Μάχη του Πέτα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο [[Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος]], που ήταν πρόεδρος του Εκτελεστικού, «ήρχισε τον ανταγωνισμό προς τον Δ. Υψηλάντη, τον οποίον ήθελε να υπερτερήση και ως στρατιωτικόν».<ref>[Κόκκινος,ε.α.,τ.Γ,σ.88]</ref> Στις 9 Ιουνίου, ο Μαυροκορδάτος έφτασε στο [[Κομπότι]] με 3.000 άνδρες, ανάμεσά τους και το τάγμα του τακτικού στρατού με 560 άνδρες, οι 93 από αυτούς [[Φιλέλληνες]]. Στις 10 Ιουνίου, οι Τούρκοι βγήκαν από την [[Άρτα]], αλλά η ελληνική πλευρά τούς αναχαίτισε έως το Κομπότι. Ξεχώρισε για την ανδρεία του ο Γερμανός στρατηγός [[Καρλ φον Νόρμαν-Έρενφελς|Νόρμαν]].

Ο στρατάρχης Μαυροκορδάτος έστειλε τον Μάρκο Μπότσαρη με 1.200 άνδρες προς βοήθεια των Σουλιωτών. Οι υπόλοιποι 1.500600, χωρίς τον Μαυροκορδάτο, προχώρησαν προς την Άρτα, καταλαμβάνοντας το χωριό Πέτα. Ο Ομέρ Βρυώνης συνάντησε το ολιγάριθμο στράτευμα του Μάρκου Μπότσαρη στην Πλάκα, στις 29 Ιουνίου, όπου δόθηκε η [[Μάχη της Πλάκας]]. Οι Οθωμανοί υπερίσχυσαν και ο Μπότσαρης οπισθοχώρησε στο Πέτα έχοντας χάσει 100 άνδρες.

Ένα άλλο λάθος που έκρινε την τύχη της μάχης, ήταν η στάση των Ευρωπαίων απέναντι στον τρόπο πολέμου με τους Τούρκους. Οι Έλληνες οπλαρχηγοί συμβούλεψαν τους Φιλέλληνες να κάνουν ταμπούρια (οχυρώματα) και αυτοί απάντησαν πως «έχουν τα στήθη τους για ταμπούρια και πως ξέρουν και αυτοί να πολεμούν»<ref>Γεώργιος Γκορέζης, "Αγώνες για τη δόξα του Σουλίου", εφημερίδα "Εθνική Ηχώ", φύλλο Ιουνίου 2020, σελ. 12: την ανωτέρω φράση φέρεται να έδωσε ως απάντηση στην προτροπή του Έλληνα οπλαρχηγού Γώγου, ο επικεφαλής του τακτικού ελληνικού συντάγματος, Ιταλός φιλέλληνας συνταγματάρχης Ταρέλλα</ref>. Έτσι πολλοί οπλαρχηγοί αποχώρησαν από το Πέτα, όπως ο [[Γεώργιος Καραϊσκάκης|Γεώργιος Καραϊσκάκης]] και ο [[Ιωάννης (Γενναίος) Κολοκοτρώνης|Γ.Γενναίος Κολοκοτρώνης]].