Φεντερασιόν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Όταν ξέσπασε ο Α' Παγκόσμιος πόλεμος η Φεντερασιόν τήρησε εξ αρχής ουδέτερη και αντιπολεμική τακτική. Επειδή επίσης η πλειοψηφία των μελών της ήταν Εβραίοι δεν δεσμεύονταν από τα πατριωτικά και εθνικιστικά συναισθήματα των Ελλήνων συντρόφων τους. Έτσι διαφωνούσαν με την πολιτική του Βενιζέλου και τον επεκτατικό εθνικισμό της Ελλάδας. Καθώς ανήκαν στην παράταξη των ουδετερόφιλων κλήθηκαν από τον [[Δημήτριος Γούναρης|Γούναρη]] να συνεργαστούν σε τοπικό επίπεδο σε Θεσσαλονίκη και Μακεδονία. Προσδοκώντας να έχει εκλογικά οφέλη η Φεντερασιόν δέχθηκε να συνεργαστεί με τον όρο οι Μπεναρόγιας και Γιονάς που ήταν ακόμα στην εξορία, θα απολύονταν μετά τις εκλογές και οι σοσιαλιστές βουλευτές που θα εκλέγονταν θα ασκούσαν ακώλυτα το κοινοβουλευτικό τους έργο.<ref>Γιώργος Λεονταρίτης, Το ελληνικό σοσιαλιστικό κίνημα κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, εκδ.Εξάντας, Αθήνα, 1978, σελ.69-70</ref>

Στα πλαίσια της ''Α' Πανελλαδικής Σοσιαλιστικής Συνδιάσκεψης'' που ανήλθε στην Αθήνα τον Απρίλιο του 1915 έγινε καταρχήν αποδεκτή η συνεργασία της Φεντερασιόν με την κυβέρνηση Γούναρη. Στις εκλογές του [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές Μαΐου 1915|του Μαΐου 1915]] εξελέγησαν δύο βουλευτές ο [[Αριστοτέλης Σίδερης]] και ο [[Αλβέρτος Κουριέλ]] με το ψηφοδέλτιο του κόμματος Γούναρη<ref>Gunnar Hering, Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα 1821-1936, τομ. Β, μτφρ. Θόδωρος Παρασκευόπουλος, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ.,Αθήνα, 2008,σελ. 970</ref>. Όπως σχολιάζει ο [[Γεώργιος Λεονταρίτης]], «Η εκλογική επιτυχία της Φεντερασιόν αντανακλούσε περισσότερο την αντιβενιζελική και αντιπολεμική θέση του εβραϊκού[...]στοιχείου της πόλης παρά γνήσια σοσιαλιστική δύναμη»<ref>Γιώργος Λεονταρίτης, Το ελληνικό σοσιαλιστικό κίνημα κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, εκδ.Εξάντας, Αθήνα, 1978, σελ.71</ref>

Όταν ο [[Ελευθέριος Βενιζέλος]] συγκρότησε [[Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1917|κυβέρνηση]] η Φεντερασιόν ζήτησε να μην αναγνωρίζουν οι σοσιαλιστές βουλευτές την τότε Βουλή ως αρμόδιο σώμα για την προετοιμασία της μελλοντικής εθνοσυνέλευσης, και να ζητήσουν τη διεξαγωγή εκλογών με το σύστημα της απλής αναλογικής.<ref>Γιώργος Λεονταρίτης, Το ελληνικό σοσιαλιστικό κίνημα κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, εκδ. Εξάντας, Αθήνα, 1978, σελ.101</ref>

Εν όψει της συγκρότησης της Τέταρτης Διασυμμαχικής Εργατικής και Σοσιαλιστικής Συνδιάσκεψης ο Βενιζέλος προσέγγισε τη Φεντερασιόν επειδή προωθούσε την ενοποίηση του διαιρεμένου σοσιαλιστικού κόμματος. Όμως μέλη της διατύπωσαν αντιρρήσεις κατά κάθε μορφής επαφών με την κυβέρνηση. Έθεσαν ως όρους πριν από κάθε επαφή, να υπάρχει ένα χρονικό περιθώριο συνεννόησης με τις άλλες σοσιαλιστικές ομάδες, να επιτραπεί η σύγκληση ενός Πανελλαδικού Σοσιαλιστικού Συνεδρίου και να σταματήσει κάθε δίωξη σοσιαλιστή. Ο Βενιζέλος δέχθηκε τους όρους<ref>Γιώργος Λεονταρίτης, Το ελληνικό σοσιαλιστικό κίνημα κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, εκδ.Εξάντας, Αθήνα, 1978, σελ.225-226</ref>Η συνάντηση Μπεναρόγια-Βενιζέλου πραγματοποιήθηκε την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου 1918. Ο Βενιζέλος ζήτησε την υποστήριξη του σοσιαλιστικού κινήματος των ελληνικών πολεμικών επιδιώξεων και την αντίθεσή του σε κάθε βουλγαρική διεκδίκηση. Με τη σειρά τους οι σοσιαλιστές ζήτησαν την ελεύθερη σύγκληση δύο συνεδρίων, την άρση του στρατιωτικού νόμου και τη μην ανάμειξη των αρχών στα εσωτερικά των εργατικών σωματείων.<ref>Γιώργος Λεονταρίτης, Το ελληνικό σοσιαλιστικό κίνημα κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, εκδ. Εξάντας, Αθήνα, 1978, σελ.227-228</ref>