Ανάκτορα Σενμπρούν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα '''Ανάκτορα Σενμπρούν''' (''Schloss Schönbrunn'') είναι από τα σημαντικότερα και ιστορικότερα ανάκτορα της Ευρώπης. Αποτελούσαν τα θερινά ανάκτορα των [[Αψβούργοι|Αψβούργων]] από τον [[18ος αιώνας|18ο αιώνα]] έως το 1918 και βρίσκονται στην [[Βιέννη]], της οποίας και αποτελούν σήμερα σπουδαίο τουριστικό πόλο έλξης με 6,7 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως. Τόσο το κτιριακό συγκρότημα, όσο και οι [[κήπος|κήποι]] έμπροσθεν αυτού, μαρτυρούν την αλλοτινή αίγλη της [[Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία|Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας]].

Αρχικά το Σενμπρούν ήταν ένα μικρό κτίσμα, που δημιουργήθηκε το 1570 ως βασιλικό κυνηγετικό περίπτερο (Jagdschloss) από τον [[Μαξιμιλιανός Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Μαξιμιλιανό Β΄]], ενώ ο γιός του, aytokr;atoraw [[Ματθίας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Αυτοκράτορας Ματθίας]] φρόντισε το 1612 για την επέκτασή του και λέγεται πως ήταν αυτός, που του χάρισε τη σημερινή του ονομασία. Το κτίσμα εκείνο καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό κατά τη [[Δεύτερη πολιορκία της Βιέννης]] από τους ΤούρκουςΟθωμανούς το 1683.<br />

Η κατασκευή ανακτόρου στη θέση τουαυτή άρχισε από τον αυτοκράτορα [[Λεοπόλδος Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Αυτοκράτορα Λεοπόλδο Α΄]], που έδωσε την εντολή στον αρχιτέκτονα JohannΓιόχαν-Μπέρνχαρντ BernhardΦίσερ Fischerφον von ErlachΈρλαχ να σχεδιάσει ένα νέο παλάτι, το οποίο προόριζε για τον γιο του, [[Ιωσήφ Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ιωσήφ Α΄]]. Το πρώτο προσχέδιο στο πρότυπο των [[Βερσαλλίες (παλάτι)|Βερσαλλιών]] ήταν ουτοπικό και δαπανηρό, οπότε του δόθηκε εντολή για δεύτερο σχέδιo, ενός μικρότερου ανακτόρου. Η κατασκευή άρχισε το 1696, πλην όμως δεν ολοκληρώθηκε λόγω του θανάτου του Αυτοκράτορααυτοκράτορα Ιωσήφ Α΄ το 1711.<br />

Τελικά το ημιτελές Σενμπρούν έγινε δώρο του αυτοκράτορα [[Κάρολος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Αυτοκράτορα Καρόλου ΣΤ΄]] στηστην κόρη του [[Μαρία Θηρεσία]], η οποία έδωσε εντολή συνέχισης των εργασιών στον αρχιτέκτονα Νικολό ΠακάσσιΠακάσι (Nicolo Pacassi). Ο ΠακάσσιΠακάσι προχώρησε σε πλήρη αναδόμηση του ανακτόρου σε στυλρυθμό [[ροκοκό]] και πάνωεπάνω σε εντελώς νέα σχέδια, με την κατασκευή να διαρκεί από το 1743 ως το 1749, ενώ έκτισε και το ανακτορικόΑνακτορικό Θέατρο θέατροΣενμπρούν (Schlosstheater Schönbrunn), όπου μετέπειτα παρουσίασαν έργα τους σημαντικοί συνθέτες, όπως ο [[Γιόζεφ Χάυντν|Χάυντν]] και ο [[Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ|Μότσαρτ]]. Η Μαρία Θηρεσία χρησιμοποιούσε το Σενμπρούν ως θερινή αυτοκρατορική κατοικία.

Κατά την κατάληψη του Σενμπρούν από τους Γάλλους (1805-1809), το ανάκτορο αποτέλεσε την έδρα του στραταρχείου του [[Ναπολέων Α΄ της Γαλλίας|Μεγάλου Ναπολέοντα]] όταν στις [[14 Οκτωβρίου]] του 1809 υπεγράφη σε αυτό η ομώνυμη [[Συνθήκη του Σενμπρούν (1809)|συνθήκη ειρήνης]]. Κατά τον ύστερο 19ο αιώνα το Σενμπρούν συνδέθηκε με τον αυτοκράτορα [[Φραγκίσκος Ιωσήφ|Φραγκίσκο Ιωσήφ]], ο οποίος γεννήθηκε εκεί, έζησε όλη του τη ζωή εκεί και πέθανε μέσα στο ίδιο του το υπνοδωμάτιο το 1916. Κατά τη διάρκεια των 68 ετών που βασίλεψε, το ανάκτορο Σενμπρούν αποτέλεσε ένα ''Gesamtkunstwerk'' (συνολικόΣυνολικό έργο τέχνης), [[αρχιτεκτονική]]ς, [[γλυπτική]]ς και εσωτερικής τοιχογραφίας, στοιχεία τα οποία το χαρακτήριζαν.

Το ανάκτορο Σενμπρούν μετά την ολοκλήρωσή του ήταν για την εποχή του το μεγαλύτερο αυτοκρατορικό μέγαρο της χώρας. Κτίσθηκε στην αριστερή όχθη του [[Δούναβης|Δούναβη]], απέναντι σε λόφο όπου δεσπόζει η μεγάλη αψίδα του θριάμβου, η λεγόμενη ''Γκλοριέτα''. ΠρόκειταιΤο ανάκτορο πρόκειται για τριώροφο κεραμοσκεπές περιμετρικό οικοδόμημα σε σχήμα [[Παραλληλόγραμμο|παραλληλογράμμου]] με μεγάλο εσωτερικό αίθριο χώρο (αυλή), χωρίς πυργώσεις. Από την πίσω πλευρά εκτείνεται αμφίπλευρα, -κατά ένα επίπεδο χαμηλότερα- μια ισόγεια, επίσης περιμετρική οικοδομή μεγαλύτερη σε μήκος τουτού κυρίως μεγάρου. Στο κέντρο της πρόσθιας όψης, όπου βρίσκεται και η μεγάλη είσοδος, υψώνεται μεγάλο υπερυψωμένο επτάψιδο πρόστυλο χωρίς [[αέτωμα]], θριαμβικής μορφής, στο οποίο καταλήγουν οι δύο μαρμάρινες ημικυκλικές σκάλες.

Το ανάκτορο Σενμπρούν αριθμεί συνολικά 1.441 δωμάτια, εκτός των 139 μαγειρείων που περιλαμβάνονται σ΄σε αυτό. Ένα μέρος του χώρου εξυπηρετούσε τη μόνιμη αυτοκρατορική φρουρά, τους ανώτατους διπλωμάτες, καθώς και πολιτικούς και στρατιωτικούς που διέμεναν σ΄σε αυτό. Τα αυτοκρατορικά όμως ενδιαιτήματα ήταν τα πλέον περίκομψα επιπλωμένα, η δε μεγάλη εσωτερική στοά επί της πλευράς της πρόσοψης είναι εξ ολοκλήρου τοιχογραφημένη από τον Γκουλιέλμι. Οι λεγόμενες "σινικές αίθουσες", η "αίθουσα του θρόνου" και των "υποδοχών" κοσμούνται με [[Ζωγραφική|ζωγραφικούς πίνακες]] του Μάρτιν φαν Μάιτενς (Martin van Meytens). Η "γεβιλιανή αίθουσα" χρησίμευσε ως κοιτώνας του [[Μέγας Ναπολέων|Μέγα Ναπολέοντα]] και μάλιστα στην ίδια κλίνη κατά παράδοξη σύμπτωση της μοίρας, στις 22 Ιουλίου του 1832 ο γιος του, Βασιλεύςβασιλιάς της Ρώμης και Δουξδούκας του Ράιχσταγκ, άφησε την τελευταία του πνοή.

Ο χώρος πέριξ του Ανακτόρου Σενμπρούν διαμορφώθηκε σε έναν τεράστιο κήπο, που χωρίζεται σε τέσσερα τεταρτημόρια με κέντρο το ανάκτορο. Τον κήπο αυτό σχεδίασε ο Ολλανδός αρχιτέκτονας Φαν Στεκχούεν κατά τον γαλλικό ρυθμό του 18ου αιώνα. Προ του ανακτόρου αναπτύσσονται κατά ζυγίαζεύγη, προς τον λόφο με τη Γκλοριέτα, περίφημοι [[Κήπος|ανθώνες]], εκατέρωθεν των οποίων έχουν ανεγερθεί 32 συνολικά μαρμάρινα [[Άγαλμα|αγάλματα]], (16 ανά πλευρά), έργα όλα του Μπάιερ. Ακριβώς επί του λόφου με τη Γκλοριέτα και έναντι του ανακτόρου έχει κατασκευαστεί η περίφημη δεξαμενή του Ποσειδώνα. Υπεράνω της δεξαμενής επί βράχου φέρεταιβρίσκεται όρθιος ο τριαινοφόρος [[Ποσειδώνας (μυθολογία)|Ποσειδώνας]], ενώ [[Ιπποπόταμος|ιπποπόταμοι]] και [[Τρίτωνας|Τρίτωνες]] συνθέτουν ένα περίφημο γλυπτό. Από τη δεξαμενή αυτή υδροδοτείται το ανάκτορο και όλος ο κήπος. Πέραν αυτών, καθένα τεταρτημόριο του κήπου στολίζεται με επιμέρους αγάλματα, ενώ στο κέντρο του καθενός φέρεταιυπάρχει μικρή δεξαμενή με πίδακα νερού. Ο χώρος πίσω από τον λόφο με τη Γκλοριέτα συνεχίζει με τον περίφημο "κήπο των φασιανών", όπου και υψώνεται αρχαίος ρωμαϊκός [[οβελίσκος]] και η επονομαζόμενη ωραίαΩραία κρήνη "Σένερ Μπρούνεν"Κρήνη (Schöner Brunnen), Σένερ Μπρούνεν) από την οποία και έλαβε το όνομα το ανάκτορο, ενώ ο χώρος συνεχίζει με τον ζωολογικό κήπο και το τεράστιο αυτοκρατορικό [[θερμοκήπιο]].