Ραδιογαλαξίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Προσθήκη 1 βιβλίου για Επαληθευσιμότητα (20210811sim)) #IABot (v2.0.8) (GreenC bot
Προσθήκη 2 βιβλίων για Επαληθευσιμότητα (20210911sim)) #IABot (v2.0.8.1) (GreenC bot
Γραμμή 9:
==Ραδιοδομές==
[[Αρχείο:ESO Centaurus A LABOCA.jpg|thumb|300px|Σύνθετη εικόνα του [[Κένταυρος Α|κένταυρου Α]] που συνδυάζει οπτικό φως, ακτίνες Χ (μπλε) και ραδιοκύματα (πορτοκαλί). Διακρίνονται οι λοβοί και οι πίδακες του γαλαξία.]]
Οι ραδιογαλαξίες παρουσιάζουν μία μεγάλη ποικιλία δομών στους ραδιοχάρτες. Οι πιο κοινές δομές μεγάλης κλίμακας είναι οι ''λοβοί'': αυτοί είναι διπλοί, συνήθως αρκετά συμμετρικοί, περίπου ελλειψοειδείς δομές τοποθετημένες σε κάθε μία πλευρά του ενεργού πυρήνα. Μια σημαντική μειονότητα χαμηλής φωτεινότητας πηγών, παρουσιάζουν δομές γνωστές ως ''λοφία'' (plumes) που είναι πολύ πιο επιμηκυσμένες. Κάποιοι ραδιογαλαξίες έχουν ένα ή δυο το πολύ επιμήκη χαρακτηριστικά μικρού πλάτους γνωστά και ως ''πίδακες'' (jets) (το πιο διάσημο παράδειγμα είναι ο τεράστιος γαλαξίας [[Μεσιέ 87]] στο σμήνος της Παρθένου) που προέρχονται κατευθείαν από τον πυρήνα και κατευθύνονται προς τους λοβούς. Μέχρι τα 1970s <ref name=Scheuer74>{{cite journal | last=Scheuer | first=PAG | year=1974 | title=Models of extragalactic radio sources with a continuous energy supply from a central object | url=https://archive.org/details/sim_monthly-notices-of-the-royal-astronomical-society_1974-03_166_3/page/513 | journal=Monthly Notices of the Royal Astronomical Society | volume=166 | pages=513}}</ref><ref>{{cite journal | author=Blandford RD, Rees MJ | title=A 'twin-exhaust' model for double radio sources | url=https://archive.org/details/sim_monthly-notices-of-the-royal-astronomical-society_1974-11_169_2/page/n200 | year = 1974 | journal = Monthly notices of the Royal Astronomical Society | volume=169 | pages=395}}</ref> το πιο ευρέως αποδεκτό μοντέλο ήταν ότι οι λοβοί ή τα λοφία τροφοδοτούνταν από ''ακτινοβολία'' από υψηλής ενέργειας σωματίδια και μαγνητικό πεδίο που προέρχεται γύρω από τον πυρήνα. Οι πίδακες πιστεύεται ότι είναι οπτικά αντίστοιχα των ακτινοβολιών, και συχνά ο όρος ''πίδακας'' αναφέρεται και στα παρατηρούμενα χαρακτηριστικά και στην υποκείμενη ροή.
 
Το 1974 οι ραδιοπηγές διαχωρίστηκαν από τους [[Bernard Fanaroff|Fanaroff]] και [[Julia Riley|Riley]] σε δύο τάξεις, γνωστές ως Fanaroff και Riley Τάξη I (FRI), και Τάξη II (FRII).<ref name=Fanaroff74>{{cite journal |author=Fanaroff, Bernard L., Riley Julia M. |year=1974 |month=May |title= The morphology of extragalactic radio sources of high and low luminosity |journal=Monthly Notices of the Royal Astronomical Society |volume=167 |issue= |pages=31P–36P|url=http://adsabs.harvard.edu/abs/1974MNRAS.167P..31F|accessdate=2008-08-24}}</ref> Ο διαχωρισμός αρχικά βασίστηκε στη μορφολογία της μεγάλης κλίμακας εκπομπής ραδιοκυμάτων (ο τύπος καθορίστηκε από την απόσταση μεταξύ των λαμπρότερων σημείων της ραδιοεκπομπής): οι πηγές FRI ήταν λαμπρότερες στο κέντρο, ενώ οι πηγές FRII ήταν λαμπρότερες στις άκρες. Οι Fanaroff και Riley παρατήρησαν ότι υπήρχε ένας ξεκάθαρος διαχωρισμός στην λαμπρότητα μεταξύ των δύο τάξεων: οι FRI είχαν χαμηλή φωτεινότητα και οι FRII είχαν μεγάλη.<ref name=Fanaroff74/> Με πιο λεπτομερείς παρατηρήσεις, η μορφολογία αποδείχθηκε ότι αντικατοπτρίζει τον τρόπο ενεργειακής μεταφοράς στις ραδιοπηγές. Τα αντικείμενα FRI τυπικά έχουν λαμπρότερους πίδακες στο κέντρο, ενώ τα αντικείμενα FRII έχουν αχνούς πίδακες αλλά λαμπερά ''ζεστά σημεία'' (hotspots) στο τέλος των λοβών τους. Τα FRII εμφανίζονται αν μπορούν να μεταφέρουν αποδοτικά ενέργεια στο τέλος των λοβών τους, ενώ τα FRI δεν είναι αποδοτικά με την έννοια ότι ακτινοβολούν ένα σημαντικό ποσό ενέργειας καθώς ταξιδεύουν.