Γαλλοπρωσικός Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 53:
 
==Αιτίες==
Οι αιτίες του γαλλοπρωσικού πολέμου είναι βαθιά ριζωμένες στα γεγονότα γύρω από τη βαθμιαία πρόοδο της διαδικασίας ένωσης των γερμανικών κρατιδίων υπό τον [[Όττο φον Μπίσμαρκ]]. Στα μέσα του [[Αυστροπρωσικός Πόλεμος|αυστροπρωσικούΑυστροπρωσικού πολέμου του 1866]], η αυτοκράτειρα της Γαλλίας [[Ευγενία ντε Μοντίχο|Ευγενία]], ο υπουργός Εξωτερικών Ντρουίν ντε Λυί και ο υπουργός Πολέμου Ζακ Λουί Ραντόν, ανησυχούσαν ότι μια πρωσική νίκη ίσως έθετε σε κίνδυνο τη θέση της Γαλλίας ως κυρίαρχης δύναμης στην [[Ευρώπη]], που είχε κερδίσει μετά το [[Δεύτερος Ιταλικός Πόλεμος της Ανεξαρτησίας|γαλλοαυστριακόΓαλλοαυστριακό πόλεμο του 1859]]. Ως εκ τούτου, πίεσαν, ανεπιτυχώς όμως, τον [[Ναπολέων Γ΄|Ναπολέοντα Γ']] να μεσολαβήσει με επιστράτευση και κινητοποίηση του γαλλικού στρατού στα ανατολικά σύνορα της Γαλλίας, ενώ ο κύριος όγκος των πρωσικών στρατιών είχε εμπλακεί στη [[Βοημία]], ως προειδοποίηση ότι καμία εδαφική αλλαγή θα ελάμβανε χώρα στα γερμανικά εδάφη χωρίς την πρότερη συμβουλή και γνώμη της Γαλλίας.
 
Ως αποτέλεσμα της προσάρτησης από τους Πρώσους αρκετών γερμανικών κρατιδίων που είχαν συνταχθεί με την Αυστρία κατά τον πόλεμο του 1866 και το σχηματισμό της Βόρειας Γερμανικής Συνομοσπονδίας υπό την αιγίδα της Πρωσίας, η γαλλική κοινή γνώμη δυσαρεστήθηκε και απαιτούσε πλέον πιο σκληρή στάση καθώς και εδαφικές παραχωρήσεις ως αποζημίωση. Έτσι, ο [[Ναπολέων Γ΄|Ναπολέων Γ']] απαίτησε από την Πρωσία την επιστροφή της χώρας του στα σύνορα του 1814, με την προσάρτηση του [[Λουξεμβούργο|Λουξεμβούργου]], του μεγαλύτερου τμήματος της περιοχής του [[Σάαρλαντ|Σάαρ]], καθώς και του [[Βασίλειο της Βαυαρίας|βαυαρικού]] [[Άνω Παλατινάτο|Παλατινάτου]]. Ο Μπίσμαρκ αρνήθηκε στεγνά σε αυτό που αποκαλούσε περιφρονητικά ως γαλλική "πολιτική των πουρμπουάρ" και κατόπιν μετέφερε τις έγγραφες εδαφικές απαιτήσεις του Ναπολέοντος Γ' στο [[Βασίλειο της Βαυαρίας]] και τα άλλα νότια γερμανικά κρατίδια της [[Βασίλειο της Βυρτεμβέργης|Βυρτεμβέργης]], Βάδης και Έσσης-Ντάρμστατ, γεγονός που οδήγησε στην επίσπευση της σύναψης αμυντικών συμμαχιών με αυτά. Η Γαλλία είχε στιβαρά αντιταχθεί σε οποιαδήποτε περαιτέρω συμμαχία γερμανικών κρατιδίων, που θα είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική στρατιωτική ενίσχυση της Πρωσίας.