Βισαλτία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Βισαλτία''' ήταν αρχαία χώρα του [[Θράκες|θρακικού]] φύλου των '''Βισαλτών''' που αργότερα ενσωματώθηκε στη [[Μακεδονικό βασίλειο|Μακεδονία]], αλλά και πόλη (πρωτεύουσα) της περιοχής.<ref>[http://www.ems.gr/analytikos-katalogos-ekdoseon/makedoniki-vivliothiki/049-samsaris.html] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20170424003106/http://www.ems.gr/analytikos-katalogos-ekdoseon/makedoniki-vivliothiki/049-samsaris.html |date=2017-04-24 }} Δ. Κ. Σαμσάρης, Ιστορική γεωγραφία της Ανατολικής Μακεδονίας κατά την αρχαιότητα, Θεσσαλονίκη 1976 (Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών), σ. 90-93. ISBN 960-7265-16-5.</ref> Αποτελούσε ανατολική συνέχεια της [[Κρηστωνία]]ς και εκτεινόταν δυτικά του ποταμού [[Στρυμόνας|Στρυμόνα]], μεταξύ της [[Αμφίπολη]]ς και της Σιντικής Ηράκλειας, δηλαδή επί σημερινών περιοχών του [[Νομός Σερρών|Νομού Σερρών]]. Το βασίλειο των [[Βισάλτες|Βισαλτών]] παλαιότερα εκτεινόταν και σε ολόκληρη τη [[Χαλκιδική]].

==Οι ''Βισάλτες''==

Οι ''Βισάλτες'' κατοικούσαν, σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές, ανάμεσα στο βουνό [[Βερτίσκος|Βερτίσκο]] και τον ποταμό [[Στρυμόνας|Στρυμόνα]]. Από τα αρχαϊκά ακόμη χρόνια εκμεταλλεύτηκαν τα αργυρωχεία του Δυσώρου και έκοψαν αργυρά νομίσματα με την ελληνική επιγραφή «ΒΙΣΑΛΤΙΚΟΝ» (=βισαλτικών εθνών ή μετάλλων άργυρος) ή «ΒΙΣΑΛΤΙΚΟΣ» (=Βισαλτικός άργυρος). Στα μυθικά χρόνια η εξουσία τους εκτεινόταν στα νότια ως τη [[Χαλκιδική]] (Σιθωνία, Παλλήνη και Ακτή), όπου μαρτυρούνται (από τον Θουκυδίδη) υπολείμματά τους ως την εποχή του Πελοποννησιακού πολέμου. Ανατολικά πάλι έφτασαν να καταλάβουν, με τον βασιλιά τους Νάρι (ή Όναρι), την πόλη Καρδία της Θρακικής Χερσονήσου. Στους ιστορικούς χρόνους μαρτυρείται (από τον Λίβιο και τον Λυκόφρονα) η επέκτασή τους, για κάποια χρονικά διαστήματα, μέχρι το Νέστο ποταμό. Στον Πελοποννησιακό πόλεμο οι κάτοικοι ορισμένων βισαλτικών πόλεων αναφέρονται ως φίλοι και σύμμαχοι των εμπολέμων (Αθηναίων και Σπαρτιατών). Φημίζονταν μάλιστα τόσο πολύ για τη γενναιότητά τους, ώστε ο τελευταίος βασιλιάς της Μακεδονίας Περσέας στη μάχη της Πύδνας (το 168 π.Χ.) έχασε κάθε ελπίδα για τη νίκη, μόνο όταν πια εγκαταλείφτηκε και από τους Βισάλτες, τους «γενναιότατους άνδρες» (fortissimos viros), όπως τους χαρακτηρίζει ο Ρωμαίος ιστορικός Τίτος Λίβιος.<ref>[http://www.ems.gr/analytikos-katalogos-ekdoseon/makedoniki-vivliothiki/049-samsaris.html] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20170424003106/http://www.ems.gr/analytikos-katalogos-ekdoseon/makedoniki-vivliothiki/049-samsaris.html|date=2017-04-24}} Δ. Κ. Σαμσάρης, Ιστορική γεωγραφία της Ανατολικής Μακεδονίας κατά την αρχαιότητα, Θεσσαλονίκη 1976 (Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών), σ. 54-56. ISBN 960-7265-16-5.</ref>