηχανικό [[Μάργκαρετ Χάτσινσον Ρουσώ]].<ref>{{Cite book|title=Think like an engineer : inside the minds that are changing our lives|first=Guruprasad|last=Madhavan|isbn=9781780746371|year=2015|location=London, England|page=83–85, 91–93|url=https://www.worldcat.org/oclc/915944975|id=915944975}}</ref> Την ίδια χρονιά απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ από κοινού στους Φλέμινγκ, Φλέρευ και Τσέιν ενώ η χημικός [[Ντόροθι Κρόουφουτ Χότζκιν|Ντόροθι Χότσκιν]] επιβεβαίωσε την χημική δομή της πενικιλλίνης μετά από τις αρχικές υποθέσεις του Έντουαρτ Άμπραχαμ<ref>{{Cite journal|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1205851/|title=The X-ray analysis of the structure of cephalosporin C|last=Hodgkin|first=Dorothy Crowfoot|last2=Maslen|first2=E. N.|date=1961-05|journal=Biochemical Journal|issue=2|volume=79|pages=393–402|issn=0264-6021|pmc=PMC1205851|pmid=13714852}}</ref> και απέδειξε (ενάντια στην γενική επιστημονική άποψη της εποχής) πως το μόριο της πενικιλίνης περιέχει [[β-λακτάμη]]<ref>{{Cite book|title=Chemistry of Penicillin|first=D.|last=Crowfoot|first2=C. W.|last2=Bunn|publisher=Princeton University Press|isbn=9781400874910|year=2015|origyear=1949|chapter=XI. The X-Ray Crystallographic Investigation of the Structure of Penicillin|location=Princeton|pages=310-366|url=https://www.degruyter.com/downloadpdf/books/9781400874910/9781400874910-012/9781400874910-012.pdf}}</ref><ref>{{Cite web|url=https://www.encyclopedia.com/people/medicine/biochemistry-biographies/dorothy-mary-crowfoot-hodgkin|title=Dorothy Mary Crowfoot Hodgkin {{!}} Encyclopedia.com|website=www.encyclopedia.com|accessdate=2019-01-17}}</ref>.
 
==Μηχανισμός δράσης==
Οι πενικιλλίνες εμποδίζουν τα μικρόβια να προσλάβουν απαραίτητες ουσίες ωστε διατηρήσουν το κυτταρικό τους τοίχωμα, με αποτέλεσμα να καταστρέφονται. Σημαντικό ρολο σε αυτη την διαδικασία έχει ο λακταμικός δακτύλιος, ο οποίος ειναι μερος της πενικιλλίνης. Ορισμένα μικρόβια εχουν εξελιχθεί και έχουν αναπτύξει ενα ενζυμο, την λακταμάση, ωστε καταστρέφουν τον λακταμικό δακτύλιο, αδρανοποιόντας έτσι την πενικιλλίνη. Για επίλυση αυτου του προβλήματος, βρέθηκαν ορισμένα αντιβιωτικά, τα οποία αναστέλλουν την βακτηριακή λακταμάση- και χορηγούνται μαζί με την πενικιλλίνη. {{sfn|Sally S Roach|2004|p=65-69}}
 
== Παραπομπές ==