Φιλίππη του Αινώ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: λατινικοί -> ελληνικοί χαρακτήρες, αντικατέστησε: o π → ο π
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 24:
[[Αρχείο:Philippa-of-Hainault sm.jpg|thumb|right|250px|Η Φιλίππη του Αινώ]]
[[Αρχείο:EDuard_Filpa.jpg|thumb|right|250px|Η Φιλίππη του Αινώ με τον σύζυγο της βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδο Γ']]
Η Φιλίππη του Αινώ ([[Βαλανσιέν]], [[24 Ιουνίου]] [[1314]] <ref>David Williamson, Debrett's Kings and Queens of Britain, p.81, Webb and Bower Publishers, Ltd., London, 1986</ref> - [[15 Αυγούστου]] [[1369]]) ήταν βασίλισσα της Αγγλίας και σύζυγος του κορυφαίου Άγγλου βασιλιά [[Εδουάρδος Γ΄ της Αγγλίας|Εδουάρδου Γ' Πλανταγενέτη]] και δούκισσα της Γκιέννης. <ref>Strickland, Agnes, Lives of the queens of England from the Norman conquest, Vol.2, (George Barrie and Sons, 1902), 222.</ref>. Η Φιλίππη ήταν δεύτερη κόρη και τρίτο παιδί του [[Γουλιέλμος Α΄ του Αινώ|Γουλιέλμου Α' του Αινώ]] και και της [[Ιωάννα του Βαλουά, κόμισσα του Αινώ|Ιωάννας του Βαλουά]] εγγονής του [[Φίλιππος Γ΄ της Γαλλίας|Φιλίππου Γ' του Τολμηρού]]. <ref>Leese, Thelma Anna, Blood royal: issue of the kings and queens of medieval England, 1066–1399, (Heritage Books Inc., 2007), 140.</ref>
Η μεγάλη συζυγική πίστη και η δημοτικότητα της Φιλίππης διατηρήθηκαν μέχρι τον θάνατο της σε ηλικία 55 ετών από οίδημα, ο μεγαλύτερος γιος της Εδουάρδος, ο μαύρος πρίγκιπας έγινε κορυφαίος στρατιωτικός ηγέτης όπως ο πατέρας του. Το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης δημιούργησε ξεχωριστή βασιλική πτέρυγα προς τιμή της.
Η μεγαλύτερη αδελφή της Φιλίππης [[Μαργαρίτα Β΄, κόμισσα του Αινώ]] παντρεύτηκε τον Γερμανό αυτοκράτορα [[Λουδοβίκος Δ΄ της Βαυαρίας|Λουδοβίκο Δ' τον Βαυαρό]] (1324). Το 1345 ο αδελφός τους [[Γουλιέλμος Β΄ του Αινώ]] σκοτώθηκε σε μάχη στο Φρίσλαντ, η Μαργαρίτα τον διαδέχθηκε στις κομητείες του [[Αινώ]], της [[Επαρχία Φρίσλαντ|Φρίσλαντ]], της [[Ζηλανδία (επαρχία)|Ζηλανδίας]] και της [[Ολλανδία|Ολλανδίας]] στο όνομα του ανήλικου γιου της Γουλιέλμου Ε΄ της Ολλανδίας. Ο βασιλιάς της Αγγλίας Εδουάρδος Γ' ζήτησε να γίνει ο ίδιος κληρονόμος των επαρχιών στο όνομα της συζύγου του αλλά αυτό απαγορεύτηκε επειδή δεν επιτρεπόταν από τον νόμο να κληρονομήσουν τις κομητείες κόρες. <ref>Geoffroy G. Sury, « Bayern Straubing Hennegau, XIV – XVe s.: la Maison de Bavière en Hainaut », Edit. Geoffroy G. Sury, Bruxelles, © 2010 (2e éd.), p. 128: – Les 12–18 mai 1364, Albert de Bavière, bail et gouverneur des comtés de Hainaut, etc., sollicita les Etats généraux de Hainaut, de Hollande, de Zélande et de Frise, de donner leurs avis sur les prétentions du roi Edouard (III) d’Angleterre, du chef de son épouse Philippa de Hainaut, à la succession des dits pays de Hainaut, de Hollande, de Zélande et de Frise. Ces quatre Etats déclarèrent que la coutume de ceux-ci réservait cette succession aux hoirs mâles, par primogéniture, et s’opposait au dénombrement desdits pays. In, G. Wymans, « Inventaire analytique du chartrier de la Trésorerie des comtes de Hainaut », aux A.E. Mons, n° d’ordre (cote) 1052, Editions A.G.R., Bruxelles, 1985, p. 223. (Or. sur pch. ; 8 sc. ébréchés et brisés, 16 sc. disp.); – Réponse opposée, (en 1364) après consultation des Etats des pays concernés, par le duc de Bavière (Albert Ier), bail et gouverneur des comtés de Hainaut, etc., aux prétentions du roi Edouard III d’Angleterre évoquées précédemment. In, G. Wymans, « Inventaire analytique du chartrier de la Trésorerie des comtes de Hainaut », aux A.E. Mons, n° d’ordre (cote) 1053, Editions A.G.R., Bruxelles, 1985, p. 224. (Minute sur parchemin, (Sans date (mai 1364.); – A Westminster, le 6 décembre 1365, le roi Edouard (III) d’Angleterre accorde un sauf-conduit au duc Albert de Bavière et à 120 suivants pour venir traiter à la Cour d’Angleterre du différend relatif au douaire de la reine Philippa (de Hainaut), son épouse, à la condition qu’il soit accompagné de membres des Etats de Hainaut, de Hollande, de Zélande, et de Frise, et muni de lettres de pleins pouvoirs délivrés par ces mêmes Etats pour parvenir à un accord définitif. In, G. Wymans, « Inventaire analytique du chartrier de la Trésorerie des comtes de Hainaut », aux A.E. Mons, n° d’ordre (cote) 1061, Editions A.G.R., Bruxelles, 1985, p. 225. (Or. sur pch.; sc. disp.)</ref>
Γραμμή 42:
Την εποχή που παντρεύτηκε η Φιλίππη του Αινώ τον Εδουάρδο, 11 μήνες μετά από την άνοδο του στον θρόνο ουσιαστικοί κυβερνήτες της Αγγλίας ήταν η πεθερά της [[Ισαβέλλα της Γαλλίας]] με τον ερωμένο της [[Ρότζερ Μόρτιμερ, 1ος κόμης του Μαρς|Ρότζερ Μόρτιμερ, 1ο κόμης του Μαρς]], το νεαρό ζευγάρι ζούσε στα ανάκτορα του Γούντστοκ στην ακτή της Οξφόρδης. Σε αντίθεση με όλες τις προηγούμενες βασίλισσες η Φιλίππη δεν προκάλεσε τον Αγγλικό λαό, δεν έφερε συγγενείς της από την πατρίδα της για να εξουσιάζουν την αυλή της γι'αυτό έγινε αγαπητή όσο καμιά άλλη βασίλισσα της Αγγλίας. Η πεθερά της Ισαβέλλα της Γαλλίας αρνήθηκε τα δυο πρώτα χρόνια να της παραδώσει τον τίτλο της βασίλισσας επειδή ήθελε να τον κρατήσει μόνιμα για τον εαυτό της, αναγκάστηκε να το κάνει όταν η Φιλίππη ήταν 6 μηνών έγκυος και οι προβλέψεις έδειχναν ότι θα γεννήσει γιο, σε τρεις μήνες γεννήθηκε ο μεγαλύτερος γιος του ζεύγους και διάδοχος του θρόνου [[Εδουάρδος του Γούντστοκ]]. <ref>Cawley, Charles, Kings of England, Edward III, Medieval Lands database, Foundation for Medieval Genealogy</ref>
 
Με τηντη γέννεσηγέννηση του διαδόχου ο Εδουάρδος Γ' αποφάσισε να αποτινάξει την εξουσία της μητέρας του και του εραστή της, διέταξε την σύλληψη και την εκτέλεση του Ρότζερ Μόρτιμερ με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, στην Ισαβέλλα χαρίστηκε η ζωή αλλά έζησε σε αιχμαλωσία το υπόλοιπο της ζωής της. Οι χρονικογράφοι και οι ιστορικοί εκφράζονται με τα καλύτερα λόγια για την Φιλίππη στην περιγραφή τους για την εξωτερική εμφάνιση και τον χαρακτήρα της.
Η Φιλίππη ήταν αντιβασίλισσα της Γαλλίας την περίοδο που ο σύζυγος της απουσίαζε σε μάχες, κατάφερε να εμψυχώσει τους Άγγλους στον αγώνα εναντίον των Σκωτσέζων όπου τελικά τους νίκησαν συλλαμβάνοντας τον βασιλιά της Σκωτίας αιχμάλωτο. <ref>Strickland, Agnes. Lives of the Queens of England: From the Norman Conquest</ref> Έδειξε έντονο ενδιαφέρον για την εμπορική επέκταση του έθνους, <ref>Costain, p.242</ref>
στην Φιλίππη χρεώνεται η συγγραφή πολλών εγγράφων τα οποία βρίσκονται σήμερα στην Εθνική Βιβλιοθήκη των Παρισίων.