Φασματοσκοπία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1802 ο [[Βόλλαστον]] εξετάζοντας το ηλιακό φάσμα λεπτομερέστερα παρατήρησε πλήθος σκοτεινών παράλληλων ραβδώσεων. Το 1814 ο [[Ιωσήφ Φραουνχόφερ]] μελέτησε τις ραβδώσεις αυτές και σύγκρινε διάφορα φάσματα με του ηλιακού. Έκτοτε οι ραβδώσεις αυτές του ηλιακού φάσματος φέρονται ως ''<u>ραβδώσεις Φραουνχόφερ</u>''.<br />

Μερικές εξ αυτών είναι λεπτότατες και άλλες εντονότερες ενώ η όψη και η διάταξη αυτών είναι ανεξάρτητες της ύλης και της διαθλαστικής γωνίας του πρίσματος. Την εξήγηση των ραβδώσεων έδωσε το [[1859]] ο [[Γκούσταβ Κίρχοφ|Κίρχοφ]] που διαπίστωσε πως αυτές οφείλονται στην ύπαρξη διάπυρων αερίων στοιχείων στον Ήλιο, όπως [[Νάτριο|νατρίου]], (ραβδώσεις D), [[Κάλιο|καλίου]] (ραβδώσεις A-B), [[Σίδηρος|σιδήρου]] κ.λπ. Η διαπίστωση όμως αυτή ήταν αρκετή για την γένεση της <u>φασματοσκοπικής χημικής ανάλυσης</u>.