Κάρολος Μαρτέλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
τέλος σήμανσης |
|||
Γραμμή 1:
▲}}{{Infobox Royalty
|όνομα = Κάρολος Μαρτέλος
|χρώμα =
Γραμμή 62 ⟶ 60 :
Αναζητώντας έναν ισχυρό άντρα, οι ευγενείς της Αυστρασίας κάλεσαν τον Κάρολο Μαρτέλο που είχε δραπετεύσει από την φυλακή να τον αντικαταστήσει.<ref>https://www.newadvent.org/cathen/06238a.htm</ref> Την ίδια χρονιά ο βασιλιάς [[Δαγοβέρτος Γ΄]] πέθανε και οι Νευστριανοί ανακήρυξαν βασιλιά τον [[Χιλπέριχος Β΄|Χιλπέριχο Β΄]], γιο του [[Χιλδέριχος Β΄|Χιλδέριχου Β΄]]. Το 716, ο Χιλπέριχος Β΄ και ο Ραγεφρείδος συγκέντρωσαν στρατό για εκστρατεία στην Αυστρασία με στόχο να την αρπάξουν τα πλούτη των Πεπινιδών στην [[Κολωνία]]. Οι Νευστρασιανοί συμμάχησαν με μία άλλη δύναμη εισβολέων, υπό τον Ρέντμπαντ, ηγεμόνα των [[Φρίσιοι|Φρισίων]], και έδωσε μάχη με τον Κάρολο πλησίον της Κολωνίας, την οποία κρατούσε ακόμα η Πλεκτρούδη. Ο Κάρολος Μαρτέλος δεν πρόλαβε να συγκεντρώσει ή να προετοιμάσει στρατό με αναπόφευκτο αποτέλεσμα να ηττηθεί. Οι Φρίσιοι απώθησαν τον Κάρολο, ενώ ο Χιλπέριχος Β΄ και ο Μαγιορδόμος του πολιόρκησαν την Πλεκτρούδη στην Κολωνία, την ανάγκασαν να τους παραδώσει μεγάλο μέρος του θησαυρού του Πεπίνου προκειμένου να αποχωρήσουν.<ref>Costambeys, Marios; Matthew Innes & MacLean, Simon (2011) The Carolingian World, p. 43, Cambridge, GBR: Cambridge University Press</ref> Αυτή ήταν η μόνη ήττα στη σταδιοδρομία του Μαρτέλου.
[[Αρχείο:Carolus-Martell.jpg|thumb
Ο Κάρολος Μαρτέλος οπισθοχώρησε στους λόφους του Άιφελ για να συγκεντρώσει άντρες και να τους εκπαιδεύσει. Μετά από αυτό, τον Απρίλιο του 716, συνάντησε τον στρατό των νικητών ο οποίος επέστρεφε στη βάση του και του επιτέθηκε, αιφνιδιάζοντάς τον, μέσα στο μεσημέρι, την ώρα που ξεκουράζονταν. Ακολούθησε η Μάχη της Αμπλέβ στην οποία ο στρατός της Αυστρασίας χωρίστηκε και επιτέθηκε στον εχθρό σε πολλά διαφορετικά μέτωπα με αποτέλεσμα αυτός να τρομοκρατηθεί επειδή πίστευψε ότι βρήκε τεράστιο στρατό και να διασκορπιστεί. Οι περισσότεροι από τον στρατό της Νευστρίας υποχώρησαν πανικόβλητοι και ο Κάρολος Μαρτέλος συγκέντρωσε όλα τα λάφυρα που άφησαν οι αντίπαλοί του στο πεδίο της μάχης. Καθώς η φήμη του δέχθηκε σημαντική ώθηση από αυτή τη νίκη, ο Κάρολος άρισε να προσελκύει περισσότερους οπαδούς. Η μεγάλη νίκη στην Αμπλέβ θεωρείται από τους ιστορικούς ως το καθοριστικότερο σημείο της σταδιοδρομίας του.<ref>Paul., Fouracre (2000). The age of Charles Martel. Harlow, England: Longman. σ. 61</ref>
Γραμμή 74 ⟶ 72 :
===Πόλεμοι μεταξύ 718 και 732===
[[Αρχείο:Charles_Martel_bad.jpg|thumb
Μεταξύ του 718 και του 732, ο Κάρολος εξασφάλισε την εξουσία του με μία σειρά από νίκες. Έχοντας ενώσει κάτω από τα λάβαρά του τους Φράγκους, ήταν αποφασισμένος να τιμωρήσει τους [[Σάξονες]] που είχαν επιτεθεί στην Αυστρασία. Έτσι, στα τέλη του 718, λεηλάτησε την χώρα τους προς τις όχθες του [[Βέσερ|Βέζερ]], τη Λίπε και το [[Ρουρ]].<ref>Kurth, Godefroid. ''The Franks''. The Catholic Encyclopedia Vol. 6. New York: Robert Appleton Company, 1909</ref> Τους νίκησε στον Τευτοβούργιο Δρυμό, εξασφαλίζοντας έτσι το φραγικά σύνορα στο όνομα του βασιλιά Χλωτάριου.
Γραμμή 87 ⟶ 85 :
Την περίοδο 725-728 βρέθηκε ξανά σε πόλεμο με τους Βαυαρούς και, το 730, βάδισε εναντίον του δούκα των Αλαμαννών Λάντφριντ που είχε γίνει ανεξάρτητος, σκοτώνοντάς τον σε μάχη. Ανάγκασε τους Αλαμαννούς να αναγνωρίσουν την φραγκική επικυριαρχία χωρίς να ορίσει διάδοχο του Λάντφριντ. Με την νίκη αυτή ο Κάρολος Μαρτέλος μπόρεσε να υποτάξει την νότια [[Γερμανία]], με τον ίδιο τρόπο που υπέταξε την βόρεια στο πρώτα έτη της εξουσίας του.
==
Το 731, μετά τη νίκη του επί των Σαξόνων, ο Κάρολος έστρεψε την προσοχή του στον Νότο, εναντίον της [[Ακουιτανία (πρώην περιοχή)|Ακουιτανίας]]. Έτσι, πέρασε τον ποταμό Λουάρ, παραβιάζοντας τη συνθήκη με τον δούκα [[Εύδης ο Μέγας|Εύδη]]. Οι Φράγκοι λεηλάτησαν την Ακουιτανία δύο φορές και κατέλαβαν την [[Μπουρζ]], αν και την ανακατέλαβε ο Εύδης.
==Πόλεμοι από 732 έως 737==
Την περίοδο 732-735 ο Κάρολος Μαρτέλος αναδιοργάνωσε το [[Βασίλειο της Βουργουνδίας]], άλλαξε τους δούκες και τους κόμητες με δικούς του οπαδούς
▲Ο Κάρολος έτοιμος μετά από δεκάχρονη προετοιμασία έσπευσε να τους αντιμετωπίσει στην [[μάχη του Πουατιέ]] (ή ''μάχη της Τουρ'', όπως είναι επίσης γνωστή) στην περιοχή μεταξύ [[Πουατιέ]] και [[Τουρ]] που ακολούθησε (10 Οκτωβρίου 732). Η συντριβή των Αράβων ήταν τόσο μεγάλη που οριστικά διαλύθηκαν. Στην [[Μάχη του Πουατιέ (732)|Mάχη του Πουατιέ]] ο Κάρολος πήρε το παρατσούκλι ''"«Μαρτέλος»"'', δηλαδή ''"«Σφυροκόπος»"'', από το ανελέητο σφυροκόπημα των εχθρών του. Όλοι οι μεγάλοι ιστορικοί όπως ο [[Έντουαρντ Γκίμπον]], υμνούν τον Κάρολο Μαρτέλο λόγω της μάχης του Πουατιέ σαν μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές προσωπικότητες που πέρασαν. Ήταν η αιτία να κοπεί οριστικά το κύμα του Αραβικού Ισλαμισμού που εκείνη την εποχή ήταν έτοιμο να κατακτήσει ολόκληρη την [[Ευρώπη]]. Η μάχη του Πουατιέ σταμάτησε οριστικά την πορεία τους, την καταγράφει ο [[Βέδας]] στο έργο του ''Εκκλησιαστικές ιστορίες'' αλλά την αγνοούν οι αραβικές πηγές.<ref>Christys, Ann (4 April 2019). "'Sons of Ishmael, Turn Back!'". In Esders, Stefan; Fox, Yaniv; Hen, Yitzhak; Sarti, Laury (eds.). Sons of Ishmael, Turn Back!. East and West in the Early Middle Ages (1 ed.). Cambridge University Press. σσ. 318–328</ref> Ο Κάρολος Μαρτέλος παρά τον θρίαμβο δεν μπόρεσε να αποκτήσει εξ΄ολοκλήρου τον έλεγχο στην Ακουιτανία, ο Εύδης παρέμεινε δούκας μέχρι τον θάνατο του (735).
Το 735, πέθανε ο Εύδης της Ακουιτανίας. Ο Κάρολος προσπάθησε να ενσωματώσει την Ακουιτανία στο βασίλειο των Φράγκων αλλά οι ευγενείς της περιοχής ανακήρυξαν νέο δούκα τον γιο του Εύδη, [[Χούναλντ Α΄]]. Ο Κάρολος και ο Χούναλντ αποδέχθηκαν τελικά τη νέα κατάσταση.
==Τελευτία χρόνια (737-741)==
▲Την περίοδο 732-735 ο Κάρολος Μαρτέλος αναδιοργάνωσε το [[Βασίλειο της Βουργουνδίας]], άλλαξε τους δούκες και τους κόμητες με δικούς του οπαδούς, με τον τρόπο αυτό απέκτησε τον πλήρη έλεγχο. Μετά από επανάσταση του δούκα Μπούμπο της Φρισίας εισέβαλε στην μέση Φρισία (734) και σκότωσε τον δούκα στην ''"μάχη του Μπόαρν"''. Ο Κάρολος Μαρτέλος κατέστρεψε όλα τα παγανιστικά είδωλα των Φρισίων, η ειρήνη επέστρεψε στην περιοχή και διατηρήθηκε είκοσι χρόνια. Ο Εύδης της Ακουιτανίας πέθανε (735), ο Κάρολος προσπάθησε να ενσωματώσει την Ακουιτανία στο βασίλειο των Φράγκων αλλά οι ευγενείς της περιοχής επαναστάτησαν και ανακήρυξαν νέο δούκα τον γιο του Εύδη [[Χούναλντ Α΄]], ο Κάρολος αναγκάστηκε να τον αναγνωρίσει.
[[Αρχείο:Charles Martel Saint Denis.jpg|thumb
Την εποχή που βρισκόταν σε εκστρατεία στην Προβηγκία και την Σεπτιμανία (737) πέθανε ο Θευδέριχος Δ΄
[[Σάλτσμπουργκ]], [[Ρέγκενσμπουργκ]], [[Φράιζινγκ]] και [[Πάσσαου]], και έδωσε στον Βονιφάτιο όλη την μητροπολιτική περιοχή ανατολικά του [[Ρήνος|Ρήνου]] με έδρα το [[Μάιντς]]. Ο Βονιφάτιος βρισκόταν από το 723 υπό την προστασία του Καρόλου Μαρτέλου. Χωρίς αυτή την προστασία, όπως εξήγησε ο Βονιφάτιος στον φίλο του Ντάνιελ του Γουίντσεστερ, δεν μπορούσε να ελέγξει την Εκκλησία του, να υπερασπιστεί τον κλήρο και να αποτρέψει την ειδωλολατρεία.
Ο [[Πάπας Γρηγόριος Γ΄]] ζήτησε την βοήθεια του Καρόλου εναντίον του Λιουτπράνδου (739) αλλά εκείνος αρνήθηκε να πολεμήσει τον παλιό του σύμμαχο. Η πρόταση αυτή του πάπα δείχνει πως αυξήθηκε κατακόρυφα η εκτίμηση του Καρόλου Μαρτέλου από την εποχή που απειλήθηκε με αφορισμό. Αυτό άνοιξε τον δρόμο στον γιο του και τον εγγονό του για επέμβουν στην [[Ιταλική χερσόνησος|Ιταλική χερσόνησο]].
▲[[Αρχείο:Charles Martel Saint Denis.jpg|thumb|right|400px|Λεπτομέρεια από τον τάφο του Καρόλου Μαρτέλου]]
▲Την εποχή που βρισκόταν σε εκστρατεία στην Προβηγκία και την Σεπτιμανία (737) πέθανε ο Θευδέριχος Δ΄, ο Κάρολος Μαρτέλος που ήταν Μαγιορδόμος όλων των Φράγκων δεν διόρισε νέο βασιλιά ως διάδοχο, ο θρόνος παρέμεινε κενός μέχρι τον θάνατο του Καρόλου. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του Καρόλου Μαρτέλου ήταν ειρηνικά, συγκάλεσε Σύνοδο (738) και ζήτησε από τους Σάξονες της Βεστφαλίας να υποταχθούν και να πληρώσουν φόρο, την επόμενη χρονιά (739) υπέταξε μια εξέγερση στην Προβηγκία. Την ειρηνική περίοδο ο Κάρολος προσπάθησε να επιβάλλει την Φραγκική εκκλησία, δημιούργησε τέσσερις επισκοπές σε
== Θάνατος και διαδοχή ==
Οι περιοχές της Μαγιορδομίας του μοιράστηκαν στους γιους του. Ο μεγαλύτερος Καρλομάν πήρε την Αυστρασία, την Αλαμμανία και την [[Θουριγγία]], ο μικρότερος Πεπίνος πήρε την Νευστρία, την Βουργουνδία, την [[Προβηγκία]], το [[Μετς (Γαλλία)|Μετς]] και το [[Τριρ]]. Ο Γκρίφο πήρε και αυτός μετρικά εδάφη αλλά αργότερα, λίγο πριν τον θάνατο του πατέρα του.<ref>Riche, Pierre (1993) The Carolingians: A Family Who Forged Europe, [Michael Idomir Allen, transl.], Philadelphia, PA, USA: University of Pennsylvania Press</ref>▼
Ο Κάρολος Μαρτέλος πέθανε στο [[Αιν (Ω-ντε-Φρανς)|Αιν]] στην [[Πικαρδία]] (22 Οκτωβρίου 741) και τάφηκε στην [[Βασιλική Σαιν-Ντενί]] στο [[Παρίσι]].<ref>http://www.saint-denis-basilique.fr/en/Explore/History-of-the-monument</ref>
▲Οι περιοχές της Μαγιορδομίας του μοιράστηκαν στους γιους του. Ο μεγαλύτερος Καρλομάν πήρε την Αυστρασία, την Αλαμμανία και την [[Θουριγγία]], ο μικρότερος Πεπίνος πήρε την Νευστρία, την Βουργουνδία, την [[Προβηγκία]], το [[Μετς (Γαλλία)|Μετς]] και το [[Τριρ]]. Ο Γκρίφο πήρε και αυτός μετρικά εδάφη αλλά αργότερα, λίγο πριν τον θάνατο του πατέρα του.<ref>Riche, Pierre (1993) The Carolingians: A Family Who Forged Europe, [Michael Idomir Allen, transl.], Philadelphia, PA, USA: University of Pennsylvania Press</ref> Οι περισσότεροι ιστορικοί γράφουν ότι ο Κάρολος Μαρτέλος άνοιξε πρώτος τον δρόμο στον γιο του να στεφτεί πρώτος βασιλιάς των Φράγκων από την δυναστεία του (751) και ο εγγονός του Καρλομάγνος αυτοκράτορας (800). Ο Πολ Φουράκρε ωστόσο γράφει ότι ήταν ''«ο σημαντικότερος στρατιωτικός ηγέτης στην Φραγκία αλλά άφησε το έργο του ημιτελές»''.<ref>Paul Fouracre, 'Writing about Charles Martel', in Law, Laity and Solidarities: essays in honour of Susan Reynolds, ed. Pauline Stafford et al. (Manchester, 2001), σσ. 12-26</ref>
{{Commonscat|Charles Martel}}
| |||