Ομέρ Βρυώνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Αλβανός (Τόσκης) στρατιωτικός και διοικητής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, από το χωρίο Βριόνι (Vrion) κοντά στο [[Μπεράτι]]. Μεγάλωσε στην αυλή του [[Αλή Πασάς|Αλή Πασά]] στα [[Ιωάννινα]]. ΑργότεραΞεκίνησε την καριέρα του ως διοικητής των δυνάμεων του προκρίτου του [[Ελμπασάν]]. Συμμετείχε στην καταστολή της εξέγερσης του [[Οσμάν Πασβάνογλου]], πασά του [[Βιδίνιο|Βιδινίου]], το 1797, και αργότερα πήγε στην [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]], όπου πολέμησε εναντίον του Ναπολέοντα Βοναπάρτη μεταξύ 1798 και 1801. Στη συνέχεια βοήθησε τοτον [[Μεχμέτ Αλή Πασάς|Μωχάμετ Άλη]] στις πολεμικές επιχειρήσεις κατά των [[Μαμελούκοι|Μαμελούκων]]. Γρήγορα απέκτησε φήμη ικανού στρατιωτικού και πλούτη. Επιστρέφοντας στα [[Ιωάννινα]], χρησιμοποιήθηκε από τον Αλή στους αγώνες του τελευταίου εναντίον των άλλων πασάδων και του [[Σουλτάνος|σουλτάνου]]. ΤελικάΑιχμαλώτησε όμως,τον προβλέπονταςΙμπραήμ πασά Βλιόρα (της Αυλώνας) το 1810 και ενσωμάτωσε την επικράτειά του σε εκείνη του Αλή Πασά. Διετέλεσε θησαυροφύλακας (χασνατάρης) του Αλή μέχρι την εκδήλωση της αποστασίας του Αλή. Προβλέποντας την ήττα του Αλή, τον Σεπτέμβριο του 1820 τον πρόδωσε, προσχωρώντας στο σουλτανικό στρατόπεδο, και ανταμείφθηκε με το σαντζάκι της [[ΠασάςΑυλώνα|πασαλίκιΑυλώνας]] τον Ιανουάριο του [[Μπεράτι|Βεράτιου]]1821.

Μετά την έκρηξη της [[Επανάσταση του 1821|Ελληνικής Επανάστασης]] πήρε εντολή να κατεβεί στην ανατολική [[Ελλάδα]], να καταπνίξει την επανάσταση της περιοχής και να συνεχίσει προς την [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]]. Έφυγε από τα Ιωάννινα στις [[9 Απριλίου]] [[1821]] και προσπάθησε να [[Συνθηκολόγηση|συνθηκολογήσει]] με μερικούς οπλαρχηγούς, αλλά απέτυχε. Μετά απ' αυτό διέλυσε σε μάχη τα τμήματα του Δυοβουνιώτη και του Πανουργιά στη Χαλκομάτα, όπως και του [[Αθανάσιος Διάκος|Αθανασίου Διάκου]] στην [[Αλαμάνα]], τον οποίο, αφού αιχμαλώτισε, σούβλισε. Στη συνέχεια προχώρησε προς την [[Άμφισσα]], για να περάσει με πλοία στην Πελοπόννησο. Στο [[Μάχη στο Χάνι της Γραβιάς|Χάνι της Γραβιάς]] συνάντησε τρομερή αντίσταση από ένα μικρό τμήμα [[Έλληνες|Ελλήνων]] με υπό την αρχηγία του [[Οδυσσέας Ανδρούτσος|Οδυσσέα Ανδρούτσου]], χάνοντας ένα μεγάλο τμήμα του στρατού του. Δεδομένης της τακτικής ήττας και του μεγέθους των απωλειών στη μάχη αυτή φοβήθηκε πλέον να προχωρήσει στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]], οπότε πέρασε στα ορεινά χωριά της [[Γκιώνα]]ς, στη [[Λιβαδειά]] και έπειτα στην [[Εύβοια]]. Στα [[Μάχη των Βρυσακίων|Βρυσάκια]] συνάντησε ισχυρή αντίσταση και υπέστη περαιτέρω σοβαρές απώλειες. Μετά βάδισε κατά της [[Αθήνα]]ς και έλυσεστις 30 Ιουνίου διέλυσε την πολιορκία της [[πολιορκία των Αθηνών (1821)|Ακρόπολης]]. Μετά την πτώση του Αλή, τον Ιανουάριο του 1822, και έπειτα από ένθερμη σύσταση του Χουρσίτ Πασά, τα σαντζάκια των Ιωαννίνων, της [[Αυλώνα|Αυλώνας]] και του [[Δέλβινο|Δέλβινου]] ενώθηκαν υπό την διοίκηση του Ομέρ.

Στο μεταξύ είχε επαναστατήσει η Δυτική Στερεά οπότε ο [[Χουρσίτ Μεχμέτ Πασάς]] ανακάλεσε το Βρυώνη στα [[Ιωάννινα]], όπου διέσπασετου ανέθεσε να δισπάσει τη συμμαχία των Σουλιωτών με κάποιαορισμένα άτακτα τμήματα Αλβανών και ανάγκασενα αναγκάσει τους Σουλιώτες σε συνθηκολόγηση ([[2 Σεπτεμβρίου]] [[1822]]) μετά από αποκλεισμό. Μετά την πτώση του Σουλίου, οιο ΤούρκοιΒρυώνης μεάρχισε αρχηγούςνα [[Κιουταχής|Κιουταχή]]ακολουθεί καιανεξάρτητη Βρυώνη πολιόρκησαν το [[Μεσολόγγι]]. Μετά την αποτυχημένη απόπειρα κυρίευσηςπολιτική, τηπαραμένοντας νύχτααπαθής τωνστις [[Χριστούγεννα|Χριστουγέννων]]διαταγές 1822,της έλυσανΥψηλής την πολιορκία κι αυτό προκάλεσε τη δυσμένεια του σουλτάνουΠύλης. ΑργότεραΠαρουσιαζόταν κατέβηκεως πάλιο στηπροβεβλημένος, Δυτική Στερεάαν και προσπάθησε για την αποτυχία των άλλων Τούρκωνελάχιστα αρχηγώνλαοφιλής, γιαδιοικητής νατης δικαιολογήσειπεριοχής τητων δική του. ΤέλοςΤόσκηδων, διέλυσεσυχνά οριστικάερχόμενος τοσε στρατόπεδόπροστριβές τουτόσο και γύρισε στα [[Ιωάννινα]], από εκεί στο Μπεράτι και τέλος στη [[Θεσσαλονίκη]]. Μετά χάνονταιμε τα ίχνη του. ***Σύμφωνα με τον Κανέλο Δεληγιάννη, μετά την αποτυχίαμέλη της πρώτηςστρατιωτικής πολιορκίαςολιγαρχίας τουτων ΜεσολογγίουΤόσκηδων (Νοέμβριος,την Δεκέμβριοςοποία 1822)αποτελούσαν καταγγέλθηκεκυρίως στονοι Σουλτάνοχολωμένοι απόπρώην τονεπιφανείς άλλοντης Πασσάαυλής τωντου πολιορκητώνΑλή Τούρκων, Ρεσίτ Πασσά (ΚιουταχήΠασά) ως υπαίτιος της αποτυχημένης πολιορκίας. Συνεπεία τούτου ο Σουλτάνος αρχικά τον εξόρισε στο Διδυμότειχο όπουόσο και διέταξεμε τοντους αποκεφαλισμόκληρονόμους τουτης (ΚΑΝΕΛΟΥτοσκικής ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗαριστοκρατίας ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ, Έκδοση 1957, Επιμ. Εμμ. Πρωτοψάλητη, Τόμος 2ος, σελ. 91). Το σχόλιοτης είναιπρο του ΓεωργίουΑλή Ευστρατιάδηεποχής.