Κολοσσός της Ρόδου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σύμφωνα με τον [[Θρύλος|θρύλο]], τον [[4ος αιώνας π.Χ.|4ο αιώνα π.Χ.]] ο [[Ήλιος (μυθολογία)|θεός]] [[ΑπόλλωνΉλιος]] έσωσε τον λαό της [[Ρόδος|Ρόδου]] από μία επίμονη πολιορκία του [[Μακεδονία|Μακεδόνα]] [[Στρατηγός|στρατηγού]] [[Δημήτριος Πολιορκητής|Δημητρίου του Πολιορκητή]]. Ως έκφραση ευγνωμοσύνης προς τον [[Προστάτης|προστάτη]] τους, οι Ρόδιοι ανήγειραν τον Κολοσσό, ένα γιγαντιαίο [[Μπρούντζος|μπρούντζινο]] [[άγαλμα]], που υψωνόταν περίπου 33 μέτρα<ref>Reynold Higgens, "[http://books.google.com/books?id=vGhbJzigPBwC&pg=PA130 The Colossus of Rhodes]", The Seven Wonders of the Ancient World, edited by Peter A. Clayton and Martin Jessop Price. Psychology Press, 1988, p. 130. ISBN 9780415050364</ref> πάνω από το [[Μάρμαρο|μαρμάρινο]] βάθρο του, δηλαδή ήταν δυόμισι φορές υψηλότερο από το [[Άγαλμα του Ολυμπίου Διός|άγαλμα του Δία στην Ολυμπία]], το έργο του [[Φειδίας|Φειδία]].

Ο Κολοσσός, ενσάρκωση του παντεπόπτη και ζωοδότη [[ΑπόλλωνΉλιος (μυθολογία)|Απόλλωναθεού Ήλιου]], με την μπρούντζινη επιδερμίδα του να αντανακλά το φως του [[Ήλιος|ήλιου]], πρέπει να εντυπωσίαζε τους επισκέπτες ως πειστική εικόνα του θεού. Όπως παρατηρεί ο [[Φίλων ο Βυζάντιος]], ο γλύπτης [[Χάρης ο Λίνδιος|Χάρης]] από τη [[Λίνδος|Λίνδο]] είχε πετύχει το απίστευτο, κάνοντας τον θεό του «πραγματικό θεό». Ο Χάρης στην ουσία, είχε δημιουργήσει έναν «δεύτερο Απόλλωνα[[Ήλιος|ήλιο]]», που αντίκριζε τον πρώτο».

Ο [[Δημήτριος ο Πολιορκητής]] κατέπλευσε στη [[Ρόδος|Ρόδο]] με 200 πολεμικά πλοία, στα οποία επέβαιναν 40.000 στρατιώτες. Οι Ρόδιοι είχαν να αντιπαρατάξουν μόνον 6.000 - 7.000 άνδρες. Με έναν πολιορκητικό πύργο ύψους 46 μέτρων κι επενδεδυμένοεπενδυμένο με σιδερένια φύλλα, ο [[Δημήτριος ο Πολιορκητής|Δημήτριος]] σφυροκοπούσε τα τείχη της πόλης. Αν και προκλήθηκαν ρήγματα στα τείχη, οι Ρόδιοι απώθησαν τους πολιορκητές, αναγκάζοντάς τους να συμβιβαστούν. Με το χαρακτηριστικό επιχειρηματικό τους δαιμόνιο, οι Ρόδιοι πούλησαν τον πύργο και τον υπόλοιπο πολεμικό εξοπλισμό αντί ενός υπέρογκου ποσού, το οποίο διέθεσαν για να τιμήσουν τον θεό που τους έσωσε.

Ο [[Χάρης ο Λίνδιος|Χάρης]], ο γλύπτης και μηχανικός στον οποίο είχε να ανατεθεί ο σχεδιασμός και η κατασκευή του μνημείου του [[ΑπόλλωνΉλιος (μυθολογία)|ΑπόλλωναΉλιου]], ήταν μαθητής του γλύπτη [[Λύσιππος|Λύσιππου]], που ήταν γνωστός για τις ρεαλιστικές προτομές του [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Αλέξανδρου]]. Αν και ορισμένοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ο [[Χάρης ο Λίνδιος|Χάρης]] είχε δώσει στο πρόσωπο του Κολοσσού τα χαρακτηριστικά του [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Αλέξανδρου]], ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε για την ακριβή όψη του αγάλματος, ενώ οι αντικρουόμενες αρχαιολογικές ενδείξεις δυσχεραίνουν τις απόπειρες αναπαράστασης του Κολοσσού. Σε πολλά ελληνικά νομίσματα ο θεός φέρει συμβατικά ηλιακά σύμβολα, όπως στεφάνι από ηλιαχτίδες γύρω από το κεφάλι του, αλλά σε άλλα νομίσματα αυτές οι ηλιαχτίδες απουσιάζουν.

Το 1932 ανακαλύφθηκαν στη [[Ρόδος|Ρόδο]] τα θραύσματα ενός αναγλύφουανάγλυφου με το πάνω μέρος του σώματος του [[Ήλιος (μυθολογία)|θεού Ήλιου]] ή του [[Απόλλων|Απόλλωνα]]. Το ανάγλυφο αυτό, που συνέβαλε στην αναπαράσταση του Κολοσσού, απεικόνιζε τον στεφανωμένο με ηλιαχτίδες θεό, να σκιάζει με το δεξί του χέρι τα μάτια και να ακουμπά το αριστερό χέρι στο ισχίο. Άλλοι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο θεός κρατούσε στο δεξί του χέρι πυρσό. Σε αυτή τη σύλληψη στηρίχτηκε και η στάση του [[Άγαλμα της Ελευθερίας|Αγάλματος της Ελευθερίας]]. Τελικά, το μαρμάρινο ανάγλυφο απεικόνιζε έναν αθλητή που αυτοστεφανώνεται.

Εξίσου αντικρουόμενες είναι οι απόψεις για το κάτω μέρος του σώματος του θεού. Ο θεός [[ΑπόλλωνΉλιος (μυθολογία)|θεός Ήλιος]] πιθανότατα ήταν ολόγυμνος. Όμως, το τεράστιο βάρος του αγάλματος μεταβιβαζόταν μόνο στους λεπτούς του αστραγάλους; Το [[Άγαλμα της Ελευθερίας]], που στήθηκε στο λιμάνι της [[Νέα Υόρκη|Νέας Υόρκης]] στα τέλη του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]], είναι τυλιγμένο σε πλούσιες πτυχώσεις, που κρύβουν το κάτω μέρος του σώματος και βοηθούν στην ομαλή κατανομή του βάρους του ογκώδους κορμού. Μήπως ο Κολοσσός της Ρόδου υποστηριζόταν από ένα μανδύα, που κρεμόταν από τον ώμο ή το μπράτσο του;

Ωστόσο, οι ειδικοί συμφωνούν ότι ο [[Χάρης ο Λίνδιος|Χάρης]] δεν επιχείρησε να φιλοτεχνήσει ένα άγαλμα με τα πόδια σε διάσταση. ώστε τα πλοία να περνούν ανάμεσα στα σκέλη του, όπως υπέθεσαν καλλιτέχνες της [[Αναγέννηση|Αναγέννησης]]. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, ο [[ΑπόλλωνΉλιος (μυθολογία)|θεός Ήλιος]] θα είχε άχαρη στάση, καθώς τα άκρα των ποδιών του θα πρέπει να απείχαν τουλάχιστον 100 μέτρα το ένα από το άλλο· ούτε οι ιδιοφυείς μηχανικοί των [[Ελληνιστική περίοδος|ελληνιστικών χρόνων]] δεν θα μπορούσαν να επιλύσουν τέτοιο πρόβλημα.

Ο Κολοσσός της Ρόδου δεν ήταν μόνο ένα έργο απαράμιλλης τέχνης και αισθητικής. Χτίστηκε ως ευγνωμοσύνη προς τον Θεό [[Ήλιος (μυθολογία)|Ήλιο]], προστάτη του νησιού, και συμβόλιζε την ελευθερία και ανεξαρτησία των Ροδίων. Παρ `όλο που το έργο καταστράφηκε 60 μόλις χρόνια μετά την κατασκευή του, η φήμη του πέρασε τα όρια της [[Αρχαία Ελλάδα|Ελλάδας]], και έμεινε στην ιστορία ως ένα από τα [[επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου]]. Ως εκ τούτου, μέχρι σήμερα η λέξη «Κολοσσιαίο» σημαίνει στα [[Ελληνική Γλώσσα|Ελληνικά]] ένα εντυπωσιακό, μεγάλο σε μέγεθος, έργο και έχει υπεισέλθει με την ίδια σημασία σε όλες τις Λατινογενείς γλώσσες. Έτσι, το [[θέατρο]] της Αρχαίας [[Αρχαία Ρώμη|Ρώμης]] ([[80|80 μ.Χ.]]), λόγω του μεγέθους του και της μεγαλοπρέπειάς του, ονομάστηκε [[Κολοσσαίο]] (Colosseum).