Ντον Τζοβάννι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σκηνή 5 - ''Το Δωμάτιο του Ντον Τζιοβάνι''{{listen|type=music|help=no|filename=W. A. Mozart - Don Giovanni - Act 2 - 39. Don Giovanni, a cenar teco (Krips).flac|title="Ντον Τζοβάννι! Με προσκάλεσες να δειπνήσω μαζί σου"|description=[[Κρατική όπερα της Βιέννης]] (1955)}}Ο Ντον Τζοβάννι απολαμβάνει την πολυτέλεια ενός μεγάλου γεύματος, που σερβίρει ο Λεπορέλο, υπό τη μουσική συνοδεία μιας ορχήστρας που παίζει κομμάτια από δημοφιλείς όπερες (στα τέλη του 18ου αιώνα): "O quanto un sì bel giubilo" από την όπερα ''Una cosa rara'' (1786, Ένα Σπάνιο Πράγμα) του Βισέντε Μαρτίν ι Σολέρ, "Come un agnello" από την όπερα ''Fra i due litiganti il terzo gode'' (1782, Οι δύο τσακώνονται και ο τρίτος διασκεδάζει) του Τζιουζέπε Σάρτι και, τέλος, "Non più andrai" (Εδώ σταματάς) από την όπερα ''[[Οι Γάμοι του Φίγκαρο]]'' (1786) του Μότσαρτ. Ο Λεπορέλο παραπονιέται ότι έχει βαρεθεί να ακούει την ίδια άρια του Μότσαρτ παντού και συνέχεια.<ref>{{Harvnb|Freeman|2013}}, points out that the purpose of excerpting music from other composer's operas is an assertion of superiority – and a highly effective one. The impact of Mozart's music after hearing insipid examples by other composers' work is striking indeed. The dialogue that accompanies this vignette does not appear in the libretto published for the first performance, thus the idea was almost certainly Mozart's, and he must have written the lines of text himself.</ref> (Φινάλε "Già la mensa preparata" – "Το τραπέζι είναι έτοιμο"). Η Ντόνα Ελβίρα μπαίνει, λέγοντας ότι δεν αισθάνεται πια απέχθεια για τον Ντον Τζοβάννι, μόνο λύπη. ("L'ultima prova dell'amor mio" – "Η ύστατη απόδειξη της αγάπης μου"). Ο Ντον Τζοβάννι, έκπληκτος, την ρωτά τι θέλει και αυτή τον ικετεύει να αλλάξει τη ζωή του. Ο Ντον Τζοβάννι την πειράζει και στρέφει το βλέμμα του αλλού, εγκωμιάζοντας το κρασί και τις γυναίκες ως "στήριγμα και δόξα της ανθρωπότητας" ("sostegno e gloria d'humanità").