Φαινκυκλιδίνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ έσβησα ένα κενό |
Προσθήκη 1 βιβλίου για Επαληθευσιμότητα (20210911sim)) #IABot (v2.0.8.1) (GreenC bot |
||
Γραμμή 96:
== Διαχείριση της δηλητηρίασης ==
Η διαχείριση της δηλητηρίασης από φαινκυκλιδίνη αποτελείται κυρίως από υποστηρικτική φροντίδα - έλεγχο της αναπνοής, της κυκλοφορίας και της θερμοκρασίας του σώματος - και, στα αρχικά στάδια, τη θεραπεία ψυχιατρικών συμπτωμάτων.<ref name="eMedicine">{{Cite journal|url=http://www.emedicine.com/med/TOPIC1813.HTM|title=Phencyclidine Toxicity|date=October 6, 2008|journal=[[eMedicine]]}} Retrieved on November 3, 2008.</ref><ref name="Goldfrank">{{Cite book|title=Goldfrank's Toxicologic Emergencies|url=https://archive.org/details/goldfrankstoxico00gold|last=Olmedo R|publisher=[[McGraw-Hill]]|isbn=978-0-07-136001-2|year=2002|chapter=Chapter 69: Phencyclidine and ketamine|location=New York|pages=[https://archive.org/details/goldfrankstoxico00gold/page/1034 1034]–1041}}</ref><ref name="Milhorn">{{Cite journal|title=Diagnosis and management of phencyclidine intoxication|url=https://archive.org/details/sim_american-family-physician_1991-04_43_4/page/1293|journal=American Family Physician|volume=43|issue=4|pages=1293–302|date=Apr 1991|pmid=2008817}}</ref> Οι [[Βενζοδιαζεπίνη|βενζοδιαζεπίνες]], όπως η [[λοραζεπάμη]], είναι τα [[Θεραπεία|φάρμακα επιλογής]] για τον έλεγχο της διέγερσης και των επιληπτικών κρίσεων (όταν υπάρχουν). Τα τυπικά αντιψυχωσικά όπως οι [[Φαινοθειαζίνη|φαινοθειαζίνες]] και η [[αλοπεριδόλη]] έχουν χρησιμοποιηθεί για τον έλεγχο των ψυχωτικών συμπτωμάτων, αλλά μπορεί να προκαλέσουν πολλές ανεπιθύμητες παρενέργειες - όπως η [[δυστονία]] - και επομένως η χρήση τους δεν προτιμάται πλέον. Οι φαινοθειαζίνες είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες, καθώς μπορεί να μειώσουν το κατώφλι επιληπτικών κρίσεων, να επιδεινώσουν την [[Θερμοπληξία|υπερθερμία]] και να ενισχύσουν τα αντιχολινεργικά αποτελέσματα της φαινκυκλιδίνης. Εάν δοθεί αντιψυχωσικό, συνιστάται [[Ενδομυϊκή ένεση|ενδομυϊκή]] αλοπεριδόλη.<ref>{{Cite journal|year=1985|title=PCP: Management of acute intoxication|url=https://archive.org/details/sim_medical-times_1985-09_113_9/page/43|journal=Medical Times|volume=113|issue=9|pages=43–49}}</ref><ref>{{Cite journal|title=Comparison of haloperidol and chlorpromazine in the treatment of phencyclidine psychosis|journal=Journal of Clinical Pharmacology|volume=24|issue=4|pages=202–4|date=Apr 1984|pmid=6725621|doi=10.1002/j.1552-4604.1984.tb01831.x}}</ref>
Η εξαναγκαστική οξεοποιημένη διούρηση (με [[χλωριούχο αμμώνιο]] ή, ασφαλέστερα, με [[Βιταμίνη C|ασκορβικό οξύ]] ) μπορεί να αυξήσει την κάθαρση της φαινκυκλιδίνης από το σώμα, και στο παρελθόν συνιστάται κάπως αντιφατικά ως μέτρο απολύμανσης.<ref name="eMedicine">{{Cite journal|url=http://www.emedicine.com/med/TOPIC1813.HTM|title=Phencyclidine Toxicity|date=October 6, 2008|journal=[[eMedicine]]}} Retrieved on November 3, 2008.</ref><ref name="Goldfrank">{{Cite book|title=Goldfrank's Toxicologic Emergencies|url=https://archive.org/details/goldfrankstoxico00gold|last=Olmedo R|publisher=[[McGraw-Hill]]|isbn=978-0-07-136001-2|year=2002|chapter=Chapter 69: Phencyclidine and ketamine|location=New York|pages=[https://archive.org/details/goldfrankstoxico00gold/page/1034 1034]–1041}}</ref><ref name="Milhorn">{{Cite journal|title=Diagnosis and management of phencyclidine intoxication|url=https://archive.org/details/sim_american-family-physician_1991-04_43_4/page/1293|journal=American Family Physician|volume=43|issue=4|pages=1293–302|date=Apr 1991|pmid=2008817}}</ref> Ωστόσο, είναι πλέον γνωστό ότι μόνο το 10% μιας δόσης PCP αφαιρείται από τα νεφρά, γεγονός που θα καθιστούσε την αυξημένη νεφρική κάθαρση ως μικρής συνέπειας. Επιπλέον, η [[Οξύ|οξίνιση]] των ούρων είναι επικίνδυνη, καθώς μπορεί να προκαλέσει οξέωση και να επιδεινώσει τη [[ραβδομυόλυση]] (διάσπαση των μυών), μια ασυνήθιστη εκδήλωση τοξικότητας PCP.
| |||