Στέλλα (ταινία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 24:
== Πλοκή ==
Διακρίθηκε με τη [[Χρυσές Σφαίρες|Χρυσή Σφαίρα]] καλύτερης ξένης ταινίας το [[1956]] και με το βραβείο καλύτερης ταινίας ρετροσπεκτίβας στο [[Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1960|Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1960]]. Η ταινία ήταν φαβορί για το Χρυσό Φοίνικα στο [[Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών]] το 1955 και η [[Μελίνα Μερκούρη]] για το βραβείο καλύτερης ηθοποιού· δεν κέρδισε όμως κανένα από τα δύο. Το γεγονός αυτό προκάλεσε διαμάχη με αποτέλεσμα η Isa Miranda, μέλος της κριτικής επιτροπής, να δώσει στη Μερκούρη ένα ειδικό βραβείο ερμηνείας το οποίο ονομάστηκε βραβείο «Isa Miranda»<ref>{{Cite web|url = http://www.imdb.com/title/tt0048657/trivia|title = Ιστοσελίδα imdb}}</ref>. Ήταν επιπλέον η ελληνική υποβολή για το [[Όσκαρ]] καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας του 1956. Υπήρξε η τελευταία ταινία της Μήλας Φιλμ, σημειώνοντας αξιοσημείωτη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία (134.142 εισιτήρια). Σε αυτή πραγματοποίησαν την πρώτη κινηματογραφική εμφάνισή τους η [[Μελίνα Μερκούρη]] και ο [[Κώστας Κακκαβάς]].▼
{{μισή πλοκή 2}}▼
Η Στέλλα είναι [[Τραγούδι|τραγουδίστρια]] στο κέντρο ''Παράδεισος'', που διευθύνει η Μαρία. Στο ίδιο κέντρο τραγουδά και μια άλλη τραγουδίστρια, η Αννέτα, που ζηλεύει τη Στέλλα. Το αγόρι της Στέλλας είναι ο Αλέκος, γόνος πλούσιας οικογένειας
Η Στέλλα αρχικά αποδεύγει τη στενή πολιορκία του Μίλτου, αργότερα όμως υποκύπτει στο πάθος και τη γοητεία του. Τον αγαπά· αγαπά όμως και την ελευθερία της. Θα χρειαστεί λοιπόν να κάνει μια σημαντική επιλογή, όταν εκείνος της κάνει πρόταση γάμου. Δέχεται μεν την πρόταση, αλλά με μισή καρδιά, αφού μια τέτοια απόφαση δεν είναι ταιριαστή με την ιδιοσυγκρασία της. Λίγο πριν από τον γάμο, την επισκέπτεται στο σπίτι της όπου βρίσκεται με την Αννέτα η μάνα του Μίλτου. Η γερόντισσα δίνει την ευχή της στη Στέλλα, η οποία, μόλις φεύγει η μέλλουσα πεθερά της, σηκώνεται και φεύγει και αυτή αφήνοντας την Αννέτα πίσω της να φωνάζει. Περνά την υπόλοιπη μέρα αλλά και τη νύχτα της με τον νεαρό θαυμαστή της Αντώνη, μια τυχαία γνωριμία. Τα χαράματα, επιστρέφοντας στο σπίτι της, την περιμένει ο Μίλτος, ο οποίος τη μαχαιρώνει στη μέση του δρόμου και, αμέσως μετά, την αγκαλιάζει φιλώντας την. Μαζεύεται κόσμος, ανάμεσά τους και η Αννέτα, η οποία φωνάζει στον Μίλτο να φύγει για να μη συλληφθεί, ενώ εκείνος συνεχίζει να αγκαλιάζει τη νεκρή Στέλλα, μοιάζοντας να μην ακούει τίποτα.
Τη μουσική έγραψε ο [[Μάνος Χατζιδάκις]] ενώ κλασική είναι η ερμηνεία της Μελίνας Μερκούρη στο τραγούδι [[Αγάπη Που 'γινες Δίκοπο Μαχαίρι]]. Στην ταινία ακούστηκαν για πρώτη φορά τα τραγούδια «Εφτά τραγούδια θα σου πω» και «Το Φεγγάρι είναι κόκκινο». Ηχολήπτης Τάκης Κόντος.▼
== Διανομή ==
* [[Μελίνα Μερκούρη]] - Στέλλα
Μια από τις ατάκες που έμεινα γνωστές από την ταινία ακόμα και σήμερα είναι το ‘’Στέλλα κρατάω μαχαίρι’’ .▼
* [[Γιώργος Φούντας]] - Μίλτος
* [[Αλέκος Αλεξανδράκης]] - Αλέκος
* [[Χριστίνα Καλογερίκου]] - μητέρα Μίλτου
* [[Βούλα Ζουμπουλάκη]] - Αννέτα
* [[Διονύσης Παπαγιαννόπουλος]] - Μήτσος
* [[Τασσώ Καββαδία]] - αδελφή Αλέκου
* Νίτσα Παππά - Ευτέρπη
* Κώστας Πομόνης - πατέρας Αλέκου
* [[Κώστας Κακκαβάς]] - Αντώνης
* [[Σοφία Βέμπο]] - Μαρία
==
▲Τη [[μουσική]] έγραψε ο [[Μάνος Χατζιδάκις]], ενώ κλασική είναι η ερμηνεία της Μελίνας Μερκούρη στο τραγούδι "[[Αγάπη Που 'γινες Δίκοπο Μαχαίρι|Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι]]". Στην ταινία ακούστηκαν για πρώτη φορά τα τραγούδια «Εφτά τραγούδια θα σου πω» και «Το
▲{{μισή πλοκή 2}}
▲Η Στέλλα είναι τραγουδίστρια στο κέντρο ''Παράδεισος'', που διευθύνει η Μαρία. Το αγόρι της Στέλλας είναι ο Αλέκος, γόνος πλούσιας οικογένειας. Η Στέλλα όμως αποφασίζει για μια ακόμη φορά όμως να θέσει τέρμα στη σχέση τους, πριν έρθει η φθορά, αλλά και επειδή έχει ήδη εμφανιστεί ο Μίλτος ποδοσφαιριστής του [[Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς|Ολυμπιακού.]] Η Στέλλα αρχικά θα αποφύγει τη στενή πολιορκία του, αργότερα όμως θα υποκύψει στο πάθος και τη γοητεία του. Τον αγαπά· αγαπά όμως και την ελευθερία της. Θα χρειαστεί λοιπόν να κάνει μια σημαντική επιλογή.
▲Μια από τις ατάκες που
Τα γυρίσματα του κέντρου ''Παράδεισος'' όπου τραγουδούσει η Στέλλα ήταν, όπως θυμάται ο Αλέκος Αλεξανδράκης, η ''Ταβέρνα του Κουλού'' στην οδό Καλλιδρομίου, στα [[Εξάρχεια]]. <ref>{{Cite web|url=https://www.fosonline.gr/stiles/cine-spot/article/148904/stella-se-poia-taverna-tragoydoyse-i-melina-to-agapi-poy-gines|title=Στέλλα: Σε ποια ταβέρνα τραγουδούσε η Μελίνα το Αγάπη που 'γινες|last=|first=|website=Fosonline.gr|language=el|accessdate=2021-08-29}}</ref>
Η ταινία κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις κινηματοραφικές αίθουσες στις 21 Νοεμβρίου 1955. <ref>{{Cite web|url=https://www.cinemagazine.gr/themata/arthro/movie_scenes_stella_michael_cacoyannis-109882685/|title=Μελίνα Μερκούρη: Σαν σήμερα γεννήθηκε η «Στέλλα» του ελληνικού σινεμά ? αφιερωματα , θεματα {{!}}{{!}} cinemagazine.gr|website=www.cinemagazine.gr|accessdate=2021-08-29}}</ref> Υπήρξε η τελευταία ταινία της Μήλλας Φιλμ, σημειώνοντας αξιοσημείωτη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία (134.142 εισιτήρια). Σε αυτήν πραγματοποίησαν την πρώτη κινηματογραφική εμφάνισή τους η [[Μελίνα Μερκούρη]] και ο [[Κώστας Κακκαβάς]]. <ref>{{Cite web|url=https://urbanlife.gr/editors/stella-fyge-kratai-macheri/|title=Στέλλα φύγε, κρατάει μαχαίρι|ημερομηνία=2017-11-20|website=UrbanLife.gr|language=en-US|accessdate=2021-08-29}}</ref> Κυκλοφόρησε και με τη μορφή [[DVD|ντιβιντί]] στις 11 Νοεμβρίου 2007. <ref>{{Cite web|url=https://www.cine.gr/film.asp?id=1383&page=4|title=Στέλλα (1955)|website=cine.gr|accessdate=29 Αυγούστου 2021}}</ref>
=== Διακρίσεις ===
▲Διακρίθηκε με τη [[Χρυσές Σφαίρες|Χρυσή Σφαίρα]] καλύτερης ξένης ταινίας το
=== Κριτικές ===
Διχασμένοι οι κριτικοί της εποχής, αντιμετώπισαν την ταινία είτε με ευμενή σχόλια, είτε με εξαιρετικά αρνητική κριτική (ειδικά από τον δεξιό Τύπο της εποχής). Στο μόνο που όλοι συμφωνούσαν
Γράφει η εφημερίδα [[Τα Νέα]] στις 21 Νοεμβρίου 1955:<blockquote>«Η ηρωίδα, μια τραγουδίστρια της νυχτερινής ζωής, δίνει την προσωπική της μάχη ανάμεσα σε δύο ερωτικές συμπληγάδες – έναν νέο του λεγόμενου καλού κόσμου (σ.σ. Αλέκος Αλεξανδράκης), που συντρίβεται στο πέρασμα της Στέλλας, και έναν παράφορο ποδοσφαιριστή (σ.σ. Γιώργος Φούντας) – για να καταλήξη στο μοιραίο τέλος». <ref>{{Cite web|url=https://www.in.gr/2020/11/21/plus/istoriko-arxeio/stella-tainia-pou-apokalypse-ti-sagini-tis-melinas/|title=Στέλλα: Η ταινία που αποκάλυψε τη σαγήνη της Μελίνας|website=in.gr|accessdate=29 Αυγούστου 2021}}</ref></blockquote>Η ηρωίδα, που διαλέγει το δικό της δρόμο αντιμετώπισης των αντιλήψεών της ενόχλησε τα αριστερά έντυπα [[Η Αυγή|Αυγή]] και [[Επιθεώρηση Τέχνης]], με αποτέλεσμα να επιτεθούν σκληρά κατά της ταινίας. Ο Κώστας Σταματίου γράφει στην Αυγή:<blockquote>«''Αυτό που βλέπουμε είναι ένα ξεδιάντροπο μελόδραμα, που προβάλλει ό,τι χαμηλότερο, ό,τι πιο “λούμπεν”, ό,τι πιο χυδαίο και καθυστερημένο στοιχείο υπάρχει στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Είναι ένα καλομελετημένο συνοθύλευμα χυδαίου νατουραλισμού, μοιρολατρίας γαλλικής σχολής (της προπολεμικής εποχής), ψευτοελληνικού λαογραφικού στοιχείου (σερβίρει στους ξένους για Ελλάδα τα τουρκοανατολίτικα μπουζούκια -που κι εδώ πέρασε η μόδα τους-, το νταηλίκι, την σεξουαλική ασυδοσία, το σουγιάδιασμα, την αλητεία κλπ.) ψεύτικης τολμηρότητας(…)''». <ref>{{Cite web|url=https://mikrofwno.gr/2018/04/stella-i-melina-o-kakogiannis-kai-i-ellada-meta-ton-emfylio/|title=Στέλλα {{!}} Η Μελίνα, ο Κακογιάννης και η Ελλάδα μετά τον εμφύλιο {{!}} Mikrofwno.gr|last=Πολιά|first=Ειρήνη|ημερομηνία=2018-04-18|language=el|accessdate=2021-08-29}}</ref></blockquote>Τα σχόλια του ξένου Τύπου στις Κάννες ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκά για την ηρωίδα-πρότυπο της γυναικείας απελευθέρωσης.
▲Διχασμένοι οι κριτικοί της εποχής, αντιμετώπισαν την ταινία είτε με ευμενή σχόλια, είτε με εξαιρετικά αρνητική κριτική (ειδικά από τον δεξιό Τύπο της εποχής). Στο μόνο που όλοι συμφωνούσαν, ήταν η ερμηνεία της [[Μελίνα Μερκούρη|Μελίνας Μερκούρη]]<ref>Γιάννη Σολδάτου, "Ένας αιώνας Ελληνικός Κινηματογράφος", 1ος τόμος 1900 - 1970, Εκδόσεις Κοχλίας, Αθήνα 2001, σελίδες 152-153</ref>, η οποία επαινέθηκε. Οι περισσότεροι κριτικοί περιέγραψαν την ταινία ως ένα ηχηρό κατηγορητήριο σε βάρος της [[πατριαρχία]]ς, με την πρωταγωνίστρια να εκπροσωπεί ένα γυναικείο πρότυπο που ήταν αναμφίβολα ξένο προς την ελληνική κοινωνία της εποχής, αλλά και μια διαχρονική ηρωίδα [[τραγωδία]]ς. Κατά τον ιστορικό Γιάννη Σολδάτο, η Στέλλα εξέφραζε τις επιθυμίες πολλών γυναικών, λίγες από τις οποίες ωστόσο τολμούσαν να ακολουθήσουν το παράδειγμά της. Ειδικότερα, προσωποποιεί τη σύγκρουση των παραδοσιακών αξιών, του ηθικού κώδικα και της τιμής με το ερωτικό πάθος που τελικά δε διασώζεται σε αυτά τα πλαίσια<ref>Dimitris Eleftheriotis, ''Popular cinemas of Europe: studies of texts, contexts, and frameworks'', Continuum International Publishing Group, 2001, σσ. 157-161</ref>.
== Παραπομπές ==
| |||