Ιωάννης Καποδίστριας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
έκανε λόγο = μίλησε. Η χρήση περιφραστικών ρημάτων φτωχοποιεί τη γλώσσα. |
→Αντιπολίτευση και δολοφονία: Σπασιμο σε ξεχωριστές ενοτητες την αντιπολιτευση, πυρποληση ναυσταθμου από Μιαούλη (3ος εμφύλιος), εκτέλεση του Καποδιστρια. |
||
Γραμμή 111:
Ως κυβερνήτης ο Καποδίστριας αρνήθηκε να δεχθεί μισθό, όπως επίσης αρνήθηκε χρηματική αποζημίωση από τον Τσάρο για να μην κατηγορηθεί από τους αντιπάλους του για μεροληψία απέναντι στη Ρωσία, ενώ διέθεσε όλη του την περιουσία για τους σκοπούς του κράτους.<ref name="kathimerini">[http://wwk.kathimerini.gr/kath/7days/1995/03/25031995.pdf Αφιέρωμα στον Καποδίστρια] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20111105043244/http://wwk.kathimerini.gr/kath/7days/1995/03/25031995.pdf |date=2011-11-05 }}, από το ένθετο ''Επτά ημέρες'' της εφημερίδας [[Η Καθημερινή]]</ref>
== Αντιπολίτευση
[[Αρχείο:Tsokos-dolofonia-Kapodistria.JPG|thumb|280px|left|Η δολοφονία του Καποδίστρια (πίνακας του [[Διονύσιος Τσόκος|Διονύσιου Τσόκου]])]]Πέραν των πιεστικότατων οικονομικών, κοινωνικών και διπλωματικών προβλημάτων, ο Καποδίστριας είχε να αντιμετωπίσει δύο σημαντικά εμπόδια στην πολιτική του για την οικοδόμηση του νεοπαγούς ελλαδικού κράτους: πρώτον την εχθρότητα της Γαλλίας (μετά το 1830) και της Αγγλίας, τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των οποίων στην Ανατολική Μεσόγειο κινδύνευαν από την προοπτική δημιουργίας ενός νέου και δυναμικού ναυτικού και εμπορικού κράτους έξω από τον έλεγχό τους ή, χειρότερα, υπό την επιρροή της Ρωσίαςˑ δεύτερον, τους φατριασμούς και τα τοπικιστικά, οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα των [[Κοτζαμπάσηδες|κοτζαμπάσηδων]], [[Φαναριώτες|Φαναριωτών]] και πλοιοκτητών, οι οποίοι και επεδίωκαν διατήρηση των προνομίων και συμμετοχή στη νομή της εξουσίας. Εν τέλει ο συνδυασμός των παραπάνω παραγόντων προετοίμασε το έδαφος και οδήγησε στην πολιτική και φυσική εξόντωση του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας στις 9 Οκτωβρίου 1831 (27 Σεπτεμβρίου 1831 με το [[Ιουλιανό ημερολόγιο]]).
Προκειμένου να διαχειρισθεί αποτελεσματικά την τραγική οικονομική και κοινωνική κατάσταση του νέου κράτους, ο Καποδίστριας προέκρινε ένα συγκεντρωτικό μοντέλο εξουσίας, ώστε να διατηρήσει άμεσα τον πολιτικό έλεγχο. Την αντιπολίτευση κατά του Καποδίστρια απάρτιζαν οι παραμερισμένοι από την εξουσία κοτζαμπάσηδες και πλοιοκτήτες. Ο συγκεντρωτισμός που επέδειξε ο Καποδίστριας παραμερίζοντας τις τοπικές αρχές και διορίζοντας σε θέσεις κλειδιά τα δύο αδέλφια του, [[Αυγουστίνος Καποδίστριας|Αυγουστίνο]] και [[Βιάρος Καποδίστριας|Βιάρο]] Καποδίστρια, τον οδήγησαν σε σύγκρουση με τις προαναφερθείσες ομάδες συμφερόντων. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι τον κατηγορούσαν για δεσποτισμό, καθώς δεν δεχόταν να παρουσιάσει συνταγματικό χάρτη, ενώ καθυστερούσε τη διενέργεια εθνοσυνέλευσης. Ο ίδιος, απαντώντας στις αιτιάσεις, μίλησε για άλλες προτεραιότητες, όπως η ίδρυση σχολείων (αλληλοδιδακτικά, τεχνικές σχολές) και διανομή καλλιεργήσιμων γαιών στους φτωχούς ακτήμονες. Με τον τρόπο αυτό (παιδεία και εξασφάλιση πόρων), πίστευε πως οι Έλληνες θα απαλλάσσονταν από τη δουλεία της εκμετάλλευσης των λίγων και θα καθίσταντο έτοιμοι να απολαύσουν πλήρη, πολιτικά δικαιώματα<ref>[[Διονύσιος Κόκκινος]], "''Η Ελληνική Επανάστασις''" (έκδοση "''Μέλισσα''", [[Αθήνα]], [[1974]]), τόμος 6ος, σελ. 584</ref>. Κέντρο του αντικαποδιστριακού αγώνα έγινε η [[Ύδρα]], έδρα των πλοιοκτητών και πιο συγκεκριμένα της [[Οικογένεια Κουντουριώτη|οικογένειας Κουντουριώτη]] που είχε με το μέρος της τους αγωνιστές [[Μιαούλης|Μιαούλη]], [[Γεώργιος Σαχτούρης|Σαχτούρη]], [[Ιάκωβος Τομπάζης|Τομπάζη]], Κριεζήδες. Βασικός λόγος για την αντίδραση των Υδραίων πλοιοκτητών ήταν η απαίτηση τους για την «άνευ αναβολής» καταβολή αποζημιώσεων για τις μεγάλες ζημιές και απώλειες των πλοίων τους κατά τη διάρκεια της Επανάστασης. Αναγνωρίζοντας αμέσως το δίκαιο αίτημα, ο Καποδίστριας υποσχέθηκε ότι μόλις θα βελτιώνονταν τα οικονομικά της χώρας, η Ύδρα θα έπαιρνε «το μερίδιόν της καθ’ όσον το δίκαιον απαιτούσε». Οι Υδραίοι, όμως, απαιτούσαν την άμεση καταβολή αυτών των αποζημιώσεων, πράγμα που ήταν αδύνατον λόγω της οικτρής οικονομικής κατάστασης του κράτους. Στην Ύδρα, επιπλέον, κατέφυγαν ο ηγέτης του Αγγλικού κόμματος, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, και οι Σπυρίδων Τρικούπης, [[Αναστάσιος Πολυζωίδης]] και [[Αλέξανδρος Κ. Σούτσος|Αλέξανδρος Σούτσος]], έχοντας την ηθική συμπαράσταση του φιλογάλλου [[Αδαμάντιος Κοραής|Κοραή]]. Όργανο της αντιπολιτευτικής αυτής ομάδας ήταν η εφημερίδα ''[[Απόλλων (εφημερίδα)|Απόλλων]]'' του Πολυζωίδη. Η Γαλλία και η Αγγλία, θεωρώντας τον Καποδίστρια ως φίλα προσκείμενο στη Ρωσία, ενθάρρυναν τους αντιπολιτευόμενους.{{sfn|Βουρνάς|σ=228}}
== Πυρπόληση του ναυστάθμου ==
Την 14η Ιουλίου 1831, οι Μιαούλης και Κριεζής με 200 Υδραίους στρατιώτες κατέλαβαν τον ναύσταθμο στον Πόρο επειδή έμαθαν ότι ο στόλος ήταν έτοιμος να κινηθεί κατά της Ύδρας.<ref>[[Σπύρος Μελάς]],''Ο ναύαρχος Μιαούλης'', σ. 471, [[#Μαρκεζ|Μαρκεζίνης]], σελ. 79.</ref> Αμέσως έσπευσαν οι αντιπρέσβεις των τριών Μεγάλων Δυνάμεων προκειμένου να διαπραγματευθούν. Οι Άγγλοι και οι Γάλλοι, αιφνιδιάζοντας τους εξεγερμένους, τάχθηκαν υπέρ της νόμιμης κυβέρνησης και απαίτησαν την παράδοση των επαναστατών. Έτσι, ο αγγλικός, ο γαλλικός και ο ρωσικός στόλος είχαν αποκλείσει τα λιμάνια του Πόρου και της Ύδρας ώστε να μην επιτραπεί η ένωση των στόλων των επαναστατών. Ο ελλιμενισμένος εθνικός στόλος στον Πόρο ήταν υπό την αρχηγία πλέον του Μιαούλη, ενώ μια μικρή μοίρα, υπό την αρχηγία του [[Κωνσταντίνος Κανάρης|Κωνσταντίνου Κανάρη]], δε δέχθηκε να υπακούσει στους επαναστάτες. Και ενώ ο Άγγλος και ο Γάλλος ναύαρχος, κωλυσιεργώντας, έπλευσαν προς το Ναύπλιο για να συσκεφθούν με τους αντιπρέσβεις,{{sfn|Δραγούμης|σ=189}} ο Ρώσος ναύαρχος [[Πιοτρ Ιβάνοβιτς Ρίκορντ|Ρίκορντ]] ανέλαβε να εφαρμόσει, μόνος αυτός, τις οδηγίες του Καποδίστρια. Απέκλεισε τους αντάρτες, ήρθε σε προστριβές μαζί τους, τίναξε στον αέρα τη «Νήσο των Σπετσών», αιχμαλώτισε ένα ακόμη πλοίο<ref>{{harvnb|Δραγούμης|σσ=188–192}}, εγκύκλιος της 3-8-1831 υπογραφόμενη από τον Καποδίστρια και τον Νικ. Σπηλιάδη.</ref> και τελικά εξώθησε τον Μιαούλη στο «μεγαλουργόν έγκλημα».<ref>όπως το χαρακτήρισε ο φίλα προσκείμενος σε αυτόν Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής (''Απομνημονεύματα'', 1894, σ. 280).</ref> Το πρωί της 1ης Αυγούστου 1831 ο Μιαούλης, όπως είχε προειδοποιήσει τον Ρίκορντ, ανατίναξε δύο από τα πιο σύγχρονα τότε πλοία του ελληνικού ναυτικού, τη [[φρεγάτα]] «[[Ελλάς Ι (φρεγάτα)|Ελλάς]]» και την [[Κορβέττα|κορβέτα]] «Ύδρα». Ο Δ. Χοϊδάς, σε επιστολή του προς τον Αυγουστίνο Καποδίστρια, από την Τρίπολη, στις 10 Αυγούστου 1831, ανάμεσα σε πολλές άλλες σημαντικές πληροφορίες για την τραγική κατάσταση που επικρατούσε σε όλη τη χώρα, έγραφε πως οι Υδραίοι έλεγαν ότι «την φρεγάδαν (Ελλάς) την έκαυσαν δι' αδείας του πρέσβεως της Αγγλίας, όστις τους υπεσχέθη ότι τους δίδει άλλην» και η αστυνομία του Ναυπλίου είχε πληροφορίες «ότι οι δύο πρέσβεις (Αγγλίας και Γαλλίας) έλαβαν μέρος με τους Υδραίους και ότι έγραψαν εις τον Ρίκορδ να παύσει από τας κατ’ αυτών εχθροπραξίας του έως ότου να έλθει ο παρά των τριών δυνάμεων αποστελλόμενος πληρεξούσιος, όστις είναι ο ναύαρχος Άγγλος, της μοίρας του Αιγαίου πελάγους …». Και πρόσθετε ότι στην Ύδρα είχαν καταφθάσει «δύο πλοία γαλλικόν και αγγλικόν … και οι δύο ναύαρχοι (ο Άγγλος και ο Γάλλος) με τρόπον προσφέρουσι βοηθήματα εις την Ύδραν και τους λέγουσι να επιμένουν εις τον σκοπόν των και να μη φοβώνται διόλου, διότι επιτυγχάνουσι το ποθούμενον …».<ref>Γενικά Αρχεία του Κράτους, Πληρεξούσιοι Τοποτηρηταί, φάκ. 19., Πρακτικά Επιστημονικού Συμποσίου, «Ιωάννης Καποδίστριας / 170 χρόνια μετά 1827-1997», Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αργολίδας, Ναύπλιο, 1998, και http://www.kapodistrias.info/eksoteriki-politiki/339-exthrikes-energeies-ton-agglon-enantion-toy-kapodistria {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120310040818/http://www.kapodistrias.info/eksoteriki-politiki/339-exthrikes-energeies-ton-agglon-enantion-toy-kapodistria |date=2012-03-10 }}</ref>
Ο ίδιος ο Καποδίστριας είχε γνώση για τους σχεδιασμούς των συγκεκριμένων ξένων δυνάμεων εναντίον του. Στις 31 Ιουλίου 1831, σε επιστολή του προς τον Γάλλο ναύαρχο Lalande, που υπηρετούσε στην Ελλάδα, του αποκάλυψε ότι γνώριζε όλες τις δολοπλοκίες των Άγγλων και των Γάλλων: «Εγώ δε, και τις δολοπλοκίες όλων σας τις εγνώριζα, αλλά έκρινα ότι δεν έπρεπε με κανένα τρόπο να κόψω το νήμα της συνεργασίας μαζί σας, γιατί έδινα προτεραιότητα στην ανόρθωση και στην ανασυγκρότηση της Ελλάδος. Αν έκοβα τις σχέσεις με τις λεγόμενες «προστάτιδες» Δυνάμεις, τούτο θα ήταν εις βάρος της Ελλάδος και δεν ήθελα με κανένα τρόπο να προσθέσω βάρος και στη συνείδησή μου. Και άφησα τα πράγματα να λαλήσουν μόνα τους …».{{sfn|Κούκκου|σ=668}} Στις 14 Σεπτεμβρίου 1831, έστειλε στον Έλληνα πρέσβη στο Παρίσι, πρίγκηπα Α. Σούτσο, επιστολή με την οποία διαμαρτύρεται με αγανάκτηση και του ζητά να προβεί σε σχετικά διαβήματα στη γαλλική κυβέρνηση, για την πρωτοφανή και ανεπίτρεπτη ανάμιξη των Γάλλων και των Άγγλων αξιωματικών στις φοβερές αντικυβερνητικές ενέργειες της Ύδρας και της Μάνης και για την απροκάλυπτη σύμπραξη και τη βοήθειά τους προς τους ταραχοποιούς.{{sfn|Κούκκου|σ=668}}
== Δολοφονία ==
Ήδη από το προηγούμενο έτος, το 1830, είχε ξεσπάσει ανταρσία στη [[Μάνη]] υπό την ηγεσία του [[Ιωάννης Μαυρομιχάλης|Τζανή Μαυρομιχάλη]], αδελφού του Πετρόμπεη. Ο τελευταίος ετέθη σε περιορισμό στο Ναύπλιο, ζήτησε να πάει στη Μάνη για να την ησυχάσει, το αίτημά του δεν έγινε δεκτό, αποπειράθηκε να διαφύγει με αγγλικό πλοίο, συνελήφθη και φυλακίστηκε.<ref>[[Δημήτρης Φωτιάδης]], ''Κανάρης'', 1960 (9η έκδοση, Δωρικός, 1984).</ref> Βαρέως φέροντες τη μεταχείριση αυτή του αρχηγού της οικογενείας τους, και μέσα στο τεταμένο και από τα γεγονότα του Πόρου κλίμα, οι [[Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης|Κωνσταντίνος]] και [[Γεώργιος Μαυρομιχάλης|Γεώργιος]] Μαυρομιχάλης, αδελφός και γιος του Πετρόμπεη αντίστοιχα, εφάρμοσαν το μανιάτικο έθιμο της [[βεντέτα]]ς. Το πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 με το Ιουλιανό ημερολόγιο (δηλαδή στις 9 Οκτωβρίου 1831), έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος, πυροβόλησαν και μαχαίρωσαν θανάσιμα τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, καθώς πήγαινε να παρακολουθήσει την κυριακάτικη θεία λειτουργία. Τον Καποδίστρια συνόδευε ο Κρητικός μονόχειρας σωματοφύλακας του [[Γεώργιος Κοζώνης]], ο οποίος πυροβόλησε τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη. Τον τελευταίο τον αποτελείωσε ο όχλος, το δε πτώμα του πετάχτηκε στο λιμάνι. Ο ετοιμοθάνατος κυβερνήτης μεταφέρθηκε από τον κόσμο σε παρακείμενο φαρμακείο, όπου εξέπνευσε. Προηγουμένως όμως, εξετάσθηκε επί τόπου από το γιατρό και προσωπικό φίλο του θανόντα Σπύρο Καρβελά, που συνέταξε τη σχετική έκθεση η οποία περιέχεται σε ιστορικό ντοκουμέντο<ref>[http://agiameteora.net/images/pdf/1821-%20i%20elliniki%20epanastasi/Dionysios_Kokkinos_-_H_Elliniki_Epanastasis%20tomoi%206/Dionysios_Kokkinos_-_H_Elliniki_Epanastasis_T_06.pdf
Έχει υποστηριχθεί ότι καταλυτικό ρόλο στη δολοφονία του διαδραμάτισαν οι ξένες δυνάμεις.<ref>Π. Χριστόπουλου: «Η δολοφονία του Κυβερνήτη», Ένθετο ''Επτά Ημέρες'', ''Η Καθημερινή'', 25-26/3/1995, σελ. 17-18 [http://wwk.kathimerini.gr/kath/7days/1995/03/25031995.pdf Αφιέρωμα στον Καποδίστρια] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20111105043244/http://wwk.kathimerini.gr/kath/7days/1995/03/25031995.pdf |date=2011-11-05 }}</ref> Είναι χαρακτηριστικό ότι, παρά την παρέλευση τόσο μεγάλου χρονικού διαστήματος, ο φάκελος για τη δολοφονία του Καποδίστρια στα αρχεία του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών παρέμενε, τουλάχιστον έως το Σεπτέμβριο του 2014, ακόμη απόρρητος.<ref name="classified">{{cite news|url=http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=635652|title=Ι.Καποδίστριας: Ελβετία ευγνωμονούσα, Ελλάς δολοφονούσα …|last=Μαλούχος|first=Γεώργιος Π.|date=17/09/2014|newspaper=Το Βήμα|accessdate=25 Μαρτίου 2015}}</ref> Στον σχεδιασμό της συνωμοσίας φαίνεται πως πρωτοστάτησε ο Γάλλος στρατηγός Gerard, διοικητής τότε του τακτικού στρατού που επιχείρησε να οργανώσει ο ίδιος ο Καποδίστριας. Δύο ολόκληρους μήνες πριν από τη δολοφονία, οι αξιωματικοί του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος στην Πελοπόννησο, στις μεταξύ τους συζητήσεις, δεν αμφέβαλλαν καθόλου ότι πλησίαζε η ημέρα της δολοφονίας, ή απλώς της ανατροπής του Κυβερνήτη.{{sfnp|Κρεμμυδάς|1977|σ=264}} Κατά τον Γιάννη Κορδάτο, η οικονομική κρίση, και η απόρριψη των αγγλικών και γαλλικών οικονομικών προτάσεων εκ μέρους του, οδήγησαν τις δύο τελευταίες «προστάτιδες δυνάμεις» να οργανώσουν τη δολοφονία του ρωσόφιλου Καποδίστρια, χρησιμοποιώντας τους Υδραίους και τους Μανιάτες.<ref>{{cite web|url=http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=15797:kordato-epanastasi-21&catid=110:istoria&Itemid=329|title=Η Κοινωνική σημασία της επαναστάσεως του 1821: Η συμβολή του Γ. Κορδάτου|last=Χονδροκούκης|first=Μιχάλης|date=2014-03-25|publisher=ISKRA|accessdate=25 Μαρτίου 2015}}</ref> Κατά τον Β. Κρεμμυδά, που μελέτησε το αρχειακό υλικό της υπόθεσης, κύριο ρόλο έπαιξε η Γαλλία, ενώ ελάχιστες είναι οι ενδείξεις ότι αναμίχθηκε η Βρετανία. Η τελευταία ενδεχομένως γνώριζε τη συνωμοσία αλλά δεν παρενέβη να την εμποδίσει. Κατά τον Κρεμμυδά, δεν υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις για ανάμιξη της Ύδρας στη συνωμοσία.{{sfnp|Κρεμμυδάς|1977|σ=278 κ.ε.}}
|