Ανεξάρτητη Μεραρχία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Anexartitos merarxia - Epitelio.jpg|thumb|right|250px|Το Επιτελείο της Ανεξάρτητης Μεραρχίας τον Νοέμβριο του 1921, στο χωριό Σουτζά Εντίν πλησίον του Σεγίτ Γκαζί.]]

[[Αρχείο:Anexartitos merarxia - stratigeio.jpg|thumb|right|250px|Το Στρατηγείο της Ανεξάρτητης Μεραρχίας στο χωριό Μουταλίμπ]]

Παρ' όλη την αρχική σκέψη της συγκροτήσεως της μεραρχίας για την κατάληψη της [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινουπόλεως]], αλλά και τις σχετικές με την αποστολή προετοιμασίες, η διαταγή δεν εξεδόθη ποτέ. Αντιθέτως στις 04/08/1921 το Υπουργείο Στρατιωτικών διέταξε την Ανεξάρτητη Μεραρχία να μεταβεί στο [[Κίος|Γκεμλίκ (Κίο)]] στις ασιατικές ακτές του [[Θάλασσα του Μαρμαρά|Μαρμαρά]] προκειμένου να προωθηθεί στο [[Εσκισεχίρ|Εσκί Σεχίρ (Δορύλαιο)]] όπου και έφτασε στις 2/09/1921 και εντάχθηκε στην δύναμη του [[Γ΄ Σώμα Στρατού (Ελλάδα)|Γ΄ Σώματος Στρατού]]. Στις 08/09/1921 Η Ανεξάρτητη Μεραρχία διετάχθη να κινηθεί ανατολικά με τομέα επιχειρήσεων από την κωμόπολη Σεγίτ Γκαζί (ή Σεϊντή Γαζή) έως το Άκ Ιν.<ref>Αμπελάς Δ.: Η κάθοδος των νεωτέρων μυρίων, Β΄ Έκδοση 1957, σελ. 30-36.</ref> Η Μεραρχία ανακατέλαβε αυτήν την κωμόπολη που ήταν υπό τουρκική κατοχή και εγκατέστησε ισχυρή αμυντική γραμμή. Εν τω μεταξύ η διοικητική της σύνθεση είχε μεταβληθεί και το τελικό επιτελείο της Μεραρχίας το 1922 απετελείτο από τον μέραρχο Δημήτριο Θεοτόκη, επιτελάρχη τον συνταγματάρχη Γ. Μομφεράτο, αρχηγό πεζικού τον Ι. Κωνσταντίνου και αρχηγό πυροβολικού τον Γαρέζο, ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον αντισυνταγματάρχη Πυροβολικού Σ. Μαυρογένους. Διοικητής του 51ου Συντάγματος Πεζικού ήταν ο αντισυνταγματάρχης Νικόλαος Τσίπουρας, της μοίρας του ορειβατικού πυροβολικού ο ταγματάρχης Ν. Κολομβότσος και της Μοίρας Σκόντα ο ταγματάρχης Κ. Τότσιος. Το 52ο Σύνταγμα στις 16/08/1922 αποσπάστηκε από τη μεραρχία και ενσωματώθηκε στο Γ’ Σώμα Στρατού.

{| class="wikitable"

===Νότια της Κιουταχείας===

Έτσι λοιπόν ακολούθησε πορεία προς [[Κιουτάχεια|Κουτάχεια]]. Κατά τη διάρκεια της πορείας τα τμήματα της πλαγιοφυλακής, της [[εμπροσθοφυλακή]]ς άλλα και το κυρίως σώμα της πορείας ενεπλάκησαν σε μάχες με εχθρικούς σχηματισμούς. Οι εκβάσεις των μαχών αυτών ήταν αίσιες με μεγάλες όμως απώλειες. Τα τμήματα της Ανεξάρτητης Μεραρχίας κατάφεραν να συνεχίσουν την πορεία τους και να απελευθερώσουν Έλληνες οπλίτες και αξιωματικούς του 32ου Συντάγματος, που είχε καταστραφεί ολοκληρωτικά.<ref>ΓΕΣ/ΔΙΣ: Εκστρατεία εις την Μ. Ασία, τόμος 7ος, Μέρος β΄, σελ. 41.</ref> Η συγκρούσεις αυτές με την τουρκική Μεραρχία Ιππικού και την τουρκική ΙΙΙ Μεραρχία Καυκάσου καθυστέρησαν τους σχηματισμούς αυτούς που είχαν διαταγή να κινηθούν ταχύτατα προς την περιοχή του Ινονού και να ανακόψουν την υποχώρηση του Γ’ Σώματος Στρατού.

 

===Γκεντίζ και Σιμάβ===

 

==Η δράση της μεραρχίας στην Ελλάδα<ref>Δ. Μουντούρης: Η Ανεξάρτητος Μεραρχία - Η Συγκρότησης και δράσης Αυτής εν Μικρά Ασία, Έκδοση 1928, σελ. 126-127</ref>==

Στην [[Μυτιλήνη]] η Ανεξάρτητη Μεραρχία ανέλαβε καθήκοντα για την αποκατάσταση της τάξης, την αφόπλιση των άτακτων τμημάτων του ελληνικού στρατού που είχαν καταλήξει στο νησί, άλλα και την αποκατάσταση της εύρυθμης και ομαλής λειτουργίας της πόλης. Την 4η Σεπτεμβρίου άρχισε η μεταφορά της μεραρχίας από τη Λέσβο στη [[Θεσσαλονίκη]] όπου ανασυντάχθηκε και επανήλθε υπό την διοίκησή της το 52ο Σύνταγμα Πεζικού. Τελικός σταθμός της Ανεξάρτητης Μεραρχίας ήταν η πόλη των [[#Ενότητα Φερών|Φερών]] όπου συνενώθηκε με τα εναπομείναντα τμήματα της ΧΙΙ Μεραρχίας και μετονομάστηκε σε ΧΙΙ Μεραρχία.