Γεώργιος Πούλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Αμέσως μετά την κατάληψη της [[Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονίκης]]ς εμφανίστηκε ως αρχηγός του σωματείου "[[Εθνική Ένωσις Ελλάς]]" (ΕΕΕ) το οποίο μετονομάστηκε σε "Εθνικόν και Σοσιαλιστικόν Κόμμα της Ελλάδος". Η οργάνωση δραστηριοποιήθηκε αμέσως με προκηρύξεις και ανακοινώσεις στις εφημερίδες, ενώ έξω από τα γραφεία της είχε αναρτήσει σημαία με τον βυζαντινό δικέφαλο αετό. Οι Γερμανοί ωστόσο αντέδρασαν σε αυτή την πρωτοβουλία και το Γερμανικό Φρουραρχείο Θεσσαλονίκης ζήτησε την απαγόρευση της δραστηριότητας αυτής της οργάνωσης. Στις 31 Μαΐου 1941 η Αστυνομία Θεσσαλονίκης σταμάτησε τη δημοσίευση των ανακοινώσεών της στις εφημερίδες, αλλά το Σεπτέμβριο οι Γερμανικές αρχές επανέλαβαν το αίτημα για άμεση διάλυση της οργάνωσης που εξακολουθούσε να λειτουργεί παράνομα. Ο Γεώργιος Πούλος εξακολουθούσε τη δραστηριότητα του κόμματος και εξέδιδε πιστοποιητικά γραμμένα στα γερμανικά, τα οποία ήταν απλή πιστοποίηση ένταξης στο [[Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα|Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα]], αλλά τα παρέδιδε στους κομιστές λέγοντας ότι έδιναν το δικαίωμα οπλοφορίας και κυκλοφορίας στις ώρες απαγόρευσης, χωρίς να ισχύει πραγματικά. Η Ασφάλεια Θεσσαλονίκης ζήτησε από το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως τη διάλυση της οργάνωσης και στις 6 Οκτωβρίου 1941 το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης διέταξε τη διάλυση του σωματείου "Εθνική Ένωσις Η Ελλάς". Μετά τη δικαστική απόφαση η πολιτική οργάνωση του Πούλου σταμάτησε να λειτουργεί επίσημα.<ref name=dordanas2006-49-57>{{cite book|last=Δορδανάς|first=Στράτος|title=Έλληνες εναντίον Ελλήνων|year=2006|publisher=Επίκεντρο|location=Αθήνα|isbn=9606647315|pages=49-57}}</ref> Ο Πούλος αρχικά έλαβε πόστο στη γερμανική υπηρεσία Sonderkommando 2000. HΗ υπηρεσία αυτή ήταν ουσιαστικά η γερμανική αντικατασκοπεία στην Ελλάδα και κύρια δράση της είχε την ανάπτυξη χαφιεδίστικων μηχανισμών στα μετόπισθεν. Παράλληλα ο Πούλος επιδίδετο και στη φιλοναζιστική προπαγάνδα, αναλαμβάνοντας υψηλό πόστο και στην αρτίως αναβιωθείσα ΕΕΕ στη Θεσσαλονίκη. Η ΕΕΕ δραστηριοποιήθηκε χάρη στη γερμανική υπηρεσία ασφαλείας SD (Sicherheitsdienst) και τους χαφιέδες Ζωγράφο, Μαρινάκη, Σκανδάλη και Κοσμίδη.

Μετά την αποτυχία του στο πολιτικό επίπεδο, ο Πούλος ξεκίνησε στο παρασκήνιο προετοιμασίες για στρατιωτική δράση, επιδιώκοντας μέσω αυτής να αναρριχηθεί σε ανώτατα αξιώματα{{πηγή}}. Το 1943, όταν ο [[Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός|ΕΛΑΣ]] επανεμφανίστηκε στην Κεντρική και Δυτική Μακεδονία, ωρίμασαν οι συνθήκες για συνεργασία μεταξύ του ιδίου και των Γερμανών, οι οποίοι πλέον χρειάζονταν βοήθεια στην αντιμετώπιση της Εθνικής Αντίστασης. Παρά την επιφυλακτικότητα των Γερμανών να εξοπλίσουν Έλληνες, τελικά ο Πούλος κέρδισε την εμπιστοσύνη τους και ανέλαβε να συγκροτήσει ελληνικό τάγμα υπό την αρχηγεία του και υπό τις διαταγές του Στρατιωτικού Διοικητή Θεσσαλονίκης-Αιγαίου. Το 1943 ίδρυσε μια δική του ένοπλη δωσιλογική οργάνωση με την ονομασία «Εθελοντικό Τάγμα Πούλου» ή «Poulos Verband». Το «Εθελοντικό Τάγμα Πούλου» εξοπλίστηκε από τους Γερμανούς, απέκτησε γερμανικές στολές με τα διακριτικά ΕΕΣ («Ελληνικόν Εθελοντικόν Σώμα») και συμμετείχε σε διάφορες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του γερμανικού στρατού κατοχής στη Μακεδονία. Η επάνδρωση του σώματός του προήλθε τόσο από εθελοντική όσο και από αναγκαστική στρατολόγηση, ενώ οι άνδρες του φέρεται να κατέφευγαν σε εκτεταμένη χρήση ναρκωτικών ουσιών<ref>Χρίστος Βασιλόπουλος - Δημήτρης Πετρόπουλος, ''Ένοχοι και Αθώοι'', εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2013, σ. 160 - 162.</ref>. Σημειώνεται ότι η επιφυλακτικότητα των Γερμανών είχε προηγουμένως σταματήσει τα σχέδια συγκρότησης [[Τάγματα Ασφαλείας|ευζωνικών ταγμάτων ασφαλείας]] υπό τη [[Δωσίλογος|δωσιλογική]] κυβέρνηση στη Θεσσαλονίκη. <ref name=dordanas2006-155-158>{{cite book|last=Δορδανάς|first=Στράτος|title=Έλληνες εναντίον Ελλήνων|year=2006|publisher=Επίκεντρο|location=Αθήνα|isbn=9606647315|pages=155-158}}</ref> Τον Ιανουάριο του 1944 το τάγμα του Πούλου δέχθηκε 90-100 άνδρες από την Κρήτη (από το τάγμα του [[Φριτς Σούμπερτ]], Γερμανού Επιλοχία που μετατέθηκε από την Κρήτη στη Θεσσαλονίκη).

Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1944 οι άντρες του Πούλου περικύκλωσαν τα Γιαννιτσά. Μαζί ήταν και μονάδα των "Σουμπερτιανών", πλαισιωμένη από τουρκόφωνους χωρικούς της γύρω περιοχής. Εισήλθαν στην πόλη και προέβησαν σε σφαγές αμάχων. Περίπου 120 άνθρωποι βρήκαν τραγικό θάνατο. Πολλές γυναίκες κακοποιήθηκαν, πολλά σπίτια κάηκαν, ενώ τραγικό τέλος περίμενε τους άνδρες που ξεψύχησαν μέσα στο λάκκο που άνοιξαν, υπό την απειλή των όπλων, τα ίδια τους τα παιδιά.<ref>{{Cite web|url=http://www.mixanitouxronou.gr/na-skapsete-ena-lakko-pou-na-chorai-500-atoma-h-diatagi-tou-nazi-egklimatia-frits-soupert-sti-sfagi-ton-giannitson-iche-sto-plevro-tou-ton-ellina-prodoti-g-poulosfagi-ton-giannitson-apo-tin/|title=«Να σκάψετε ένα λάκκο που να χωράει 500 άτομα». HΗ διαταγή του ναζί εγκληματία Φριτς Σούμπερτ, στη σφαγή των Γιαννιτσών. Είχε στο πλευρό του τον Έλληνα προδότη, Γ. Πούλο|last=Χρίστος Βασιλόπουλος, Δημήτρης Πετρόπουλος|first=|date=2015-08-21|website=ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ|publisher=|accessdate=2017-08-20}}</ref>