Δυναστεία των Βατάτζηδων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ Ρομπότ: λατινικοί -> ελληνικοί χαρακτήρες, αντικατέστησε: O → Ο
Γραμμή 5:
Σύμφωνα με τον μελετητή [[Κωνσταντίνος Άμαντος|Κωνσταντίνο Άμαντο]], το όνομα ''Βατάτζης'' είναι μια υποτιμητική μορφή της λέξης «βάτος», και δόθηκε ως ψευδώνυμο που υποδηλώνει σκληρό χαρακτήρα{{sfn|Άμαντος|1951|σ=174}}. Μια άλλη εκδοχή αναφέρεται στα [[Βατοειδή|βατοειδή ψάρια]]{{sfn|Polemis|1968|σ=106}}.
 
Η πρώτη μνεία του ονόματος είναι στη ''[[Σύνοψις Ιστοριών|Σύνοψη Ιστοριών]]'' (343.134) του [[Ιωάννης Σκυλίτζης|Ιωάννου Σκυλίτζη]], που αναφέρει ότι περί το έτος 1000 η οικογένεια Βατάτζη ήταν διακεκριμένη μεταξύ των πολιτών της [[Αδριανούπολη|Αδριανούπολης]]ς. Τους επόμενους αιώνες ζουν στην περιοχή της Αδριανούπολης, όπου κατέχουν γαίες. Ομοίως, ο Εφραίμ ο Μοναχός, χρονικογράφος του 13ου αιώνα, τους αναφέρει ως γηγενείς του [[Διδυμότειχο|Διδυμοτείχου]]/[[Ορεστιάδα|Ορεστιάδας]]ς{{sfn|Άμαντος|1951|σ=174}}{{sfn|Polemis|1968|σ=106}}.
 
==11ος-13ος αιώνας==
Γραμμή 12:
* Αλέξιος.
* Θεοδώρα, ερωμένη του [[Μανουήλ Α΄ Κομνηνός|Μανουήλ Α' Κομνηνού]].
* Ιωάννης Κομνηνός Βατάτζης, νυμφεύθηκε την Μαρία Δούκαινα και είχαν γιους τον Αλέξιο και τον Μανουήλ. Ήταν αφοσιωμένος στους Κομνηνούς. Μετά την ήττα στο Μυριοκέφαλο (1176) εστάλη από τον Μανουήλ Α' κατά των Σελτζούκων που προσπαθούσαν να περάσουν τον Μαίανδρο ποταμό και τους νίκησε ολοκληρωτικά. Τιμήθηκε με τον τίτλο του ''μεγάλου δομεστίκου''{{sfn|Άμαντος|1951|σ=175}} και το 1182 γίνεται κυβερνήτης Θράκης με έδρα την Αδριανούπολη, όπου είχαν οι Βατάτζαι τις κτήσεις τους. Μετά το θάνατο του Μανουήλ Α' και κατά την επιτροπεία της συζύγου του [[Μαρία της Αντιόχειας (1145-1182)|Μαρί Πουατιέ της Αντιοχείας]] υπήρχε δυσαρέσκεια. Ο μέλλων αυτοκράτορας [[Ανδρόνικος Α΄ Κομνηνός|Ανδρόνικος Α' Κομνηνός]] έγραψε στον Ιωάννη για να συμμαχήσουν ενάντια στη Μαρία, αλλά ο Ιωάννης του απάντησε υβριστικά. Όταν ο Ανδρόνικος Α' ήρθε στην εξουσία, βρίσκουμε τον Ιωάννη στη Φιλαδέλφεια, μάλλον από δυσμένεια του Ανδρονίκου Α'. Το 1182 ο Ιωάννης μάζεψε στρατό, εστασίασε, νίκησε το στρατό του Ανδρονίκου Α', αλλά απεβίωσε λίγες ημέρες αργότερα από ασθένεια. Οι δύο υιοί του, προσπαθώντας να διαφύγουν με πλοίο στη Σικελία, ναυάγησαν στην Κρήτη, όπου τους αιχμαλώτισαν. Ο Ανδρόνικος Α' τους τύφλωσε. OΟ ιστορικός [[Νικήτας Χωνιάτης]] τον περιγράφει με θαυμασμό.
 
Ο αγιογράφος του αυτοκράτορα της Νικαίας [[Ιωάννης Γ´ Δούκας Βατάτζης|Ιωάννη Γ΄ Δούκα Βατάτζη]] (1221/22-1254), θεωρεί τον Ιωάννη Κομνηνό Βατάτζη παππού του, του οποίου οι γιοι ονομάζονταν Νικηφόρος και Θεόδωρος, που διώχθηκαν από τον Ανδρόνικο Α΄ Κομνηνό (1183–1185). Σύμφωνα όμως με τον Νικήτα Χωνιάτη, οι γιοι του Ιωάννη ονομάζονταν Μανουήλ και Αλέξιος, οπότε μάλλον πρόκειται για σύγχυση του αγιογράφου{{sfn|Άμαντος|1951|σ=175}}{{sfn|Polemis|1968|σ=107 (σημ. 5)}}.
Γραμμή 56:
*[[Κατάλογος Βυζαντινών αυτοκρατόρων]]
*[[Βυζαντινές Δυναστείες]]
 
 
{{Ευγενείς Οίκοι της Ευρώπης (11ος-20ος αι.)}}