Ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Έτσι, οι πλείστες δυνάμεις του συγκροτηθέντος συμμαχικού υπερ-στόλου των δυτικών χριστιανικών κρατών διατέθηκαν από τη Βενετία, που ήταν η περισσότερο πληγείσα στις κτήσεις της, ενώ στον στόλο της Ισπανίας συνενώθηκαν οι στόλοι της Νεάπολης και Σικελίας, που υπάγονταν σ' αυτήν, καθώς και ο στόλος της Γένουας με τα σκάφη του Πάπα. Του ενετικού στόλου, που ήταν διαιρεμένος σε δύο μοίρες, ηγούνταν οι ναύαρχοι [[Σεμπαστιάνο Βενιέρ]], [[Μάρκο KουερίνιΚουερίνι]] και [[Αγκοστίνο Μπαρμπαρίγκο]], του παπικού στόλου ο ναύαρχος [[Μαρκαντόνιο Κολλόνα]], του γενουατικού ο ναύαρχος [[Τζαναντρέα Ντόρια]] και τέλος του ισπανικού ο αδελφός του Βασιλέως της Ισπανίας Δον [[Ιωάννης ο Αυστριακός]] (Don Juan d' Austria), υπό την αρχηγία του οποίου τέθηκε όλος ο στόλος. Έτσι, στα μέσα του [[1571]] ο στόλος αυτός συγκεντρώθηκε στη σικελική [[Μεσσήνη (Ιταλία)|Μεσσήνη]].<br />Στις [[17 Σεπτεμβρίου]] ο συμμαχικός στόλος, που αριθμούσε 6 [[Γαλεάσσα|Γαλεάσσες]] και [[Γαλέρα|Γαλέρες]] (σύνολο 212 πλοία), απέπλευσε από τη Μεσσήνη για τα ελλαδικά ύδατα, προς συνάντηση του οθωμανικού στόλου, μεταφέροντας δύναμη πεζικού περίπου 28.000 ανδρών: 10.000 Ισπανούς απλού πεζικού άριστης ποιότητας, 7.000 Γερμανούς και Κροάτες, 5.000 Ιταλούς μισθοφόρους πληρωμένους από την Ισπανία και 5.000 Βενετούς στρατιώτες. Στις 26 Σεπτεμβρίου ο συμμαχικός στόλος κατέπλευσε στην [[Κέρκυρα]], όπου μετά από μικρή ανάπαυση απέπλευσε προς Νότο, όπου και παραπλέοντας την ηπειρωτική ακτή και φθάνοντας στις Εχινάδες νήσους του Κόλπου της Ναυπάκτου έγινε αντιληπτός ο οθωμανικός στόλος.