Μάχη των Γιαννιτσών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
μ Ρομπότ: λατινικοί -> ελληνικοί χαρακτήρες, αντικατέστησε: Tο → Το
Γραμμή 25:
Η περιοχή των Γιαννιτσών, που το τούρκικο επιτελείο επέλεξε ως αμυντική τοποθεσία, εκτός από το μειονέκτημα ότι είχε ένα μεγάλο φυσικό κώλυμα στα νώτα της, τον [[Αξιός|Αξιό]] ποταμό, προσφέρονταν για άμυνα με μέτωπο προς τα δυτικά, καθώς απέκλειε την κύρια οδική αρτηρία της Θεσσαλονίκης και ταυτόχρονα στήριζε ικανοποιητικά τα πλευρά της στο όρος [[Πάικο]] και στη [[Λίμνη Γιαννιτσών|λίμνη των Γιαννιτσών]]. Επίσης η επάνδρωσή της απαιτούσε σχετικά περιορισμένες δυνάμεις. Στην περιοχή οι Τούρκοι εγκατέστησαν την 14η Μεραρχία Σερρών, ενισχυμένη με τις δυνάμεις που συμπτύχθηκαν από τον [[Μάχη του Σαραντάπορου|Σαραντάπορο]].
 
Η έλλειψη πληροφοριών σχετικά με το μέγεθος και τις προθέσεις του [[Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις|TουρκικούΤουρκικού στρατού]], ήταν το κύριο χαρακτηριστικό της μάχης. Το γεγονός αυτό, σε συνάρτηση με την ανάγκη άμεσης κατάληψης της [[Θεσσαλονίκη]]ς, ανάγκασε το ελληνικό Γενικό Στρατηγείο να προχωρήσει σε μάχη εκ συναντήσεως, χρησιμοποιώντας κατά την προέλασή του 6 μεραρχίες.
 
== Προέλαση και σύγκρουση ==