Χριστιανισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ως τον 12ο αιώνα, το βιβλίο των Ιουδαίων Τόρα, ασκούσε κριτική στον Χριστιανισμό για ειδωλολατρεία, καθώς οι Χριστιανοί απέδιδαν θεότητα στον Ιησού ο οποίος είχε φυσικά σώμα.<ref>''A Dictionary Of Jewish-Christian Relations'' by Edward Kessler, Neil Wenborn 2005 {{ISBN|0-521-82692-6}} page 168</ref> Τον 19ο αιώνα, ο [[Φρίντριχ Νίτσε|Νίτσε]] ξεκίνησε να γράφει μια σειρά από πολεμικά βιβλία για τις «αφύσικες» διδαχές του Χριστιανισμού (π.χ. την σεξουαλική αποχή) και συνέχισε την κριτική του ως το τέλος της ζωής του.<ref>''The Cambridge Companion to Nietzsche'' by Bernd Magnus, Kathleen Marie Higgins 1996 {{ISBN|0-521-36767-0}} pages&nbsp;90–93</ref> Τον 20ο αιώνα, ο φιλόσοφος [[Μπέρτραντ Ράσελ]] εξέφρασε την κριτική του στον Χριστιανισμό με το έργο ''[[Γιατί δεν είμαι Χριστιανός]]'' βασίζοντας την κριτική του σε λογικά επιχειρήματα.<ref>''Russell on Religion: Selections from the Writings of Bertrand Russell'' by Bertrand Russell, Stefan Andersson and Louis Greenspan 1999 {{ISBN|0-415-18091-0}} pages&nbsp;77–87</ref>

 

 

Η Χριστιανική απολογητική στοχεύει να διατηρήσει μια λογική βάση για τον Χριστιανισμό. Η χριστιανική απολογητική έχει πάρει διάφορες μορφές κατά τους αιώνες, ξεκινώντας από τον Απόστολο Παύλο. Ο [[Θωμάς Ακινάτης]] παρουσίασε πέντε επιχειρήματα για την ύπαρξη του θεού στο έργο του ''Summa Theologica''<ref>{{cite book|last=Dulles|first=Avery Robert Cardinal|title=A History of Apologetics|year=2005|publisher=Ignatius Press|location=San Francisco|isbn=0-89870-933-4|page=120}}</ref><ref>{{cite book|title=Classical Readings in Christian Apologetics|year=1983|publisher=Zondervan|location=Grand Rapids|isbn=0-310-45641-X|editor=L Russ Bush|page=275}}</ref> Ο διάσημος απολογιτής G. K. Chesterton, έγραψε στις αρχές του 20ου αιώνα για τα πλεονεκτήματα της θρησκείας και συγκεκριμένα του Χριστιανισμού. Γνωστός για την χρήση των παραδόξων, ο Chesterton ισχυρίστηκε πως ενώ ο Χριστιανισμός έχει τα περισσότερα μυστήρια, είναι η πιο πρακτική θρησκεία.<ref>(http://www.chesterton.org/why-i-believe-in-christianity/)</ref><ref>{{cite journal|author=Hauser, Chris (History major, Dartmouth College class of 2014)|date=Fall 2011|title=Faith and Paradox: G.K. Chesterton's Philosophy of Christian Paradox|journal=[[Dartmouth College publications#The Dartmouth Apologia|The Dartmouth Apologia: A Journal of Christian Thought]]|volume=6|issue=1|pages=16–20|url=http://issuu.com/apologia/docs/apol11sv25|accessdate=29 March 2015}}</ref> Ο φυσικός και ιερέας John Polkinghorne, στο έργο του (μαζί με άλλους) ''Ερωτήσεις για την Αλήθεια'' (Questions of Truth) συζητά την [[σχέση θρησκείας και επιστήμης]], στο οποίο υπάρχει ο ισχυρισμός πως η διαστολή του σύμπαντος κατά την θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης (big bang) είναι απόδειξη της ύπαρξης του Θεού.<ref name="Howson2011">{{cite book|last=Howson|first=Colin|title=Objecting to God|url=https://archive.org/details/objectingtogod00hows|date=28 July 2011|publisher=Cambridge University Press|isbn=9781139498562|page=[https://archive.org/details/objectingtogod00hows/page/n104 92]|quote=Nor is the agreement coincidental, according to a substantial constituency of religious apologists, who regard the inflationary Big Bang model as direct evidence for God. John Lennox, a mathematician at the University of Oxford, tells us that 'even if the non-believers don't like it, the Big Bang fits in exactly with the Christian narrative of creation'. ... William Lane Craig is another who claims that the Biblical account is corroborated by Big Bang cosmology. Lane Craig also claims that there is a prior ''proof'' that there is a God who created this universe.}}</ref>