Β΄ Ελληνική Δημοκρατία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{γεωγραφική οντότητα|έτος_λήξη=1935|έτος_έναρξη=1924|ύμνος=Ύμνος εις την Ελευθερίαν|γλώσσες=Ελληνικά}}

'''Β΄ Ελληνική Δημοκρατία''' είναι ο όρος που χρησιμοποιείται από ορισμένες πηγές για να περιγράψει το πολιτικό καθεστώς της Ελλάδας από το 1924 ως το 1935<ref>{{cite web | url=http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagmatiki-Istoria/ | title=Συνταγματική Ιστορία, Από την επανάσταση έως την καθιέρωση της Βασιλευομένης Δημοκρατίας (1821-1864) | accessdate=2010-12-26 | publisher=Η Βουλή των Ελλήνων}}</ref><ref>{{cite book | title=Η δεύτερη ελληνική δημοκρατία | author=Αλκης Ρήγος | year=1999 | publisher=Θεμέλιο | isbn=978-960-310-042-3}}</ref><ref>Ακόμη μια αναφορά όπου αναφέρεται το ίδιο όνομα είναι η διδακτορική διατριβή του ίδιου συγγραφέα (Αλκης Ρήγος) [http://openarchives.gr/view/480884 Κοινωνικές διαστάσεις της πολιτικής σκηνής στη Β' Ελληνική Δημοκρατία 1924-1935]{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}, 1987</ref><ref>{{cite web | url=http://www.nis.gr/portal/page/portal/NIS/TimeTable | title=Στοιχεία για την Ελλάδα - Συνοπτικό Χρονολόγιο Ελληνικής Ιστορίας | accessdate=2010-12-26 | publisher=Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών}}</ref><ref>{{cite web | url=http://www.tanea.gr/default.asp?pid=46&ct=37&artid=59015 | title=Ιστορία και πολιτισμός της Ελλάδας | accessdate=2010-12-26 | date=2008-03-03 | publisher=Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ On line }}{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}</ref> Ο όρος αυτός δεν έχει ευρεία χρήση. Η Β΄ Ελληνική Δημοκρατία προέκυψε από την παύση της συνταγματικής μοναρχίας (υπό τους μονάρχες του οίκου Γλύξμπουργκ), και διάρκεσε μέχρι τη συντριβή της, από ένα στρατιωτικό χτύπημα που αποκατέστησε τη μοναρχία. Η δεύτερη Δημοκρατία χαρακτηρίζει το δεύτερο μέρος στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, όπου δε διοικήθηκε από βασιλιά, με τις συνελεύσεις και τις προσωρινές κυβερνήσεις της ελληνικής επανάστασης να θεωρούνται ως η [[Α΄ Ελληνική Δημοκρατία|Α΄ Δημοκρατία]]. Οι επίσημες ονομασίες του ελληνικού κράτους αυτή την περίοδο ήταν δύο: '''Ελληνική Πολιτεία,''' μεταξύ 15 Μαρτίου<ref>ΦΕΚ Α 56/1924</ref> και 24 Μαΐου 1924 και '''Ελληνική Δημοκρατία''', μέχρι το πραξικόπημα της δεκάτης Οκτωβρίου του 1935.

Ο [[Αλέξανδρος Παπαναστασίου]] σχημάτισε [[Κυβέρνηση Αλεξάνδρου Παπαναστασίου 1924|κυβέρνηση]], με τη στήριξη του κόμματος των Φιλελευθέρων, η οποία κατέθεσε, στις 25 Μαρτίου του 1924, ψήφισμα στη Δ΄ Συντακτική Συνέλευση για την ανακήρυξη αβασίλευτης Δημοκρατίας. Κήρυσσε,έτσι, έκπτωτη τη μοναρχία.<ref name=":0" /> Το ψήφισμα επικυρώθηκε με [[Δημοψήφισμα του 1924|δημοψήφισμα στις 13 Απριλίου 1924]]. Με σχετικό ψήφισμα της, η Δ΄ Συντακτική Συνέλευση προχώρησε στη μετονομασία του κράτους, αλλά και της θέσης του Κουντουριώτη, επικαλούμενη ''"παρεξηγήσεις ως προς την έννοια αυτών"'' , σε Ελληνική Δημοκρατία και Πρόεδρο της Δημοκρατίας αντίστοιχα''.''<ref>ΦΕΚ Α 120/1934</ref>

Μετά από την ήττα της Ελλάδας από την Τουρκία (η "Μικρασιατική Καταστροφή") του 1922, ο νικημένος στρατός επαναστάτησε ενάντια στη βασιλική κυβέρνηση. Κάτω από τους ανώτερους αξιωματικούς όπως ο [[Νικόλαος Πλαστήρας]] και ο [[Στυλιανός Γονατάς]], ο βασιλιάς [[Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας|Κωνσταντίνος]] αναγκάστηκε πάλι να παραιτηθεί, και πέθανε εξόριστος το 1923. ΟΣτον μεγαλύτεροςμεγαλύτερο γιοςγιό και ο διάδοχόςδιάδοχό του, βασιλιάςβασιλιά [[Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας|ΓεώργιοςΓεώργιο Β’]], ζητήθηκε από το Κοινοβούλιο να αποχωρήσει από την Ελλάδα έτσι το έθνος θα μπορούσε να αποφασίσει ποια μορφή κυβέρνησης πρέπει να υιοθετήσει, επιλέγοντας τελικά μια [[Δημοκρατία]]. Αυτά τα γεγονότα χαρακτήρισαν το αποκορύφωμα μιας διαδικασίας που είχε αρχίσει το 1915 μεταξύ του βασιλιά Κωνσταντίνου και του πολιτικού αντιπάλου του, του Ελευθέριου Βενιζέλου.

Ο πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν ο [[Παύλος Κουντουριώτης]], ναύαρχος και υποστηρικτής του Βενιζέλου που παραιτήθηκε μετά από ένατο χτύπημα[[Κίνημα τοΠαγκάλου 25ης Ιουνίου 1925|κίνημα του 1925]]. Τον διαδέχθηκε ο αρχηγός του στρατιωτικού χτυπήματος κινήματος[[Θεόδωρος Δ. Πάγκαλος|Θεόδωρος Πάγκαλος]], ο οποίος καθαιρέθηκε από στρατιωτικό κίνημα, λίγο μετά τον παρ'ολίγον [[Ελληνοβουλγαρικός πόλεμος του 1925|Ελληνοβουλγαρικό πόλεμο του 1925]]. Ο Κουντουριώτης επανεγκαταστάθηκε και επανεκλέχτηκε στο αξίωμα το 1929, αλλά αναγκάστηκε να παραιτηθεί για λόγους υγείας αργότερα εκείνο το έτος. Τον διαδέχθηκε ο [[Αλέξανδρος Ζαΐμης]], ο οποίος υπηρέτησε μέχρι την αποκατάσταση της μοναρχίας το 1935.

Παρά την περίοδο σταθερότητας και αίσθηση της ευημερίας που γνώρισε η χώρα κάτω από την τελευταία κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου το 1928-1932, τα αποτελέσματα της Μεγάλης Ύφεσης των Η.Π.Α έγιναν αισθητά σοβαρά, και η πολιτική αστάθεια επέστρεψε. Δεδομένου ότι η προοπτική της επιστροφής της μοναρχίας έγινε εμφανής, οι ανώτεροι αξιωματικοί των Βενιζελικών προώθησαν ένα κίνημα το Μάρτιο του 1935, το οποίο καταστάλθηκε από το στρατηγό [[Γεώργιος Κονδύλης|Γεώργιο Κονδύλη]]. Στις 10 Οκτωβρίου 1935, οι ανώτατοι αξιωματικοί των [[Στρατός|Ένοπλων Δυνάμεων]] έριξαν την κυβέρνηση του [[Παναγής Τσαλδάρης|Παναγή Τσαλδάρη]] , και ο Κονδύλης αυτοανακηρύχθηκε ως αντιβασιλέας. Κατάργησε τη Δημοκρατία και διοργάνωσε δημοψήφισμα<ref>ΦΕΚ Α 456/1935</ref> που στις 11 Νοεμβρίου οδήγησε στην επιστροφή της μοναρχίας, στο πρόσωπο του βασιλιά Γεωργίου Β’.