Μετά τον θάνατο του [[Μαρκιανός|Μαρκιανού]] ο θρόνος του Βυζαντίου έμεινε κενός, διότι ο αποθανών αυτοκράτορας δεν είχε ορίσει διάδοχό του. Ο παντοδύναμος αρχηγός του Βυζαντινού μισθοφορικού στρατού, ο [[Αλανοί|AλανόςΑλανός]] [[Άσπαρ]], μη μπορώντας ο ίδιος να γίνει αυτοκράτορας επειδή ήταν «βάρβαρος» και είχε ασπασθεί τον [[Αρειανισμός|Αρειανισμό]], ανέβασε στον θρόνο τον Λέοντα, ο οποίος ήταν έμπιστος [[Χιλίαρχος (Ρώμη)|χιλίαρχός]] του, καταγόταν από την [[Θράκη]] και ήταν ορθόδοξος. Έλπιζε έτσι, ότι έχοντάς τον υποχείριο, θα κυβερνούσε στην ουσία ο ίδιος. Η στέψη του Λέοντα Α΄ έγινε από τον Πατριάρχη [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινουπόλεως]] [[Πατριάρχης Ανατόλιος|Ανατόλιο]] το [[457]]. Ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας που δέχθηκε το στέμμα από το χέρι του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.<ref>Georg Ostrogorsky, Ιστορία του Βυζαντινού κράτους, μτφρ.Ιωάννης Παναγόπουλος, εκδ.Στέφανος Βασιλόπουλος, Αθήνα,1978, τομ.1ος, σελ.123</ref> Ήταν άνθρωπος συνετός και δραστήριος και για τον λόγο αυτό δεν μπόρεσε να ανεχθεί την επιβολή των απόψεων του Άσπαρος.
==Η συγκρότηση του στρατού και ο πόλεμος με τους Βάνδαλους==
