Κίνημα του Ναυτικού 23ης Μαΐου 1973: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από την αρχή της δικτατορίας το Ναυτικό (του οποίου τα στελέχη, παραδοσιακά εμφορούνταν από φιλελεύθερη ιδεολογία<ref>[http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=355513 "Αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού και Δικτατορία" (Μαρτυρία του ναυάρχου Νίκου Παππά για το Κίνημα του Πολεμικού Ναυτικού -Αναδημοσίευση από το ένθετο «Ιστορικά» της 22/5/2003)]</ref>) είχε κρατήσει την πλέον αρνητική στάση από τα τρία Σώματα, με χαρακτηριστικό το παράδειγμα της άμεσης παραίτησης του Αρχηγού Γ.Ε.Ν. [[Κωνσταντίνος Εγκολφόπουλος|Κωνσταντίνου Εγκολφόπουλου]] ([[1967]]). Στις [[13 Δεκεμβρίου]] της ίδιας χρονιάς, το Ναυτικό πήρε μέρος στο αποτυχημένο [[Αντικίνημα της 13ης Δεκεμβρίου|Αντικίνημα του τέως βασιλέα Κωνσταντίνου]] και ευθύς αμέσως της έκβασής του, στελέχη του Σώματος υπό τους πλωτάρχες Παππά, [[Παναγιώτης Μάλλιαρης|ΜάλιαρηΜάλλιαρη]], [[Θανάσης Σέκερης|Σέκερη]], Παπαθανασίου, Σταθόπουλο, Παπαδόγκωνα, Γκιόγκεζα, Κουσουρή κ.α. ξεκίνησαν να σχεδιάζουν την ανατροπή της χούντας και την επαναφορά του δημοκρατικού πολιτεύματος. Μεταξύ διάφορων προταθέντων σχεδίων δράσης, προκρίθηκε η κατάληψη της [[Σύρος|Σύρου]] και η εγκαθίδρυση εκεί κυβέρνησης εθνικής ενότητας υπό κάποιο πολιτικό πρόσωπο, αρκετά εκ των οποίων, όπως ο [[Κωνσταντίνος Καραμανλής]] ήταν ήδη ενήμερα για το κίνημα. Το [[1972]] ήδη στο κίνημα είχαν προσχωρήσει αξιωματικοί και των άλλων δυο Σωμάτων (στρατού και αεροπορίας), όπως και αρκετοί απλοί πολίτες. Την απόφασή τους να εκδηλώσουν δράση, ενίσχυσε η εξέγερση των φοιτητών της Νομικής Σχολής στις αρχές του 1973, καθώς συμπέραναν ότι η ελληνική κοινωνία ήταν πια έτοιμη για μια πολιτική ανατροπή. Μετά από διαφωνίες, ημερομηνία εκδήλωσης της στάσης αποφασίσθηκε η 22η Μαΐου, κατά την οποία θα έπλεαν στο [[Αιγαίο Πέλαγος|Αιγαίο]] ΝΑΤΟικά σκάφη, γεγονός που θα διευκόλυνε κατά την άποψή τους την εξέγερση. Ωστόσο, την προηγουμένη μέρα υποπτεύθηκαν ότι το μυστικό της συνωμοσίας διέρρευσε και αποφασίσθηκε η αναβολή του κινήματος. Την 23η Μαΐου ξεκίνησαν οι συλλήψεις στο Ναύσταθμο, που οδήγησαν σε εξαντλητικές ανακρίσεις και σκληρά βασανιστήρια στο [[ΕΑΤ-ΕΣΑ]] και αλλού. Συνολικά φυλακίσθηκαν 63 αξιωματικοί του ναυτικού, πέντε αεροπόροι, πέντε του στρατού ξηράς και έξι πολίτες. Έως τις [[27 Αυγούστου]] και παρότι αρχικά ανακοινώθηκε η παραπομπή τους σε στρατοδικείο, η πλειονότητα είχε αφεθεί ελεύθερη, ενώ δε στοιχειοθετήθηκε κατηγορία για προσαγωγή τους σε δίκη. Τους επιβλήθηκε ωστόσο η πειθαρχική ποινή της απόταξης, η οποία ακυρώθηκε μετά την πτώση της χούντας, στις [[24 Ιουλίου]] του επόμενου χρόνου.