Μαντάμ ντε Πομπαντούρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Ζαν Αντουανέτ Πουασόν''', '''Μαρκησία ντε Πομπαντούρ''' (''Jeanne Antoinette Poisson,Marquise de Pompadour'') ([[Παρίσι]], [[29 Δεκεμβρίου]] [[1721]] - Βερσαλλίες, [[15 Απριλίου]] [[1764]]) ήταν επίσημη ερωμένη του βασιλιά [[Λουδοβίκος ΙΕ΄|Λουδοβίκου ΙΕ΄]] και στη συνέχεια μαρκησία οπότε και ανέλαβε Κυρία του Οίκου της Βασίλισσας. Η Μαρκησία ντε Πομπαντούρ αναδείχθηκε σημαντική προστάτιδα των τεχνών και των γραμμάτων.<ref>{{Cite web|url=https://www.britannica.com/biography/Jeanne-Antoinette-Poisson-marquise-de-Pompadour|title=britannica.com/biography/Jeanne-Antoinette-Poisson-marquise-de-Pompadour|last=.}}</ref>

Γεννημένη στο [[Παρίσι]], κόρη πλουσίου τραπεζίτη, η Ζαν Αντουανέτ είχε από μικρή το όνειρο να γίνει ερωμένη του βασιλιά. Μάλιστα όταν ήταν σε ηλικία εννέα ετών, μια γριά μάντισσα της είχε πει πως μια μέρα θα γίνει η μαιτρέσσαμαιτρέσα του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΕ΄. Έκτοτε ζούσε με αυτό το όνειρο. Πήγε σχολείο στο μοναστήρι των Ουρσουλίνων στο [[Παρίσι]].

Το [[1741]], σε ηλικία 20 χρονών παντρεύτηκε τον [[Σαρλ Γκιγιώμ λε Νορμάν Ντ'Ετιόλ]] ''(Charles Guillaume le Normant d'Etiolles)'', ο οποίος ήταν αξιωματικός στρατού.<ref>{{Cite web|url=https://www.encyclopedia.com/humanities/culture-magazines/pompadour-jeanne-antoinette-poisson|title=encyclopedia.com/humanities/culture-magazines/pompadour-jeanne-antoinette-poisson|last=.}}</ref>

Στις [[25 Φεβρουαρίου]] [[1745]] δόθηκε στις [[Παλάτι των Βερσαλλιών|Βερσαλλίες]] ένας μεγάλος χορός μεταμφιεσμένων, με αφορμή το γάμο του πρίγκηπα Λουδοβίκου, γιο του Λουδοβίκου ΙΕ΄ και διάδοχο του γαλλικού θρόνου. Εκεί της δόθηκε η ευκαιρία να τραβήξει την προσοχή του βασιλιά και από τότε ο βασιλιάς μαγεύτηκε από την ίδια. Μέσα στους επόμενους μήνες με διαταγή του βασιλιά πήρε διαζύγιο από τον Σαρλ Γκιγιώμ, τον προηγούμενο σύζυγό της. Τον Ιούλιο έγινε μαρκησία και απέκτησε δικό της μαρκεζάτο στα νότια της [[Γαλλία|Γαλλίας]]. Αυτό ήταν πρωτοφανές για την εποχή εκείνη, καθώς για πρώτη φορά ένα άτομο από αστική καταγωγή εισήλθε στην υψηλή αριστοκρατική κοινωνία των Βερσαλλιών. Τέλος το [[Σεπτέμβριος|Σεπτέμβριο]] έγινε η επίσημη παρουσίαση στη γαλλική βασιλική αυλή ως επίσημη μαιτρέσσαμαιτρέσα του βασιλιά.<ref>{{Cite web|url=https://en.chateauversailles.fr/discover/history/great-characters/madame-pompadour|title=en.chateauversailles.fr/discover/history/great-characters/madame-pompadour|last=.}}</ref>

Την θέση της ως μαιτρέσσαμαιτρέσα την κράτησε ως τον θάνατο της, το [[1764]], αν και οι σεξουαλικές επαφές με το βασιλιά σταμάτησαν το [[1750]]. Το ότι κράτησε σχεδόν 20 χρόνια αυτήν τη θέση οφείλεται στο γεγονός ότι δεν έκανε το κλασσικό λάθος όπως οι προηγούμενες μαιτρέσσες να κάνει εχθρό τη νόμιμη σύζυγο του βασιλιά, τη βασίλισσα, αλλά επεδίωξε να μην την προσβάλλει δημόσια τουλάχιστον.[[Εικόνα:Pompadour6.jpg|right|thumb|260px|Η μαρκησία ντε Πομπαντούρ το 1752]]

Επί πέντε χρόνια διήυθυνεδιηύθυνε στις Βερσαλλίες ένα δικό της προσωπικό θέατρο, με το οποίο προσέφερε διασκέδαση και ψυχαγωγία στο βασιλιά.

Χρησιμοποίησε την θέση της για να προωθήσει συγγραφείς και καλλιτέχνες. Η έκδοση της ''Εγκυκλοπαίδειας'' που ολοκληρώθηκε σταδιακά από το [[1750]] ως το [[1760]] οφείλεται σε αυτήν, καθώς προστάτεψε τους συγγραφείς της, τον [[Ντενί Ντιντερό|Ντιντερό]], κυρίως. Πολλοί ζωγράφοι προωθήθηκαν από την [[μαρκήσιος|μαρκησία]], όπως ο [[Φρανσουά Μπουσέ]]'' (Boucher)'' και ο Ντρουέ'' (Drouais)''.<ref>{{Cite web|url=https://harvardartmuseums.org/collections/object/303561|title=harvardartmuseums.org/collections/object/|last=.}}</ref>

Επίσης χρηματοδότησε την κατασκευή της ''Place Louis XV'', της αποκαλούμενη σήμερα [[Πλατεία Κονκόρντ|Πλας ντε λα Κονκόρντ]] (Place de la Concorde) στο Παρίσι.

Επέβλεπε την ανέγερση του [[Μικρό Τριανόν|Μικρού Τριανόν]] (Petit Trianon) στις [[Βερσαλλίες]], ενώ υποστήριξε και την κατασκευή μιας στρατιωτικής σχολής έξω από το [[Παρίσι]], που ολοκληρώθηκε το [[1756]].<ref>{{Cite web|url=https://www.histoire-pour-tous.fr/histoire-de-france/4555-jeanne-poisson-marquise-de-pompadour.html|title=histoire-pour-tous.fr/histoire-de-france/4555-jeanne-poisson-marquise-de-pompadour|last=.}}</ref>

Εκτός από καλλιτεχνική επιρροή είχε και κάποια πολιτική επίδραση. Κατά την διάρκεια του [[Επταετής Πόλεμος|Επταετούς Πολέμου]] συμβούλεψε τον βασιλιά να συμμαχήσει με την [[Αυστρία]] κατά της Πρωσίας.<ref>{{Cite web|url=https://www.smithsonianmag.com/smart-news/madame-de-pompadour-was-far-more-mistress-180967662/|title=smithsonianmag.com/smart-news/madame-de-pompadour-was-far-more-mistress|last=.}}</ref>