Πολιορκία των Σαλώνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οπλαρχηγός (κλέφτης και εν-συνεχεία αρματολός Στερεάς) της επαρχίας Σαλώνων ήταν ο [[Πανουργιάς]], ο οποίος, μυημένος στη [[Φιλική Εταιρεία]], όταν πολιορκήθηκε ο Αλής ([[1820]]) και ειδοποιημένος από επιστολή του [[Παπαφλέσσας|Παπαφλέσσα]], έφυγε από τα Ιωάννινα (όπου ήταν έγκλειστος επί 3ετία) και ήλθε στα Σάλωνα. Στις 24 Μαρτίου, όταν έμαθε ότι επαναστάτησε η Αχαΐα, ο Πανουργιάς βρισκόταν μαζί με τους 60 αρματολούς του (άριστα εκπαιδευμένους και πειθαρχημένος, με εμφάνιση τακτικού στρατιωτικού σώματος) στην Μονή του Προφήτη Ηλία, μιάμιση ώρα έξω από τα Σάλωνα. Εκεί κάλεσε τους προεστούς της πόλης και των χωριών και έκανε γενική συνέλευση στο [[Γαλαξείδι]], στην οποία ομόφωνα αποφασίστηκε να επιτεθούν στους Τούρκους. Στη συνάντηση εκείνη, κατόπιν πρόσκλησης του [[ΚωνσταντίνοςΙωάννης Παπαδιαμαντόπουλος (πρεσβύτερος)|ΚΙ. Παπαδιαμαντόπουλου]] (απεσταλμένου του [[Παλαιών Πατρών Γερμανός|Π.Π. Γερμανού]]), προσήλθαν, μεταξύ άλλων, οι [[Οδυσσέας Ανδρούτσος]], [[Γιάννης Γκούρας]] και Κόντος, ο Δεσπότης [[Ησαΐας Σαλώνων]] κ.α. Ο Πανουργιάς έλαβε, επί αποδείξει του, 14.000 γρόσια με σκοπό να καλύψει τα έξοδα της στρατολόγησης μαχητών<ref>Κραβαρτόγιαννος, Δρόσος, "Ιστορίας της Πόλεως Αμφίσσης" (συμπληρώματα), Τόμος 2, σελ. 45: "Η Άλωση του Κάστρου των Σαλώνων", Σύλλογος Απανταχού Αμφισσέων τα Σάλωνα, Άμφισσα, 1997.</ref>. Διέταξε τον γαμπρό του και υποπλαρχηγό [[Θανάσης Μανίκας|Θανάση Μανίκα]] να στρατολογήσει στα Βλαχοχώρια όλους όσους μπορούσαν να κρατήσουν όπλο. Έστειλε και τον εξάδερφό του, [[Γιάννης Γκούρας|Γιάννη Γκούρα]] στον Άγιο Γεώργιο να στρατολογήσει και αυτός και να συνεννοηθεί με τους κατοίκους του Γαλαξειδίου.