|
| λεζάντα = Εξώφυλλο, σύγχρονης έκδοσης, από τις Εκδόσεις Καζαντζάκη.
}}
Η '''Ασκητική''' ('''''Salvatores dei''''', ''Οι Σωτήρες του Θεού'') είναι βιβλίο του Έλληνα συγγραφέα, [[Νίκος Καζαντζάκης|Νίκου Καζαντζάκη]], με στοχαστικό περιεχόμενο. Η συγγραφή του ξεκίνησε το 1922 και τελείωσε το 1923, αλλά εκδόθηκεη πρώτη έκδοση έγινε το 1927, από το αθηναϊκό περιοδικό [[Αναγέννηση (περιοδικό)|Αναγέννηση]]. Στο έργο υπήρξαν διάφορες αναθεωρήσεις έως και το 1945, οπότε και εμφανίζεται ολοκληρωμένο. Πλέον, κυκλοφορεί από τις ''Εκδόσεις Καζαντζάκη''. Το βιβλίο αυτό θεωρείται ως ένα από τα δημοφιλέστερα του Έλληνα συγγραφέα, μεέχοντας πολλές μεταφράσειςκυκλοφορήσει και στο εξωτερικό με πολλές μεταφράσεις.<ref>{{cite web|author = biblionet|title = Ασκητική|url =https://www.biblionet.gr/titleinfo/?titleid=19847|accessdate = 2015-09-24}}</ref>
Στο έργο αυτό, συναντάται η γνωστή φράση του συγγραφέα, η οποία αναγράφεται και στον τάφο του:<ref>{{cite web|author = Crete.Tournet|title = Τάφος του Νίκου Καζαντζάκη στο Ηράκλειο|url = http://www.crete.tournet.gr/el/component/content/article/1868-nikos-kazantzakiss-grave-in-iraklion|accessdate = 2015-09-24}}</ref> ''«Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούµαι τίποτα, [...], είµαι λεύτερος.»''
==ΙστορίαΙστορικό συγγραφής==
Στις 9 Αυγούστου του 1922, ο [[Νίκος Καζαντζάκης]], γράφει γράμμα,επιστολή στην πρώτη σύζυγό του, Γαλάτεια, για το πόσο βιάζεται να τυπώσει ό,τιτα είχεμέχρι γράψειτότε γραπτά του, ώστε να αφιερωθεί σε κάτι καινούριο που μόλις είχε συλλάβει ως ιδέα:<ref name="tp">{{cite web|author = Αλέξανδρος Στεργιόπουλος|title = Πριν τη λευκή σελίδα "Ασκητική", του Νίκου Καζαντζάκη|url = http://www.toperiodiko.gr/%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BD-%CF%84%CE%B7-%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%AF%CE%BA/#.VgPI3svtlBc|publisher = Το περιοδικό|date = 2014-07-31|accessdate = 2015-09-24}}</ref>''«Βιάζομαι να τυπώσω ό,τι έχω γράψει ως τώρα για να μπορώ να δοθώ όλος σε ένα νέο έργο, καθαρά θεολογικό μου. Έχω ήδη διαγράψει το σκελετό του και θα’ ναι πολύ δύσκολο».'' Ο συγγραφέας άρχισε το 1922 τη συγγραφή του κειμένου το 1922, στη [[Βιέννη]], και την ολοκλήρωσε τέλη του ίδιου έτους και αρχές του 1923 στο [[Βερολίνο]].<ref name="kath">{{cite web|author = Πατροκλου Σταυρου|title = Η «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη|url = http://www.kathimerini.gr/226238/article/politismos/arxeio-politismoy/h-askhtikh-toy-nikoy-kazantzakh|publisher = Καθημερινή|date = 2005-08-23|accessdate = 2014-05-24}}</ref>
Μεταξύ 4 Δεκεμβρίου 1922 και 20 Ιανουαρίου 1923, ο συγγραφέας, στέλνει ένα νέο γράμμα στη Γαλάτεια:<ref name="tp"/> ''«Άρχισα τώρα ένα καινούργιο βιβλίο. Ασκητική. Μα όταν αφήνω την πέννα, θλίψη, δε χωρώ σε όλα τούτα τα αλφαβητικά στοιχεία που αραδιάζω». Και συνεχίζει: «Γράφω τώρα την Ασκητική, ένα βιβλίο ''mytique'', όπου διαγράφω τη μέθοδο ν’ ανέβει η ψυχή από κύκλο σε κύκλο ωσότου φτάσει στην ανώτατη Επαφή. Είναι πέντε κύκλοι: Εγώ, ανθρωπότητα, Γης, Σύμπαντο, Θεός. Πώς ν’ ανέβουμε όλα τούτα τα σκαλοπάτια κι όταν φτάσομε στο ανώτατο να ζήσομε όλους τους προηγούμενους κύκλους. Το γράφω επίτηδες χωρίς ποίηση, με στεγνή, επιταχτική φόρμα».''
Αφού έγινε η πρώτη ολοκλήρωση της ''Ασκητικής'', ο Καζαντζάκης έψαχνεαναζήτησε, για μία πενταετία, εκδοτική για το σύγγραμμά του. ΠαρόλαΟ αυτά,συγγραφέας οσυνήθιζε Καζαντζάκης,να ανκάνει διορθώσεις στα έργα του μετά την πρώτη τους κυκλοφορία και ήξερεέτσι γνώριζε πως το κείμενο δεν είναι ολοκληρωμένο, όμως ήθελε οπωσδήποτε, έστω κι έτσι, να το δει τυπωμένο. Ο συγγραφέας συνήθιζε τις μελλοντικές διορθώσεις. Πριν, λοιπόν, γίνει η πρώτη έκδοση του κειμένου, ο Καζαντζάκης έστειλε γράμμα στον στενό φίλο και συνεργάτη του, [[Παντελής Πρεβελάκης|Παντελή Πρεβελάκη]], την 1η Αυγούστου 1927, αναφέροντάς του το πόσο αδημονεί να δει τυπωμένο το έργο του:<ref name="kath"/> ''«Ειδικά για την Ασκητική, που αγαπώ εξαιρετικά, λέω τούτο: Ας τυπωθεί τώρα στην Αναγέννηση, ας τη δω πρώτα σε μια κακή έκδοση, και τότε κάνω μερικές διορθώσεις που χρειάζουνται -μερικά πράματα επαναλαβαίνουνται συχνά, η διάταξη έχει έλλειψες κ.λπ... Και τότε την εκδίδομε, όπως τη θέμε, δηλαδή, όπως λέτε».''
Έτσι το έργο κυκλοφόρησεπρωτοκυκλοφόρησε το Φθινόπωρο του 1927 στο περιοδικό ''[[Αναγέννηση (περιοδικό)|Αναγέννηση]]'' το Φθινόπωρο του 1927, του [[Δημήτρης Γληνός|Δημήτρη Γληνού]]. Ο πρωτότυπος τίτλος ήταν ''«Salvatores Dei»'', δηλαδή ''Οι Σωτήρες του Θεού'', με τον υπότιτλο ''«Ασκητική»''. Μετά από αυτήαυτήν την έκδοση ο Καζαντζάκης συνέχισε τις διορθώσεις, μέχρι που τον Δεκέμβριο του 1945 εξεδόθηεκδόθηκε η τελική μορφή της ''Ασκητικής'' του, με την προσθήκη του νέου κεφαλαίου: ''«Η Σιγή»''.<ref name="tp"/>
==Αποτίμηση==
Στην Ασκητική είναι εμφανείς οι επιρροές των φιλοσόφων [[Νίτσε]], [[Μπερξόν]] και [[Χέγκελ]]. Ταυτόχρονα εκφράζεται η προσπάθεια του Καζαντζάκη να αποδείξει, ότι η ανθρωπιά συνίσταται στην ανακάλυψη ενός Θεού, εντός του κάθε ανθρώπου, ενός Θεού που αντιπροσωπεύει την προσωπική ανεξαρτησία. Μέσα από την ''Ασκητική'' ορίζονται οι έννοιες, που βοηθούν τον άνθρωπο να ανέλθει στην κλίμακα των ηθικών αξιών και καταδεικνύεται, με ποιους τρόπους μπορούν οι άνθρωποι να αγωνιστούν για να δημιουργήσουν κάτι καινούριο, την ώρα που το παλιό καταρρέει.<ref>[http://ikee.lib.auth.gr/record/293064/?ln=el Θωμάς Καραγκιοζόπουλος, ''Φιλολογικές και φιλοσοφικές διαστάσεις της «Ασκητικής» του Νίκου Καζαντζάκη'', Μεταπτυχιακή Εργασία, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Φιλοσοφική Σχολή, Θεσσαλονίκη 2017.]</ref>
==Παραπομπές==
|
