Β΄ Σταυροφορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Έδωσα μεγαλύτερη έμφαση στην ήτα του Κοράδου στο δορύλαιο και στις γενικότερες επιπτώσεις που είχε η αποτυχία της β σταυροφορίας
Γραμμή 2:
{{Σταυροφορίες}}
 
Η '''Δεύτερη Σταυροφορία''' ήταν μία προσπάθεια της Δύσης να αντεπιτεθεί στην όλο και αυξανόμενη πίεση των Σελτζούκων Τούρκων. Ξεκίνησε το 1147 και τερματίστηκε το 1149 επιτυγχάνοντας να χειροτερέψει την κατάσταση για τα σταυροφορικά κράτη, να ενώσει τους μουσουλμάνους αλλά και να μεγαλώσει το χάσμα μεταξύ της δυτικής Χριστιανοσύνης και της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]].
 
== Η αφορμή ==
Γραμμή 11:
 
== Η πορεία των Γερμανών ==
Τον Μάιο του 1147 ο Κορράδος Γ΄ με τα γερμανικά στρατεύματα ξεκίνησε για την Ανατολή. Οι Γερμανοί διέσχισαν χωρίς αναταραχές την [[Ουγγαρία]] και συνέχισαν ειρηνικά και κατά την είσοδό τους στη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]]. Ο Μανουήλ Α΄ Κομνηνός ήλπιζε ότι θα κατάφερνε να τους κρατήσει μακριά από την Κωνσταντινούπολη.<ref>M. Angold, "Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία από το 1025 έως το 1204. Μια Πολιτική Ιστορία", εκδ. Παπαδήμα, Αθήνα 2008, σ.315.</ref> Στη Φιλιππούπολη έγιναν κάποιες συγκρούσεις, που συνεχίστηκαν και στην Αδριανούπολη με μεγαλύτερη σφοδρότητα. Οι Γερμανοί τελικά έφτασαν στα περίχωρα της [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολης]] και ο Κορράδος Γ΄ πρότεινε ότι ο Μανουήλ θα έπρεπε να βγει από την πόλη προς συνάντησή του, πράγμα που θα εκλαμβανόταν ως νεύμα υποτέλειας. Όπως ήταν φυσικό, ο Μανουήλ Α΄ απέρριψε την πρόταση, και ο Κορράδος Γ΄ εγκαταστάθηκε στην άλλη ακτή του Χρυσού Κέρατος, έναντι του Παλατίου των Βλαχερνών.<ref>Ό. π..</ref> Ο Μανουήλ Α΄ προκάλεσε σύγκρουση με ένα τμήμα του γερμανικού στρατεύματος, κατά την οποία οι Γερμανοί υπέστησαν σοβαρές απώλειες. Αμέσως μετά τη σύγκρουση, ο Μανουήλ Α΄ προσπάθησε να κάνει τον Κορράδο Γ΄ να αποδεχθεί τη Βυζαντινή επικυριαρχία, με επιστολή στην οποία κατ' εξακολούθησιν του υποδείκνυε ότι η διάκριση απέναντι σε δύο εμπολέμους δεν γίνεται με βάση την αριθμητική υπεροχή, αλλά με βάση την υπεροχή και τις πολεμικές ικανότητες των στρατευμάτων. Ακολούθησαν διαπραγματεύσεις, κατά τις οποίες η γερμανική πλευρά ήταν ιδιαίτερα προσεκτική στο να μην κάνει παραχωρήσεις, που θα μπορούσαν να ερμηνευθούν ως αναγνώριση της Βυζαντινής Αυτοκρατορικής επικυριαρχίας.<ref>Angold σ. 316.</ref> Τελικά, στα τέλη Σεπτεμβρίου, το γερμανικό στράτευμα ξεκίνησε με σκοπό να διασχίσει τη [[Μικρά Ασία]], χωρίς να περιμένει τους Γάλλους. Όμως σε μία ενέδρα των Τούρκων στο Δορύλαιο οι περισσότεροι σταυροφόροι σκοτώθηκαν. Για να συνειδητοποιηθεί το μέγεθος της καταστροφής τα 9/10 του στρατού του Κοράδου εξολοθρεύθηκαν, ήτοι 18000 από τους 20000. Όσοι έζησαν επέστρεψανενώθηκαν στηνμε το στράτευμα των Γάλλων που μόλις είχε περάσει με καράβια από την Κωνσταντινούπολη στη Μικρά Ασία.
 
== Η πορεία των Γάλλων ==