|
=== Εμφύλιος πόλεμος (715-718) ===
Ο θάνατος του Πεπίνου άφησε μια κατάσταση ανοιχτών συγκρούσεων ανάμεσαμεταξύ στουςτων διαδόχουςδιαδόχων του και των Νευστριανών ευγενών οι οποίο επεδίωκαν ανεξαρτησία από τον έλεγχο της Αυστρασίας. ΟΤο 715, ο [[Δαγοβέρτος Γ΄]] επέλεξε νέο Μαγιορδόμο των ανακτόρων της [[Νευστρία|Νευστρίας]], τον Ραγεφρείδο (715), τονίζοντας με αυτόν τον τρόπο τη δική του πολιτική ανεξαρτησία. Οι δυνάμεις του νεαρού Θευδοάλδου συνάντησαν τις δυνάμεις του Ραγεφρείδου στην [[Κομπιένη]] (26 Σεπτεμβρίου 715). Ο Θευδοάλδος ηττήθηκε και δραπέτευσε στην Κολωνία.
Αναζητώντας έναν ισχυρό άντρα, οι ευγενείς της Αυστρασίας κάλεσαν τον Κάρολο Μαρτέλο που είχε δραπετεύσει από την φυλακή να τον αντικαταστήσει.<ref>https://www.newadvent.org/cathen/06238a.htm</ref> Την ίδια χρονιά ο βασιλιάς [[Δαγοβέρτος Γ΄]] πέθανε και οι Νευστριανοί κήρυξανανακήρυξαν βασιλιά τον [[Χιλπέριχος Β΄|Χιλπέριχο Β΄]], γιο του [[Χιλδέριχος Β΄|Χιλδέριχου Β΄]],. χωρίςΤο την716, υποστήριξη του λαού των Φράγκων. Οο Χιλπέριχος Β΄ και ο Ραγεφρείδος συγκέντρωσαν στρατό για εκστρατεία στην Αυστρασία με στόχο να την καταλάβουναρπάξουν απότα τουςπλούτη Πεπινίδεςτων (716)Πεπινιδών στην [[Κολωνία]]. Οι Νευστρασιανοί συμμάχησαν με μία άλλη δύναμη εισβολέων, υπό τον Ρέντμπαντ, ηγεμόνα των [[Φρίσιοι|Φρισίων]], και έδωσε μάχη με τον Κάρολο πλησίον της Κολωνίας, την οποία κρατούσε ακόμα η Πλεκτρούδη. Ο Κάρολος Μαρτέλος δεν πρόλαβε να συγκεντρώσει στρατόή μενα αποτέλεσμαπροετοιμάσει να γνωρίσειστρατό τηνμε πρώτηαναπόφευκτο τουαποτέλεσμα να ήτταηττηθεί. Οι Φρίσιοι κράτησαναπώθησαν τον Κάρολο, ενώ ο Χιλπέριχος Β΄ και ο Μαγιορδόμος του πολιόρκησαν την Πλεκτρούδη στην Κολωνία, την ανάγκασαν να παραδοθεί και να τους δώσει έναπαραδώσει μεγάλο μέρος του θησαυρού του Πεπίνου προκειμένου να αποχωρήσουν.<ref>Costambeys, Marios; Matthew Innes & MacLean, Simon (2011) The Carolingian World, p. 43, Cambridge, GBR: Cambridge University Press</ref> Αυτή ήταν η μόνη ήττα στη σταδιοδρομία του Μαρτέλου.
[[Αρχείο:Carolus-Martell.jpg|thumb|250px|right|Ο Κάρολος Μαρτέλος σε παράσταση του 16ου αιώνα]]
Ο Κάρολος Μαρτέλος οπισθοχώρησε στους λόφους του Άιφελ για να συγκεντρώσει άντρες και να τους εκπαιδεύσει. Μετά από αυτό, τον Απρίλιο του 716, συνάντησε τον στρατό των νικητών ο οποίος επέστρεφε στη βάση του και του επιτέθηκε, αιφνιδιάζοντάς τον, μέσα στο μεσημέρι, την ώρα που ξεκουράζονταν. Ακολούθησε η Μάχη της Αμπλέβ στην οποία ο στρατός της Αυστρασίας χωρίστηκε και επιτέθηκε στον εχθρό σε πολλά διαφορετικά μέτωπα με αποτέλεσμα αυτός να τρομοκρατηθεί επειδή πίστευψε ότι βρήκε τεράστιο στρατό και να διασκορπιστεί. Οι περισσότεροι από τον στρατό της Νευστρίας υποχώρησαν πανικόβλητοι και ο Κάρολος Μαρτέλος συγκέντρωσε όλα τα λάφυρα που άφησαν οι αντίπαλοί του στο πεδίο της μάχης. Καθώς η φήμη του δέχθηκε σημαντική ώθηση από αυτή τη νίκη, ο Κάρολος άρισε να προσελκύει περισσότερους οπαδούς. Η μεγάλη νίκη στην Αμπλέβ θεωρείται από τους ιστορικούς ως το καθοριστικότερο σημείο της σταδιοδρομίας του.<ref>Paul., Fouracre (2000). The age of Charles Martel. Harlow, England: Longman. σ. 61</ref>
ΗΟ μεγάληΡίτσαρντ νίκηΓκέρμπερντίνγκ ήτανσημειώνει καθοριστικήςότι σημασίαςμέχρις για την ανάκαμψη του Καρόλου Μαρτέλου μετά την προσωρινή του ήττα καιεκείνο το καθοριστικότερο σημείο της σταδιοδρομίας του.<ref>Paul., Fouracreη (2000).σημαντική Theυποστήριξη ageπου ofλάμβανε Charlesο Martel.Κάρολος Harlow,προερχόταν England:από Longman.τους σ.συγγενείς 61</ref>της Ομητέρας Ρίτσαρνττου Γκέρμπερντίνγκοι σημειώνειοποίοι ότιζούσαν κέρδισεστην στο σημείο εκείνο σημαντική υποστήριξη από τα εδάφη της μητέρας τουπεριοχή γύρω από την [[Λιέγη]]. ΚέρδισεΜετά επίσηςτην Αμπλέβ, κέρδισε την στήριξη του Γουίλμπροντ, ιδρυτή του Αβαείου του Έτστερνατ και ανθρώπου με επιρροή. Το Αβαείο είχε κτίστηκε σε εδάφη που είχε δωρίσει η μητέρα της Πλεκτρούδης αλλά η ιεραποστολική δράση του Γουίλμπροντ έλαβε χώρα κυρίως στην Φρισία. Ο Χιλπέριχος Β΄ και ο Ραγεφρείδος ενώθηκαν ξανά με τον Ρέντμπαντ της Φρισίας ο οποίος λεηλάτησε την [[Ουτρέχτη (πόλη)|Ουτρέχτη]], έκαψε εκκλησίες και θανάτωσε πολλούς μοναχούς. Ο Γουίλμπροντ και οι μοναχοί του δραπέτευσαν στο Έτστερνατ. Ο Γουίλμπροντ αποφάσισε, σύμφωνα με τον Γκέρμπερντίνγκ, ότι μόνο ένας πετυχημένοςεπιτυχημένος στρατηγός όπως ο ΚάρολοΚάρολος Μαρτέλος ήταν περισσότερο ικανός να τον βοηθήσει να σώσει το έργο της ζωής του από ό,τι η Πλεκτρούδη. Έτσι, πιθανώς το Πάσχα του 716, βάπτισε τον γιο του Καρόλου, [[Πεπίνος ο Βραχύς|Πεπίνο]].<ref>{{Cite web |url=https://www.medievalists.net/2014/11/716-crucial-year-charles-martel/ |title=Αρχειοθετημένο αντίγραφο |accessdate=2020-06-14 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20191015180959/https://www.medievalists.net/2014/11/716-crucial-year-charles-martel/ |archivedate=2019-10-15 |url-status=dead }}</ref>
Ο Κάρολος Μαρτέλος κέρδισεχρειάστηκε χρόνο για να συγκεντρώσει τονπερισσότερους στρατόάνδρες τουκαι μέχρινα τηνπροετοιμαστεί. Την επόμενη άνοιξη και στην συνέχεια επιτέθηκε στην Νευστρία. Ο Κάρολος έστειλε απεσταλμένο και πρότεινε να σταματήσει τις εχθροπραξίες σε περίπτωση που τον αναγνώριζαν Μαγιορδόμο της Αυστρασίας. Η άρνηση του έδωσε την ευκαιρία να πείσει τους άντρες του για τον παραλογισμό της ηγεσίας των Νευστριανών. Ακολούθησε η Μάχη του Βινσί'','' κοντά στο [[Καμπραί]] (21 Μαρτίου 717), ο Κάρολος Μαρτέλος καταδίωξε τον Χιλπέριχο Β΄ και τον Μαγιορδόμο του αλλά δεν ήταν έτοιμος να κρατήσει την πόλη και επέστρεψε για να ασχοληθεί με την Πλεκτρούδη. Κατέλαβε την Κολωνία, διέλυσε τους οπαδούς της Πλεκτρούδης αλλά επέτρεψε στην ίδια να αποσυρθεί σε μοναστήρι. Ο Θευδοάλδος έζησε μετά το 741 στην αυλή του θείου του υπό την προστασία του, το φαινόμενο αυτό ήταν σπάνιο στην εποχή του για τους πρώην αντιπάλους.
== Σταθεροποίηση της εξουσίας ==
Μετά την μεγάλη νίκη του Βινσί, ο [[Χλωτάριος Δ΄]] ανακηρύχτηκε από τον Κάρολο βασιλιάς της Αυστρασίας, ως αντίπαλος του Χιλπέριχου Β΄, και αντικαταστάθηκε ο αρχιεπίσκοπος της [[Ρενς]]. ΟΩς απάντηση, το 718, ο Χιλπέριχος Β΄ συμμάχησε με τον [[Δούκας της Ακουιτανίας|Δούκα της Ακουιτανίας]], [[Εύδης ο Μέγας|Εύδη τον Μέγα]] (718), που είχε γίνει ανεξάρτητος το 715, αλλά ο Κάρολος Μαρτέλος τους νίκησε ξανά στην Μάχη του Σουασόν.<ref>Strauss, Gustave Louis M. (1854) Moslem and Frank; or, Charles Martel and the rescue of Europe, Oxford, GBR:Oxford University Press</ref> Ο Χιλπέριχος Β΄ και ο Δούκας δραπέτευσαν στην περιοχή νότια του [[Λίγηρας|Λίγηρα]] και ο Ραγεφρείδος στην [[Ανζέ]]. Σύντομα ο Χλωτάριος Δ΄ πέθανε πολύ γρήγορα και ο Εύδης παρέδωσε τον Χιλπέριχο στον Κάρολο γιαμε νααντάλλαγμα τοννα αναγνωριστεί ο ίδιος ως δούκας. Ο Κάρολος Μαρτέλος δέχτηκε να αναγνωρίσει τον Χιλπέριχο Β΄ ως βασιλιά, με αντάλλαγμα να αναγνωριστεί ο ίδιος ως Μαγιορδόμος σε ολόκληρο το βασίλειοόλα τωντα Φράγκωνβασίλεια.
===Πόλεμοι μεταξύ 718 και 732===
Μεταξύ του 718 και του 732, ο Κάρολος εξασφάλισε την εξουσία του με μία σειρά από νίκες. Έχοντας ενώσει κάτω από τα λάβαρά του τους Φράγκους, ήταν αποφασισμένος να τιμωρήσει τους [[Σάξονες]] που είχαν επιτεθεί στην Αυστρασία. Έτσι, στα τέλη του 718, λεηλάτησε την χώρα τους προς τις όχθες του [[Βέσερ|Βέζερ]], τη Λίπε και το [[Ρουρ]].<ref>Kurth, Godefroid. ''The Franks''. The Catholic Encyclopedia Vol. 6. New York: Robert Appleton Company, 1909</ref> Τους νίκησε στον Τευτοβούργιο Δρυμό, εξασφαλίζοντας έτσι το φραγικά σύνορα στο όνομα του βασιλιά Χλωτάριου.
Όταν το 719 πέθανε ο Ράντμποντ, ο Κάρολος υπέταξε την Δυτική [[Φρισία]] (σημερινή [[Ολλανδία]]) χωρίς να συναντήσει ισχυρή αντίσταση από τους Φρίσιους, οι είχαν υποταχθεί στους Φράγκους αλλά επαναστάτησαν όταν πέθανε ο Πεπίνος. Όταν το 720721 πέθανε ο Χιλπέριχος Β΄, ο Κάρολος διόρισε βασιλιά τον [[Θευδέριχος Δ΄|Θευδέριχο Δ΄]], γιο του Δαγοβέρτου Γ΄, ο οποίος ήταν ακόμη ανήλικος. Έτσι τώρα ο Κάρολος διόριζε βασιλείς τους οποίους υποτίθεται θα υπηρετούσε αν και στην πραγματικότητα εκείνοι ήταν απλώς ανδρείκελα. Κατά το τέλος της σταδιοδρομίας του έπαψε εντελώς να διορίζει τέτοιους βασιλιάδες, καταργώντας τα προσχήματα.
Στη συνέχεια, επιτέθηκε ξανά στους Σάξονες. Τότε επαναστάτησαν οι Νευστριανοί, υπό τον Ραγεφρείδο, ο οποίος είχε επιστρέψει από την κομητεία του Ανζού. Ο Κάρολος τους νίκησε εύκολα, το 724, και ο Ραγεφρείδος του παρέδωσε τους γιους του ως ομήρους, με αντάλλαγμα να μπορεί να κρατήσει την κομητεία του. Έτσι τελείωσαν οι εμφύλιοι πόλεμοι του Μαρτέλου.
Τα επόμενα έξη χρόνια ο Κάρολος τα αφιέρωσε στην στερέωση της φραγκικής εξουσίας επί των γειτόνων. Μεταξύ 720 και 723, πολεμούσε με τους Βαυαρούς και οι [[Αλαμαννοί]], των οποίων σύμμαχος ήταν ο βασιλιάς των Λομβαρδών [[Λιουτπράνδος]]. Ο δούκας των Αλαμαννών δήλωσε την υποταγή του στους Φράγκους. Το 725, ο Κάρολος επέστρεψε στην έδρα του φέρνοντας την πριγκίπισα Σβάνχιλντ (Swanachild), της οικογένειας των Βαυαρών δουκών Agilolfing, ως δεύτερη γυναίκα του.
[[Αλαμανία]] και νίκησε τους παγανιστές . Αποφάσισε να τιμωρήσει τους Σάξονες που επιτέθηκαν στην Αυστρασία, τους νίκησε ξανά στον Τευτοβούργιο Δρυμό, άλωσε ολόκληρη την δυτική Φρισία χωρίς καμιά σοβαρή αντίσταση, ο βασιλιάς τους ασπάστηκε τον [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμό]].<ref>https://www.newadvent.org/cathen/06238a.htm</ref> Ο Κάρολος Μαρτέλος έστειλε τον Βίλιμπρορντ, επίσκοπο της Ουτρέχτης, τον επιλεγόμενο απόστολο των Φριζιανών να τους προσηλυτίσει στον χριστιανισμό, υποστήριξε έντονα και τον Βίνφριντ τον αργότερα απόστολο των Γερμανών [[Άγιος Βονιφάτιος|Άγιο Βονιφάτιο]].
Την περίοδο 725-728 βρέθηκε ξανά σε πόλεμο με τους Βαυαρούς και, το 730, βάδισε εναντίον του δούκα των Αλαμαννών Λάντφριντ που είχε γίνει ανεξάρτητος, σκοτώνοντάς τον σε μάχη. Ανάγκασε τους Αλαμαννούς να αναγνωρίσουν την φραγκική επικυριαρχία χωρίς να ορίσει διάδοχο του Λάντφριντ. Με την νίκη αυτή ο Κάρολος Μαρτέλος μπόρεσε να υποτάξει την νότια [[Γερμανία]], με τον ίδιο τρόπο που υπέταξε την βόρεια στο πρώτα έτη της εξουσίας του.
Μεταξύ 718 και 723 ο Κάρολος με μια σειρά από νίκες επέκτεινε τα σύνορα του βασιλείου του κατακτώντας [[Βαυαρία]], [[Αλαμανία]] και νίκησε τους παγανιστές [[Σάξονες]]. Αποφάσισε να τιμωρήσει τους Σάξονες που επιτέθηκαν στην Αυστρασία, τους νίκησε ξανά στον Τευτοβούργιο Δρυμό, άλωσε ολόκληρη την δυτική Φρισία χωρίς καμιά σοβαρή αντίσταση, ο βασιλιάς τους ασπάστηκε τον [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμό]].<ref>https://www.newadvent.org/cathen/06238a.htm</ref> Ο Κάρολος Μαρτέλος έστειλε τον Βίλιμπρορντ, επίσκοπο της Ουτρέχτης, τον επιλεγόμενο απόστολο των Φριζιανών να τους προσηλυτίσει στον χριστιανισμό, υποστήριξε έντονα και τον Βίνφριντ τον αργότερα απόστολο των Γερμανών [[Άγιος Βονιφάτιος|Άγιο Βονιφάτιο]]. Αυτή ήταν η τακτική του Καρόλου Μαρτέλου σε όλη την διάρκεια της ζωής του: να διορίζει βασιλείς, ενώ στην πραγματικότητα ασκούσε ο ίδιος την εξουσία. Τα επόμενα χρόνια (720–723) ασχολήθηκε με τους πολέμους με Γερμανικές φυλές που ενοχλούσαν το βασίλειο του όπως οι Βαυαροί και οι [[Αλαμαννοί]], σύμμαχος του ήταν ο βασιλιάς των Λομβαρδών [[Λιουτπράνδος]], κατάφερε τελικά να τους υποτάξει. Ο δούκας των Αλαμμανών δήλωσε την υποταγή του στους Φράγκους, ο ίδιος ο Κάρολος Μαρτέλος παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την κόρη του δούκα των Βαυαρών [[Σβάνχιλντ]]. Την περίοδο 725-728 βρέθηκε ξανά σε πόλεμο με τους Βαυαρούς, βάδισε εναντίον του δούκα των Αλαμαννών Λάντφριντ που ανεξαρτητοποιήθηκε και τον σκότωσε σε μάχη (730), ανάγκασε τους Αλαμαννούς να συνθηκολογήσουν χωρίς να ορίσει τον διάδοχο του Λάντφριντ. Με την νίκη αυτή ο Κάρολος Μαρτέλος μπόρεσε να υποτάξει την νότια [[Γερμανία]] με τον ίδιο τρόπο που υπέταξε την βόρεια το πρώτο έτος της βασιλείας του.
==Η μάχη της Τουλούζης==
|
