Κήποι Τίβολι (Παρίσι): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι '''κήποι του Τίβολι''' στο [[Παρίσι]] ήταν [[Λούνα παρκ|πάρκα αναψυχής]] κοντά στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα ο [[Σιδηροδρομικός Σταθμός Παρισιού Σαιν-Λαζάρ|σταθμός Σαιν Λαζάρ]]. Πήραν το όνομά τους από τους περίφημους κήπους της [[Βίλα ντ' Έστε|Βίλα ντ'Έστε]] στο [[Τίβολι]], κοντά στην [[Ρώμη]]. Υπήρχαν διάφοροι κήποι διαδοχικά την περίοδο 1795-1842, αλλά κανένας τους δεν σώζεται σήμερα.

Το 1766, ο Σιμόν Γκαμπριέλ Μπουτέν (1720-1794), γιος του πλούσιου μισθωτή δημοσίων προσόδων Μπουτέν, δημιούργησε ένα πάρκο οκτώ εκταρίων διακοσμημένο με σπάνια φυτά, αγγλικούς, ιταλικούς και ολλανδικούς κήπους, χώρο για υπαίθριο μπόουλινγκ, διάσπαρτα βράχια και καταρράκτη. Έχτισε επίσης διάφορα οικήματα, μιμήσεις ερειπωμένων ναών, πύργων κττ. (folies). Ονόμασε την περιοχή ''Τίβολι'' από την ομώνυμη πόλη της περιοχής της Ρώμης, που φιλοξενεί περίφημους κήπους και ιδιαίτερα αυτούς της [[Βίλα ντ' Έστε|Βίλας ντ'Έστε]]. Το ''Folie Boutin'', όπως αποκαλούνταν συχνά, έγινε γρήγορα γνωστό για τους λαμπρούς κήπους του. Η κύρια είσοδός του βρισκόταν στην οδό Clichy, και η δευτερεύουσα στην οδό Saint-Lazare. Δύο κύρια κτίρια βρισκόταν στον αριθμό 102 της οδού Saint-Lazare, και στον αριθμό 27, της οδού Clichy. Ένα περίπτερο, αποδιδόμενο στον αρχιτέκτονα Φρανσουά Ντομινίκ Μπαρώ ντε Σεφντεβίλ (Barreau de Chefdeville) (1725-1765), στέγαζε ορυκτολογική συλλογή. Εκεί κάθε Πέμπτη ο Μπουτέν υποδεχόταν τους φίλους τους, στους οποίους περιλαμβανόταν ο ζωγράφος [[Υμπέρ Ρομπέρ]] (Hubert Robert) και ο αρχιτέκτονας Αλεξάντρ-Τεοντόρ Μπρονιάρ (Brongniart).<ref>{{Cite book|url=https://books.google.gr/books?id=ArxCAAAAYAAJ|title=Paris à travers l'histoire|last=Robida|first=Albert|publisher=La Librairie Illustrée|year=1896|location=Paris|page=393}}</ref><ref>{{Cite book|url=https://books.google.gr/books?id=AVQmAQAAMAAJ|title=Histoire de Paris Et Des Parisiens|last=Laffont|first=Robert|publisher=Editions du Pont Royal|year=1957|location=Paris|page=140}}</ref>

Ο Μπουτέν καρατομήθηκε στις 17 Ιουλίου 1794, κατά την διάρκεια της [[Τρομοκρατία (Γαλλική Επανάσταση)|Τρομοκρατίας]], και το πάρκο δημεύτηκε. Το 1795, το ''Folie Boutin'' άνοιξε για το κοινό, παίρνοντας επισήμως το όνομα του Τίβολι και έγινε πρόγονος των σύγχρονων [[Λούνα παρκ|πάρκων αναψυχής]]. Την περίοδο που ήταν δημόσιος κήπος, αποτελούσε αγαπημένο σημείο αναψυχής για την Παριζιάνικη αριστοκρατία. Στο πάρκο λάμβαναν χώρα παραστάσεις με πανοράματα, μαριονέτες και μαγικούς φακούς. Την περίοδο 1796-1797 μια αντεπαναστατική ομάδα, με την ονομασία ''Clichy'', κατέλαβε τον χώρο, αλλά οι κληρονόμοι του Μπουτέν ανέκτησαν το Τίβολι ύστερα από δίκη το 1797.<ref>{{Cite book|url=https://books.google.gr/books?id=LV4bAQAAMAAJ|title=Chemins et parchemins de Paris|last=Fournier|first=Albert|publisher=Jeheber|year=1954|location=Paris|page=143}}</ref> Το 1799, εγκαινιάστηκε στον χώρο ένα λουτρό (''Les eaux thermales et minérales de Tivoli - Τα θερμά και μεταλλικά νερά του Τίβολι'').<ref>{{Cite book|url=https://books.google.gr/books?id=IZcOCwAAQBAJ&pg=PT186|title=Ma terre natale: Le Destin fabuleux de personnages peu ou méconnus originaires de Carrouges|last=Cousin|first=Mary|publisher=Editions Edilivre|year=2014|isbn=9782332751843|location=Saint-Denis|page=186}}</ref> Μετά την καταστροφή που προκλήθηκε από την στρατοπεδεία των δυνάμεων του [[Ναπολέων Α΄ της Γαλλίας|Ναπολέοντος]] πριν την αναχώρησή τους για την Ισπανία, ο κήπος έκλεισε στις 30 Αυγούστου 1810.