Χρήστης:Katikei/drafts: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από το 1958 έως το 1961 έδωσε κατά τις θερινές σεζόν με τον θίασο Νέα Σκηνή παραστάσεις στο θέατρο του Εθνικού Κήπου. Το ρεπερτόριό του στηρίχθηκε ως επί το πλείστον στην ελληνική δραματουργία, με την παρουσίαση της τραγωδίας ''Πέρσες'' (1958) και τεσσάρων νεοελληνικών έργων: ''Ανθισμένη αμυγδαλιά'' (1958) του [[Δημήτρης Γιαννουκάκης|Δ. Γιαννουκάκη]], ''Πόσο πουλιέται το φιλί'' (1959) διασκευή διηγήματος του [[Αργύρης Εφταλιώτης|Α. Εφταλιώτη]] από τον ίδιο τον Λειβαδέα και τον Σπ. Αλεξίου, ''Η τύχη της Μαρούλας'' (08/1960) του [[Δημήτριος Κορομηλάς|Δ. Κορομηλά]] και ''Σκάνδαλα στην εξοχή'' (1961) του Δ. Γιαννουκάκη. Τα μόνα ξένα έργα που ανέβασε αυτήν την περίοδο ήταν το έργο ''Ο χορός στο στρατηγείο'' του Αυγουστίνου ντε Φόξα (06/1960) και η κωμωδία ''Η ζωή με τον πατέρα'' σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Τριβιζά (καλοκαίρι 1960). Οι παραστάσεις του σύγχρονου δραματολογίου που παρουσίασε την περίοδο αυτήν κέρδισαν μεν την προσοχή του κοινού, ωστόσο μεγάλο μέρος τής κριτικής τής εποχής τις ενέταξε στην κατηγορία τού απλώς ευχάριστου και ωραίου στην όψη θεάματος, που αποσκοπούσε στην προσέλκυση και στην τέρψη των θεατών.<ref>{{Cite book|title=Το Ελληνικό Θέατρο, τόμος Η΄: 1959-1961|first=Άλκης|last=Θρύλος|publisher=Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη|isbn=|year=1980|chapter=Η έναρξη της καλοκαιρινής περιόδου Β'|location=Αθήναι|page=91-93|quote=}}</ref><ref>{{Cite book|title=Μ. Καραγάτσης Κριτική Θεάτρου, 1946-1960|first=Μ.|last=Καραγάτσης|publisher=Βιβλιοπωλείον της Εστίας|isbn=|year=1999|location=Αθήνα|page=647-648|quote=}}</ref>

 

 

Την περίοδο 1958–1965, στο ευρύτερο ρεπερτόριο της Νέας Σκηνής, κυρίως σε περιοδείες εκτός Αθηνών, ο Κ. Λειβαδέας ενέταξε και τα έργα ''Ο Πύργος των καταιγίδων'' —διασκευή του μυθιστορήματος ''Ανεμοδαρμένα ύψη''— και ''Τσάι και συμπάθεια.'' Στα έργα αυτά τη μετάφραση και τη θεατρική προσαρμογή την είχε υλοποιήσει ο ίδιος ο θιασάρχης. Το καλοκαίρι του 1965 ο θεατρικός οργανισμός του Κ. Λειβαδέα συμπλήρωσε δέκα χρόνια παρουσίας, κατά τα οποία είχε παρουσιάσει δέκα σκηνικές παραγωγές αρχαίου δράματος, έξι ελληνικών —κυρίως νεοελληνικών— έργων και πέντε ξένων.<ref>{{Cite news|url=http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin.asp?c=108&dc=10&db=7&da=1965|title=Η "Νέα Σκηνή" έκλεισε 10 χρόνια θεατρικής ζωής: πλούσιο το ρεπερτόριο έργων που παρουσίασε|last=|first=|work=Εμπρός [Αθήνα]|date=10-07-1965|page=2|archive-url=|archive-date=|accessdate=|via=}}</ref> Στα τέλη του 1965/66 οι παραστάσεις του θιάσου του σταματάνε με παρέμβαση της αστυνομίας έπειτα από καταγγελία για προσβολή της δημοσίας αιδούς. Αφορμή της καταγγελίας αυτής υπήρξε η παρουσίαση επί σκηνής του μυθιστορήματος του Ντ. Χ. Λώρενς [[Ο εραστής της λαίδης Τσάτερλι|''Ο εραστής της Λαίδης Τσάτερλυ'']], το οποίο θεωρήθηκε άσεμνο και προκλητικό. Την περίοδο αυτή ο θίασος είχε συμπεριλάβει στο ρεπερτόριό του, εκτός από το έργο ''Ο εραστής της Λαίδη Τσάτερλυ,'' κυρίως ελληνικά έργα. Μεταξύ των έργων αυτών υπήρξε η ''Στέλλα Βιολάντη'' του [[Γρηγόριος Ξενόπουλος|Γρ. Ξενόπουλου]], το ''Μειδιάστε παρακαλώ'' του Δ. Γιαννουκάκη, ''Οι ανεύθυνοι'' της Φώφης Τρέζου και οι ''Λεκέδες'' του [[Βασίλης Μεσολογγίτης|Βασίλη Μεσολογγίτη]]. Στην ύστερη φάση τής λειτουργίας του θιάσου του φαίνεται ότι προσπάθησε να προωθήσει και σύγχρονά του ελληνικά θεατρικά, τα οποία ενείχαν επίκαιρους κοινωνικοπολιτικούς προβληματισμούς (ομοφυλοφιλία, σεξουαλικότητα, θρησκευτική ηθική, διαφθορά κ.ά.).