Γεώργιος Κατσάνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

To 1952 εισήχθηκε στη [[Σχολή Ευελπίδων]] και το 1956 στο Σώμα Καταδρομών στο οποίο εκπαιδεύτηκε ως [[Λόχος Ορεινών Καταδρομών|καταδρομέας]], αλεξιπτωτιστής, αναρριχητής και χιονοδρόμος. Το [[1973]] μετατέθηκε στην [[Κύπρος|Κύπρο]] με το βαθμό του [[Ταγματάρχης|ταγματάρχη]]<ref>[https://www.psek.org/index.php?option=com_content&view=article&id=75&Itemid=76 Ο ηρωικός θάνατος του διοικητή], ΠΣΕΚ</ref>, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση της 33ης Μοίρας Καταδρομών (ΜΚ) με έδρα την [[Κερύνεια]].

Κατά την έναρξη της εισβολής το [[1974]], η 33ΜΚ βρισκόταν προσωρινά στη [[Λευκωσία]] λόγω του [[Πραξικόπημα του 1974 στην Κύπρο|πραξικοπήματος]] κατά του [[Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ΄|Μακαρίου]]. Το πρωί της 20ης Ιουλίου ένας λόχος της 33ΜΚ διατάχθηκε να καλύψει το [[Διεθνής Αερολιμένας Λευκωσίας|αεροδρόμιο Λευκωσίας]] και οι υπόλοιποι δυο λόχοι υπό τον Κατσάνη να μεταβούν από τη Λευκωσία στο χώρο διασποράς της μονάδας που ήταν το χωριό [[Μπέλλα-Πάις]] στην περιοχή Κερύνειας. Καθ'οδό οδόν μετά την [[Κλεπίνη]], η αυτοκινητοπομπή προσβλήθηκε από τουρκικά αεροσκάφη τα οποία κατέστρεψαν το σύνολο των οχημάτων, αναγκάζοντας τους καταδρομείς να διανύσουν τα τελευταία χιλιόμετρα πεζοί.

Η αποστολή της 33ΜΚ κατά την επιχείρηση ήταν να καταλάβει τη θέση Πετρομούθια. Ο Κατσάνης τάχθηκε επικεφαλής χωρίς να έχει κοντά του την ομάδα διοίκησης. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, οι Έλληνες καταδρομείς προσέγγισαν το τουρκικό στρατόπεδο από τρεις πλευρές και ακολούθησε σφοδρή μάχη εκ του συστάδην, γνωστή ως [[Μάχη του Κοτζά Καγιά]], που κατέληξε στην ολοκληρωτική κατάληψη του στρατοπέδου. Το πρωί της 21ης Ιουλίου όμως, κάτω από συνεχείς τουρκικές αντεπιθέσεις, οι Ελληνικές δυνάμεις αναγκάστηκαν να συμπτυχθούν εξαιτίας της έλλειψης πυρομαχικών και της απουσίας ενισχύσεων [[Πεζικό|πεζικού]]. Κατά τη διάρκεια της απαγκίστρωσης της 33ΜΚ, ο Γεώργιος Κατσάνης έπεσε μαχόμενος από πυρά ελεύθερου σκοπευτή. Οι προσπάθειες των στρατιωτών του να ανακτήσουν τη σωρό του απέβησαν άκαρπες.