Μάρκος Μπότσαρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Μάρκος Μπότσαρης, μαζί με τον θείο του, τον [[Νότης Μπότσαρης|Νότη]], αγωνιζόταν στο πλευρό των σουλτανικών δυνάμεων εναντίον του τυράννου της [[Ήπειρος (περιοχή)|Ηπείρου]], του [[Αλή Πασάς|Αλή Πασά]], επειδή είχαν πάρει την υπόσχεση ότι θα ξαναγυρνούσαν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους.<ref name="autogenerated1">ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, τεύχος 138, Φεβρουάριος 2008, σελ. 12.</ref> Βλέποντας ότι οι [[Οθωμανοί]] αθετούσαν την υπόσχεση τους, όταν ο Αλή Πασάς πολιορκήθηκε από τα [[Σουλτάνος|σουλτανικά]] στρατεύματα στα τέλη Οκτωβρίου του [[1820]], ο Μπότσαρης ήρθε σε συνεννόηση μαζί του και ζήτησε τον επαναπατρισμό των [[Σουλιώτες|Σουλιωτών]], με αντάλλαγμα να βοηθήσουν τον Αλή Πασά στον αγώνα του εναντίον των στρατευμάτων του σουλτάνου, πράγμα που έγινε. Ο Μπότσαρης, επικεφαλής 300-350 ανδρών, εμφανίστηκε επί του όρους Σατοβέτζας, απέναντι από το σουλτανικό στρατόπεδο, και επιτέθηκε εναντίον των Τούρκων (5 Δεκεμβρίου 1820).<ref name="autogenerated1"/> Κατόπιν κατέλαβε το φρούριο των [[Βαργιάδες Ιωαννίνων|Βαριάδων]] και οχυρώθηκε σε αυτό (7 Δεκεμβρίου 1820). Από εκεί, επικεφαλής 200 ιππέων, προσέβαλε μία σουλτανική εφοδιοπομπή στις ΚόμψαδεςΚομψάδες Άρτας (22 Δεκεμβρίου 1820).<ref name="autogenerated1"/> Αμέσως μετά κατέλαβε τη θέση Πέντε Πηγάδια και συνέτριψε μία δύναμη 5.000 [[Αλβανία|Αλβανών]] που εστάλη εναντίον του. Τους επόμενους μήνες άρχισε διαπραγματεύσεις με τους Τούρκους και τους Αλβανούς, ώσπου το Μάρτιο του 1821 να έρθει στην [[Ήπειρος (περιοχή)|Ήπειρο]] ο [[Χριστόφορος Περραιβός]] και να ενημερώσει τους Σουλιώτες για την επικείμενη επανάσταση.<ref name="autogenerated1"/>

Όταν ξέσπασε η Επανάσταση, νίκησε τους Τούρκους στη [[Μάχη της Βογόρτσας|Βογόρτσα]] και στα [[Μάχη στα Δερβίζιανα|Δερβίζιανα]], όπου εξόντωσε ένα ισχυρό μισθοφορικό σώμα με ένα απίστευτο τέχνασμα.<ref name="autogenerated1"/> Καταλήφθηκαν τα [[Λέλοβα]], η Καντσά και το παραθαλάσσιο φρούριο της Ρηνιάσας (μεσαιωνικό κάστρο κοντά στο σημερινό χωριό Ριζά Πρεβέζης).<ref name="autogenerated1"/> Στις αρχές Μαΐου απειλήθηκε και η ίδια η [[Πρέβεζα]].<ref name="autogenerated1"/> Στη συνέχεια, επιτέθηκε με 600 πολεμιστές σε δύο χιλιάδες [[Γενίτσαροι|γενίτσαρους]] που στάθμευαν στους [[Δραμεσιοί Ιωαννίνων|Δραμεσιούς]], κατέλαβε το χωριό Κοσμηρά, δύο ώρες (13 χλμ.) μακριά από τα [[Ιωάννινα]], και νίκησε τον Ισμαήλ Πασά στο μοναστήρι της Ραψίνας. <ref>[http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/b/2/3/metadata-02-0000302.tkl&do=99563_08.pdf&pageno=100&pagestart=1&width=368&height=575&maxpage=510&lang=en Γούδας Aν., ''Bίοι Παράλληλοι, Ήρωες της ξηράς,'' Εν Aθήναις 1876, Τ. 8, σ. 62]</ref>Ακολούθησαν οι νικηφόρες μάχες στο [[Κομπότι]] ([[3 Ιουλίου]] [[1821]]), στους [[Μάχη των Βαριάδων|Βαριάδες]] ([[14 Ιουλίου]] [[1821]]), όπου εκδίωξε τους Τούρκους από το φρούριο που μόλις είχαν καταλάβει, και στην [[Πλάκα Ιωαννίνων|Πλάκα]] ([[17 Ιουλίου]] [[1821]]), όπου χάρη στην αποφασιστικότητά του και την ορμητική του επίθεση με 125 άντρες, στοίχισε στους Τούρκους πάνω από διακόσιους νεκρούς.<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 160, 162.</ref><ref>Χρ.Περραιβός "Ιστορία του Σουλίου και της Πάργας", Αθήνα 1857, σελ. 302</ref> Ένα μήνα αργότερα διέλυσε τις υπέρτερες εχθρικές δυνάμεις στις [[Μάχη των Κομψάδων|Κομψάδες]] και συμμετείχε στην [[πολιορκία της Άρτας]], η οποία άρχισε στις 12 Νοεμβρίου και τέλειωσε άδοξα στις [[4 Δεκεμβρίου]] [[1821]].<ref>ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, τεύχος 138, Φεβρουάριος 2008, σελ. 13.</ref>